επισημαίνοντας παράλληλα τα μεγάλα ερωτήματα που υπάρχουν γύρω από τα σχέδια την ελληνικών αρχών για την μείωση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων (NPEs) των ελληνικών τραπεζών, καθώς δεν είναι σαφές σε ποιο βαθμό θα μειώσουν την πιθανότητα μεταφοράς του ρίσκου του τραπεζικού τομέα στον κρατικό ισολογισμό.
Οπως αναφέρει ο οίκος, αν και οι προτάσεις για τον προϋπολογισμό δείχνουν ότι η κυβέρνηση κάνει πίσω σε κάποιες μεταρρυθμίσεις, όπως αυτές της περικοπής των συντάξεων και των υψηλότερων εισφορών στους αυτοαπασχολουμένους, σε γενικές γραμμές διατηρείται η δημοσιονομική της στάση, ενώ μειώνει τους φόρους ακινήτων και επιχειρήσεων. Οι προσαρμογές αυτές έρχονται μετά τη δημοσιονομική υπεραπόδοση της Ελλάδας και την υποεκτέλεση στο σκέλος των δαπανών και επιβεβαιώνουν την άποψη του οίκου ότι η αναστροφή ορισμένων πολιτικών είναι δυνατή στο πλαίσιο του διαλόγου με τους πιστωτές. Ετσι, δεν αντιπροσωπεύουν μια απότομη αλλαγή στη δημοσιονομική πολιτική.
Ωστόσο, όπως προειδοποιεί, ο προϋπολογισμός αναδεικνύει τις πολιτικές προκλήσεις που θα προκύψουν, καθώς η Ελλάδα στοχεύει σε μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα τα επόμενα χρόνια. Οι προσαρμογές πολιτικής, αναφέρει, αντικατοπτρίζουν εν μέρει θέματα κοινωνικής πρόνοιας: η ανάλυση της Κομισιόν έδειξε ότι οι περικοπές των συντάξεων θα αυξήσουν σημαντικά τον αριθμό των συνταξιούχων που κινδυνεύουν από τη φτώχεια, ενώ υπάρχουν και πολιτικά ζητήματα, δεδομένου ότι το 2019 είναι έτος εκλογών.
Σε ό,τι αφορά τις προτάσεις της ΤτΕ και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για τη μείωση ων κόκκινων δανείων, η Fitch επισημαίνει ότι τέτοια σχέδια θα μπορούσαν να επιταχύνουν την εξυγίανση της ποιότητας ενεργητικού και να μειώσουν την πίεση στα κεφάλαια και την κερδοφορία των τραπεζών, βελτιώνοντας τα πιστωτικά τους προφίλ.
Ωστόσο, τονίζει πως τα σχέδια αυτά έχουν πολλούς και μεγάλους αγνώστους όπως: η επενδυτική διάθεση για τα ελληνικά ομόλογα που υποστηρίζονται από τα NPEs, η συμμόρφωση με τους κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων, οι ακριβείς επιπτώσεις στις τράπεζες καθώς και οι δημοσιονομικές συνέπειες στην Ελλάδα – συμπεριλαμβανομένου του ενδεχόμενου αντίκτυπου στο «μαξιλάρι» ρευστότητας, ενώ το υψηλό δημόσιο χρέος περιορίζει επίσης τον δημοσιονομικό χώρο για τη στήριξη του τραπεζικού τομέα. Οπως προειδοποιεί, πάντως, χωρίς δυναμική και προβλέψιμη μείωση των NPEs, οι κίνδυνοι του τραπεζικού τομέα είναι σημαντικοί για το πιστωτικό προφίλ της χώρας.
(Καθημερινή)
