Νησί στην «αγκαλιά» του Λιβυκού πελάγους, με έκταση 37 τ.χλμ και ψηλότερη κορυφή 345 μ.!

Αυτή είναι η μαγευτική Γαύδος, η οποία αποτελεί το νοτιότερο άκρο της σημερινής Ελλάδας και, ταυτόχρονα, την κατάληξη της ευρωπαϊκής ηπείρου προς νότον.

Η Λιβύη του Καντάφι ήθελε να την αρπάξει στην δική της θαλάσσια ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης. Οι Τούρκοι αμφισβητούν την Ελληνικότητά της.

Το ακριτικό μας νησί απέχει 22 ν.μ. από την Χώρα Σφακίων, 24 ν.μ. από την Αγία Ρουμέλη και 31 ν.μ. από την Παλαιοχώρα Χανίων.

Οι χρυσαφένιες αμμουδιές, οι όμορφες ακρογιαλιές με τα γαλαζοπράσινα νερά, τα πεύκα, οι κέδροι, οι μικροί οικισμοί και τα γραφικά ξωκλήσια συνθέτουν ένα μοναδικό τοπίο και φωνάζουν «ΕΛΛΑΔΑ».

Η Γαύδος αναφέρεται σποραδικά σε αρχαίες πηγές (Ηρόδοτος, Στράβων κ.ά.) και περιηγητικές αναφορές. Μάλιστα ο Καλλίμαχος συνδέει την Γαύδο με την Ωγυγία, το νησί της Kαλυψούς, η οποία κράτησε αιχμάλωτο τον Οδυσσέα.

Τα κινητά και ακίνητα μνημεία φανερώνουν εντατική εκμετάλλευση των παραλίων και της ενδοχώρας από τους Έλληνες. Στις Πράξεις των Aποστόλων αναφέρεται ως Kλαύδη.

Μάλιστα, το 64 μ.Χ. το πλοίο που μετέφερε τον υπόδικο Απόστολο Παύλο από την Ιουδαία στην Ρώμη εξαιτίας της κακοκαιρίας βρήκε καταφύγιο στην Γαύδο.

Για κολύμπι στην Γαύδο προσφέρονται οι παραλίες Σαρακίνικο, Άγιος Ιωάννης, Λαυρακάς, Πύργος, Ποταμός, Καραβέ, Κόρφος, Λακούδι και Αλυκή.