Η αγάπη για τις μέλισσες και τη φύση, τους ένωσε. Ζουν μόνιμα στον Άγιο Λουκά Αλιβερίου, όπου δημιούργησαν την οικογένειά τους και φροντίζουν με τον παραδοσιακό τρόπο τις μέλισσές τους.
«Στα 27 μου, παρακολούθησα σεμινάρια μελισσοκομίας, όπου γνώρισα τη Σάντυ», εξηγεί ο κ. Κιούσης και με λάμψη στα μάτια μιλώντας για τη σύζυγό του λέει: «Ήταν γεμάτη πάθος για τις μέλισσες και γρήγορα καταλάβαμε πως μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για τη φύση και τη ζωή κοντά στις κυψέλες. Αυτή η κοινή αγάπη, μάς ώθησε να αφήσουμε την Αθήνα και να εγκατασταθούμε στο χωριό μου στην Εύβοια, συνεχίζοντας την οικογενειακή μας κληρονομιά. Μαζί, δημιουργήσαμε μια οικογένεια με τα παιδιά μας, τον Νικόλα και τον Κωνσταντίνο, που μεγαλώνουν κοντά στις μέλισσες, μαθαίνοντας να αγαπούν και να σέβονται τη φύση».
«Αν και γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, όταν γνώρισα τον Χρήστο ήταν μονόδρομος για εμάς να ζήσουμε στην επαρχία και συγκεκριμένα στον Άγιο Λουκά Αλιβερίου, όπου ουσιαστικά αναλάβαμε και εξελίξαμε τη μελισσοκομία. Δεν ήταν εύκολο εγχείρημα, ωστόσο η αγάπη και η αφοσίωσή μας στις μέλισσες, δημιούργησαν ένα ιδανικό περιβάλλον για την οικογένεια μας», εκμυστηρεύεται η κ. Νταμαδάκη.
Όπως λένε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι μέλισσες τους ένωσαν και αυτοί έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σ´ αυτές. «Η μελισσοκομία για εμάς δεν είναι απλά μια δουλειά. Είναι τρόπος ζωής, γεμάτος αφοσίωση και σεβασμό στη φύση. Δεν αρκεί να συλλέγεις το μέλι, πρέπει να φροντίζεις τις μέλισσες, να τις προστατεύεις από ασθένειες και να τις αγαπάς. Στόχος μας είναι να διατηρήσουμε την αυθεντική, παραδοσιακή γεύση του ελληνικού μελιού, κάτι που σήμερα απειλείται από το νοθευμένο μέλι, το οποίο υποβαθμίζει την πραγματική μελισσοκομία», εξηγεί ο κ. Κιούσης.
Για τον κ. Κιούση η μελισσοκομία αποτελούσε οικογενειακή παράδοση, η οποία ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν, λίγο μετά τον πόλεμο του 1940, όταν ο προπάππους του Χρήστου, ο Δημήτρης, άρχισε να ασχολείται με τη μελισσοκομία. Χρησιμοποιούσε κορμούς δέντρων ως κυψέλες και αργότερα τα μετέφερε σε κουβέλια. Τότε, οι μεταφορές γίνονταν με ζώα – μουλάρια, γαϊδούρια ή άλογα – και κάθε ταξίδι ήταν μια περιπέτεια. Με τον καιρό, ο παππούς του, ο Γιώργος, ανέλαβε τα μελίσσια και τα μετέφερε από τα κουβέλια σε κυψέλες, συνεχίζοντας την παράδοση με αφοσίωση.
«Η αγάπη για τις μέλισσες και τη μελισσοκομία πέρασε από γενιά σε γενιά, από τον πατέρα μου, τον Νικόλα, και τον θείο μου, τον Βασίλη», επισημαίνει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο νεαρός μελισσοκόμος και εξηγεί πως, «ο θείος μου ήταν πάντα ο μέντοράς μου, ο άνθρωπος στον οποίο στρέφομαι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Ως παιδί, ακολουθούσα τον πατέρα μου στα μελίσσια, μαγεμένος από τη ζωή των μελισσών και τις ώρες δουλειάς γύρω από τις κυψέλες. Παρά τα τσιμπήματα, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη, ειδικά όταν μετακινούσαμε τα μελίσσια στα βουνά τις νυχτερινές ώρες».
Οι δύο νέοι έχουν δημιουργήσει πιστό κοινό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως σημειώνουν, «μοιραζόμαστε στιγμές από τη ζωή μας με τις μέλισσες στο TikTok, δείχνοντας τον καθημερινό μας κόπο και την αφοσίωση που χρειάζεται η μελισσοκομία. Είναι όμορφο να βλέπουμε τον κόσμο να αγκαλιάζει τα βίντεό μας και να αναγνωρίζει τη γνησιότητα και την παράδοση που κρύβονται πίσω από κάθε βάζο μελιού».
«Σήμερα, δεν περιοριζόμαστε μόνο στην παραγωγή πατροπαράδοτου μελιού, αλλά έχουμε ξεκινήσει και μια πρωτοποριακή δράση, “Οι Μελισσούλες στα Θρανία”», υπογραμμίζει η κ. Νταμαδάκη και τονίζει πως «θέλουμε να μεταφέρουμε στις νέες γενιές τις αυθεντικές μελισσοκομικές γνώσεις που κληρονομήσαμε. Επισκεπτόμαστε σχολεία και προσφέρουμε στα παιδιά μια βιωματική εμπειρία γύρω από τη μέλισσα και τις κυψέλες. Είναι συγκινητικό να βλέπουμε τα πρόσωπα των παιδιών να φωτίζονται από ενθουσιασμό, μαθαίνοντας για την αξία της μέλισσας στο οικοσύστημα. Τα “μελισσάκια στα θρανία” είναι ένα βιωματικό πρόγραμμα εκπαίδευσης για τη μελισσοκομία και πρόκειται για μια ιδέα, ένα όραμα που είχα και καταφέραμε να το υλοποιήσουμε. Είναι μαγικό να βλέπεις τα παιδιά να ενδιαφέρονται να μάθουν τα πάντα για τις μέλισσες».
«Για εμάς, το μέλι δεν είναι απλώς ένα προϊόν. Είναι η γεύση της παράδοσης, της αγάπης για τη γη μας και της αφοσίωσης στις μέλισσες. Είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας, της φροντίδας και της επιμονής. Η αυθεντική γεύση του ελληνικού μελιού, είναι για εμάς ιερή και η προστασία της παράδοσης αποτελεί χρέος προς τους προγόνους μας», σημειώνει ο κ. Κιούσης.
(ΑΠΕ -ΜΠΕ / photo: pixabay)
