O κ. Τσίπρας συμμετείχε, σήμερα, σε ημερίδα αφιερωμένη στη ζωή και τη δράση της πρώην υπουργού πολιτισμού, εκδότριας, μεταφράστριας και συγγραφέως Μυρσίνης Ζορμπά.
«Η πρώτη σκέψη που θέλω να μοιραστώ μαζί σας είναι πόσο παρούσα είναι η Μυρσίνη Ζορμπά, μέσα στην απουσία της εδώ, αλλά και στην καθημερινή μας ζωή, στις καθημερινές μας σκέψεις και ανησυχίες και στους αγώνες μας. Η Μυρσίνη ήταν αφοσιωμένη σε όσους ήταν αποκλεισμένοι. Ήταν αφοσιωμένη στους πολλούς που στερούνται, όχι μόνο πρόσβαση σε αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, αλλά και πρόσβαση στην γνώση, στον πλούτο του πολιτισμού, στην ελευθερία των ιδεών, σε μια ζωή που δεν συνιστά, απλώς, επιβίωση και ανταποκρίνεται στις δυνατότητες που έχει σήμερα η ανθρωπότητα, για ένα καλύτερο μέλλον», υπογράμμισε ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, κατά την παρέμβασή του.
Αναφερόμενος, πάντα, στην πορεία και το έργο της Μυρσίνης Ζορμπά, πρόσθεσε: «Έτσι το κοριτσάκι που πάγωνε στις λασπωμένες λακκούβες των Πετραλώνων, ζώντας στην φτώχεια, ενώ έβλεπε τον αριστερό πατέρα της και ένιωθε την κουρασμένη τρυφερότητα της μητέρας της να σημαδεύει τα πρώτα της βήματα, κατάφερε να ζήσει μια πλήρη ζωή, με μια ψυχή που ήταν πάντα ανοικτή και σε εγρήγορση. Αρνήθηκε να ξεχάσει, όπως άλλοι, από πού ξεκίνησε και σε κάθε στροφή της ζωής της, έλεγε ένα ηχηρό ναι στην συμμετοχή στην προοδευτική πολιτική, συχνά με κόστος και σοβαρούς κινδύνους».
Σε σχέση με την στήριξη του πολιτισμού από μέρους της πολιτικής και το κοινωνικό του έργο, ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε: «παρόλο που γνωρίζαμε και αναγνωρίζαμε τον ρόλο του πολιτισμού και κάναμε σημαντικά βήμα προς τα εμπρός, δεν κάναμε, ως Ελληνική Αριστερά, αλλά και ως κυβέρνηση, τα βήματα που έπρεπε να κάνουμε.
Διότι ακόμη και με ασφυκτικές συνθήκες λόγω των μνημονίων, με την πίεση των δανειστών να μας αναπνέει στο σβέρκο θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει περισσότερα. Και -δυστυχώς- όταν η Μυρσίνη ανέλαβε την ευθύνη του υπουργείου Πολιτισμού, δεν της δόθηκε ο χρόνος για να ξεδιπλώσει πλήρως την θέλησή της, το σχέδιό της, το όραμά της. Όμως, παρά όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, έκανε σημαντικά βήματα. Η οπτική της Μυρσίνης για την δημοκρατία, τον πολιτισμό ως μέσο απελευθέρωσης δημιουργικών δυνάμεων, προώθησης της προοδευτικής αλλαγής της κοινωνίας, και αναζωογόνησης της δημοκρατίας στο σύνολό της, είναι πιο επίκαιρη σήμερα, όσο ποτέ.
Διότι γινόμαστε μάρτυρες της ερημοποίησης της δημοκρατίας και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Του μαρασμού και της εμπορευματοποίησης του πολιτισμού. Καθώς παρακολουθούμε την διάκριση, την ανισότητα, την ανασφάλεια, τους πολέμους και την κατάργηση ακόμη και των τελευταίων προσχημάτων του διεθνούς δικαίου να χειροτερεύουν όλο και περισσότερο.
Καθώς παρακολουθούμε τα κράτη να μετατρέπονται σε ιδιωτικές εταιρίες των προέδρων και πρωθυπουργών που τα ελέγχουν. Η Μυρσίνη δεν είχε δεύτερες σκέψεις: η πολιτιστική και πολιτική αντίσταση ήταν ο δικός της δρόμος. Η στήριξη των δημιουργικών δυνάμεων της Ευρώπης και της Ελλάδας. Αυτός είναι και ο δικός μας δρόμος. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλος.
Στη Γλώσσα του πολέμου και τις δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αμάχους που βλέπουμε στην Παλαιστίνη και σε άλλες συγκρούσεις.
Στη γλώσσα του πολέμου, της δημοκρατικής παρακμής, του φόβου και των κάθε είδους διάκρισης, που πολλαπλασιάζονται από τους ολιγάρχες που ελέγχουν τα μέσα ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα, πρέπει να απαντήσουμε με την γλώσσα της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης.
Να οργανώσουμε με όλα τα μέσα που έχουμε στην διάθεσή μας την αντίσταση στην δυστοπία που δημιουργείται, να απευθυνθούμε στους πολλούς με κάθε δυνατό τρόπο, να υπερασπιστούμε αξίες που κράτησαν όρθια την ανθρωπότητα τον προηγούμενο αιώνα. Όταν η κουλτούρα του σκότους, επιχείρησε να σύρει τον κόσμο στην άβυσσο Αυτή είναι, κατά την γνώμη μου, το καλύτερο αφιέρωμα στο έργο και στην ζωή της Μυρσίνης Ζορμπά σήμερα. Και στο δίλημμα ο πολιτισμός των πολλών έναντι στην βαρβαρότητα των λίγων, που επανέρχεται με δραματικό τρόπο στις ημέρες μας, η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι άλλη από την απάντηση της δικής μας Μυρσίνης. Σε αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο, όπου βλέπουμε την άκρα δεξιά να γίνεται όλο και πιο ισχυρή από ποτέ και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, το μέλλον των δημοκρατιών μας, είναι ένας αγώνας για τον πολιτισμό».
ΑΠΕΜΠΕ, του Θ. Ανδρεάδη – Συγγελάκη – ΦΩΤΟ:Eurokinissi
