Κρούει δε καμπανάκι στους συντρόφους του, προειδοποιώντας ότι «το ιδανικό σκηνικό δεν θα προκύψει ως εκ θαύματος, ούτε η ΝΔ θα πέσει ως «ώριμο φρούτο», αλλά «θα προκύψει μέσα από σκληρή προσπάθεια να πείσουμε τους πολίτες να μας εμπιστευθούν ξανά».

Θέτει δε ως προϋπόθεση για τούτο την αυτοκριτική, λέγοντας ότι πρέπει «να μιλήσουμε ανοιχτά και ειλικρινά για το σχέδιό μας, αλλά και για τα λάθη και τις αδυναμίες της πρώτης μας διακυβέρνησης».

Υπό αυτή την έννοια ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ, «άμεσα να ξεφύγει από την μετεκλογική εσωστρέφεια, να ανασυγκροτηθεί, να αποσαφηνίσει τη φυσιογνωμία και τις προγραμματικές του θέσεις, απομακρυνόμενος από τους καταναγκασμούς του μνημονίου και να δίνει μέσα από την αντιπολιτευτική του τακτική πρόγευση από τη νέα διακυβέρνηση που θα κληθεί να ασκήσει».

Εξηγώντας δε τι εννοεί, ζητά από την ηγεσία «να αποκρούσει τις πιέσεις του συστήματος που θέλουν να τον μετακινήσουν προς το «Κέντρο» και να τον μετατρέψουν σε μέρος της «δικομματικής κανονικότητας». Ο αριστερός ριζοσπαστισμός εξάλλου έφερε την Αριστερά στην κυβέρνηση. Αυτό είναι το στοίχημα του συνεδρίου μας» σημειώνει.

Όσο για τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ, με δυνάμεις που προέρχονται από άλλους χώρους, τονίζει ότι «αυτό που πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γίνει άθροισμα προελεύσεων. Δεν πάμε να κάνουμε ένα κόμμα των πρώην: πρώην ΚΚΕ, πρώην ΚΚΕ Εσωτερικού, πρώην ΕΑΡ, πρώην ΠΑΣΟΚ, ακόμη και πρώην ΝΔ.

Πάμε όλοι μαζί να οικοδομήσουμε την Αριστερά που έχει ανάγκη η χώρα, μια Αριστερά του 21ου αιώνα, που για μια ακόμη φορά στην ιστορία της θα είναι ο κορμός του συνασπισμού πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων της προόδου, που θα κληθεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας».

(protothema – φωτο:eurokinissi)