»Είχα πολλά συντρίμμια μέσα στο στόμα μου, θυμάμαι ότι δάγκωνα γυαλιά από το τζάμι και τα χέρια μου είχαν γεμίσει αίματα που μετά κατάλαβα ότι δεν ήταν δικά μου. Η θερμοκρασία που είχε αναπτυχθεί από την σύγκρουση ήταν τόσο μεγάλη που ακόμα και στις μικρές γρατζουνιές το αίμα έτρεχε ποτάμι».

Και συνεχίζει με την περιγραφή της η Ευγενία και μιλάει για τον άνθρωπο που έσωσε την ίδια αλλά και άλλους μέσα στο βαγόνι μετά την σύγκρουση.

«Ο Μιχάλης θυμάμαι ήταν πολύ ψύχραιμος. Αμέσως σηκώθηκε και ρώτησε τους άλλους κι εμένα αν είμαι καλά. Μία κοπέλα είχε φύγει όλη εκτός βαγονιού και το αγόρι της την κράταγε και φώναζε ”Ιφιγένεια”. Μία γυναίκα φώναζε ”το μωρό μου, το μωρό μου.

»Είπα στον Μιχάλη ότι φοβάμαι να πατήσω οπουδήποτε και τότε μου είπε ” πάτα πάνω μου για να βγεις”. Το παιδί με πήρε κυριολεκτικά αγκαλιά καθώς έχανα την ισορροπία πηδώντας από το παράθυρο.

»Μόλις πάτησα στην άσφαλτο ηρέμησα. Εκεί επιτέλους είχε φώτα, είδα πως όλοι ήταν μέσα στα αίματα. Εκεί ξαναβρήκα τον Μιχάλη. Τον ρώτησα πώς τον λένε και στον ευχαρίστησα. Ευτυχώς ήμασταν και οι δύο καλά. Μετά μίλαγα συνέχεια με τους δικούς μου να δούμε τι θα κάνω.

»Μας μετέφεραν στο νοσοκομείο στην Θεσσαλονίκη. Δεν ξαναείδα τον Μιχάλη μέσα στον χαμό. Θα ήθελα να ευχαριστήσω και πάλι τον Μιχάλη».

(megatv – scr)