«Εγώ δημοσιοποίησα ένα κείμενο που περιέγραψε διάφορα θέμετα όπως το έκανε και ο έτερος της ίδιας ηλικίας με μένα, Αριστείδης Μπαλτάς, ως αίσθημα ευθύνης. Κατέληγα ότι ο Κασσελάκης αποδεικενύεται παράγοντας διχασμού και αποσταθεροποίησης εκ των πραγμάτων. Με τον ίδιο δεν έχω να χωρίσω τίποτα.

Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε μια φυγή προς τα εμπρός. Ο ίδιος όμως δεν μπορεί να παίρνει μια πρωτοβουλία και να θέτει υποψηφιότητα σε ένα κόμμα που δεν ήταν μέλος. Δεν το είχαμε φανταστεί και προβλέψει αυτό

Όταν ο υποψήφιος πρόεδρος δεν εκθέτει, εκτός από τα ζητήματα τα δικαιωματικά, καμία προγραμματική άποψη και δεν δεσμεύεται για τίποτα εκτός από το “δεν θα σας προδώσω” αλλά σε τι; Σε τίποτα που δεν είχε δεσμευτεί. Και μετά αποδεικνύεται ότι έχει θέσεις που είναι ξένες προς την παράδοση της αριστεράς, αυτό δεν είναι διχασμός και παραλογισμός;».

Σύμφωνα με τον ίδιο τον ίδιο «αυτό το παράλογο που διαμορφώνεται στην ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά πρέπει να βρεί μια κάθαρση όπως στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Είναι υποχρεωμένος να δημιουργήσει το δικό του κόμμα, εκτός του ΣΥΡΙΖΑ. Αν ήθελε να έρθει στον ΣΥΡΙΖΑ, το υπερβολικά μεγαλόψυχο κόμμα, έπρεπε να μπει στον ΣΥΡΙΖΑ να βοηθήσει και όχι να προχωρήσει στο ιστορικό ατόπημα, το πρωτοφανές παγκοσμίως να ζητήσει να εκλεγεί πρόεδρος».

eurokinissi