Όπως είχατε διαβάσει σε άρθρο του ΕΛ, γνωστοποιήθηκαν οι προτάσεις των ΗΠΑ για την διευθέτηση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Μεταξύ άλλων, σύμφωνα με έγγραφα που είδε το Reuters, οι προτάσεις Witkoff (απεσταλμένου του Τραμπ) απαιτούσαν de jure αναγνώριση από τις ΗΠΑ του ρωσικού ελέγχου στην Κριμαία συν την de facto αναγνώριση της κυριαρχίας της Ρωσίας σε περιοχές της νότιας και ανατολικής Ουκρανίας που ελέγχουν οι δυνάμεις της Μόσχας.
Η Κριμαία έρχεται ξανά στο προσκήνιο, κάτι που φαίνεται πως είναι εξαιρετικά σημαντικό για την πορεία των πραγμάτων.
Το νέο «κριμαϊκό προηγούμενο» θα μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο όχι μόνο στην επίτευξη ειρήνης στην Ουκρανία, αλλά και στην εν εξελίξει αναθεώρηση του παγκόσμιου χάρτη γενικότερα, τονίζεται εντός Ρωσίας. Σύμφωνα με την ρωσική Vzglyad δεν είναι τυχαίο που ο Τραμπ αναφέρει ότι η Κριμαία παραδόθηκε από την Ουκρανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες χωρίς μάχη, κατηγορώντας γι’ αυτό τον πανταχού παρόντα Μπαράκ Ομπάμα. Μια τέτοια αναίμακτη αναδιανομή των κρατικών συνόρων θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως μοντέλο για τις καναδικές, γροιλανδικές ή παναμικές γραμμές. Και η νομική αναγνώριση από τις Ηνωμένες Πολιτείες του ρωσικού καθεστώτος της Κριμαίας θεωρητικά νομιμοποιεί τις εδαφικές διεκδικήσεις των μεγάλων δυνάμεων στο μέλλον.
Από την άποψη της Μόσχας, ακόμη και η μερική αναγνώριση της Κριμαίας – έστω και μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες – θα ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα. Μεταξύ άλλων θα υπάρξει η συνειδητοποίηση ότι οι ενέργειες που έλαβε η Ρωσία σε απάντηση στο πραξικόπημα στην Ουκρανία ήταν έγκαιρες και σωστές. Το προηγούμενο της Κριμαίας μπορεί αργά ή γρήγορα να θέσει το ζήτημα της νομικής αναγνώρισης, σε βάθος χρόνου, και των υπολοίπων περιοχών από ολόκληρη ή μέρος της παγκόσμιας κοινότητας.
Από την οπτική γωνία της Ουκρανίας, η νομική αναγνώριση της Κριμαίας ως ρωσικής και η de facto αναγνώριση του ελέγχου της Ρωσίας στις ανατολικές περιοχές είναι ο δρόμος για την ανατροπή της κυβέρνησης Ζελένσκι, είτε μέσω κοινοβουλευτικού είτε στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Για αυτόν τον λόγο, ο Ζελένσκι μπορεί να αναμένεται να υπογράψει μια συμφωνία που θα ορίζει το ρωσικό καθεστώς της Κριμαίας μόνο εάν αυτό συνεπάγεται την άμεση φυγή του, υπό εγγυήσεις ασφαλείας από την Βρετανία ή την Γαλλία.
Όπως τονίζει η ρωσική εφημερίδα, η ειρηνευτική συμφωνία πιθανότατα θα υπογραφεί από τον επόμενο πρόεδρο της Ουκρανίας, ο οποίος θα το πράξει υπό την πίεση «περιστάσεων ανωτέρας βίας».
Η Κριμαία θα μπορούσε να γίνει σημείο καμπής για το μέλλον του ΝΑΤΟ, εκτιμάται. Οι Βρυξέλλες έχουν ήδη καταστήσει σαφές στον Τραμπ ότι η αναγνώριση του ρωσικού καθεστώτος της Κριμαίας είναι αδύνατη. Εάν οι ΗΠΑ αναγνωρίσουν το ρωσικό καθεστώς της Κριμαίας και η ΕΕ όχι, αυτό θα δώσει στον Τραμπ έναν λόγο να αποσυρθεί από τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, αφήνοντας την ΕΕ και την Ουκρανία μόνες με την Μόσχα. Οι μονομερείς ενέργειες των ΗΠΑ απέναντι στην Ρωσία – αναγνώριση της Κριμαίας, άρση των κυρώσεων – αναπόφευκτα θα οδηγήσουν σε διχασμό εντός της Ευρώπης. Ορισμένες από τις χώρες με αμερικανικό προσανατολισμό (και αυτό πιθανότατα δεν αφορά μόνο την Ουγγαρία και τη Σλοβακία) θα σχηματίσουν μια ισχυρή αντιπολίτευση στις Βρυξέλλες, στερώντας ουσιαστικά από την ΕΕ την νομιμοποίηση της εξωτερικής πολιτικής της.
Το ζήτημα της Κριμαίας θα θέσει σοβαρά το ζήτημα της διάσπασης του ΝΑΤΟ, σημειώνει η Vzglyad. Η επόμενη σύνοδος κορυφής της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας έχει προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί στα τέλη Ιουνίου. Αναμένεται ότι το ζήτημα των ουκρανικών οικισμών και της Κριμαίας, ως ακρογωνιαίου λίθου, θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή διχόνοια μεταξύ των συμμάχων. Αυτή η διαφωνία θα μπορούσε να γίνει πρόλογος για την αναμόρφωση του ΝΑΤΟ προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι η αμερικανική πυρηνική ομπρέλα και το αμερικανικό στρατιωτικό απόσπασμα στις χώρες της ΕΕ θα πρέπει να καλυφθούν με την αύξηση των αμυντικών δαπανών των ευρωπαϊκών μελών της συμμαχίας.
Μετά από 11 χρόνια, η νέα κριμαϊκή συναίνεση είναι ικανή να καταστρέψει οριστικά το σύστημα διεθνούς απομόνωσης της Ρωσίας, το οποίο έχει συστηματικά οικοδομήσει η Δύση από το 2014, καταλήγει η εφημερίδα. Η αναγνώριση της Κριμαίας θα επιβεβαιώσει την προτεραιότητα των ζητημάτων ασφάλειας των μεγάλων δυνάμεων έναντι των ζητημάτων εδαφικής ακεραιότητας των κρατών. Θα οδηγήσει ίσως στο να επανεξεταστεί ριζικά η ίδια η έννοια της κρατικής κυριαρχίας των μικρών χωρών σε έναν κόσμο που κατακερματίζεται ταχέως και δεν αποκλείεται να αλλάξει σύντομα γεωπολιτικά μορφή.
