Eδώ, στο ανατολικό Αφγανιστάν, μετά τον ισχυρό σεισμό που έπληξε την περιοχή τη νύχτα, κάθε σπίτι μετρά τουλάχιστον έναν νεκρό ή έναν τραυματία. Και ούτε ένα κτίριο δεν στέκει πλέον όρθιο.

Σ’ αυτό το τοπίο της καταστροφής, όπου επιπλέει στη μια μεριά μια νεκρή αγελάδα, στην απέναντι μια κατσίκα και παντού είναι σκορπισμένα απομεινάρια των ξύλινων σκελετών των σπιτιών που κατέρρευσαν, η οσμή του θανάτου πλανάται στην ατμόσφαιρα.

Κάπου στο βάθος, ακούγονται οι κραυγές και ο θρήνος των γυναικών. Το πένθος είναι αόρατο – οι γυναίκες μεταφέρθηκαν έξω από την κοινότητα, μακριά από τα βλέμματα των νεοφερμένων στην περιοχή.

Μπροστά από ένα σωρό πλίνθων, που μέχρι χθες ήταν σπίτι, οι διασώστες έγιναν δεκτοί σαν ήρωες μόλις κατέβηκαν από το ελικόπτερο. Την ίδια ώρα, οι χωρικοί προσπαθούσαν με τα χέρια ή με φτυάρια να απομακρύνουν τα χαλάσματα. Ένας διασώστης βοήθησε στην ανάσυρση μιας γυναίκας από αυτά τα συντρίμμια, αψηφώντας τους μετασεισμούς που συνοδεύονται από τρομακτική βουή, η οποία αντιλαλεί στα γύρω βουνά.

«Όταν την βγάλαμε, είπε ότι ανησυχεί για τα παιδιά της, που βρίσκονται ακόμα μέσα» αφηγήθηκε ο διασώστης, προτού να επιστρέψει στο καθήκον του.

Κάθε τέταρτο της ώρας προσγειώνεται και άλλο ένα ελικόπτερο, μέσα σε δαιμονισμένο θόρυβο. Οι στρατιώτες που επιβαίνουν σε αυτό έχουν διπλό καθήκον: μεταφέρουν ψωμί και νερό για τους κατοίκους και παίρνουν τα φορεία με τους σοβαρά τραυματίες. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά, που όπως όλοι στο χωριό, κοιμούνταν την ώρα του σεισμού, θα νοσηλευτούν στην Τζαλαλαμπάντ, την πρωτεύουσα της επαρχίας Ναγκαρχάρ, που απέχει καμιά σαρανταριά χιλιόμετρα από το χωριό. Θα ήταν αδύνατον να μεταφερθούν οδικώς, στους ορεινούς, κακοτράχαλους χωματόδρομους – άλλωστε, πολλοί δεν υπάρχουν πια, κόπηκαν από τις κατολισθήσεις που προκάλεσε η δόνηση.

Από τα μεσάνυχτα, ενώ συνεχίζονταν οι μετασεισμοί, άρχισε η μακάβρια καταμέτρηση των θυμάτων.

Το Αφγανιστάν, μια από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, πλήττεται συχνά από φυσικές καταστροφές, που επιδεινώνονται λόγω της κλιματικής αλλαγής.

Χιλιάδες τραυματίες κατακλύζουν τα νοσοκομεία, όπου γιατροί και νοσηλευτές προσπαθούν να εργαστούν ανάμεσα στα δεκάδες φορεία.

Στο Ουαντίρ, μια ορεινή κωμόπολη αρκετών χιλιάδων κατοίκων, κανείς δεν αποτολμά ακόμη να κάνει τον απολογισμό των νεκρών. Όμως «κανένα νοικοκυριό» δεν γλίτωσε, διαβεβαίωσε ο Γκιουλ Μοχάμεντ Ρασούλι, ένας 55χρονος χωρικός. «Κάθε οικογένεια μετρά τουλάχιστον έναν νεκρό ή έναν τραυματία», λέει.

Ο ιμάμης του χωριού, ο Ιρφάν Ουλχάκ, εξήγησε ότι στο Ουαντίρ υπήρχαν μέχρι χθες 1.000-1.200 σπίτια και τα μισά από αυτά στέγαζαν οικογένειες που μόλις είχαν επιστρέψει στη χώρα από το Πακιστάν, στο πλαίσιο των απελάσεων των Αφγανών από τη χώρα αυτή.

Οι σεισμολόγοι γνωρίζουν πολύ καλά το βορειοανατολικό Αφγανιστάν: από το 1900 έχουν καταγραφεί στην περιοχή αυτή 12 σεισμοί μεγαλύτεροι των 7 βαθμών.

Όμως ο Μοχάμεντ Τζαουάντ δεν είχε βιώσει ποτέ μέχρι σήμερα, στα 20 χρόνια του, έναν τόσο ισχυρό σεισμό όσο αυτόν της περασμένης νύχτας, που μετρήθηκε στους 6 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ. «Όταν έγινε ο σεισμός έτρεξα έξω από το σπίτι και αυτό κατέρρευσε πίσω μου», είπε ο νεαρός, διευκρινίζοντας ότι από τα δέκα μέλη της οικογένειάς του, ένα σκοτώθηκε και όλοι οι υπόλοιποι τραυματίστηκαν.

Αν και το χειρότερο συνέβη κάτω από τα πόδια τους πριν από λίγες ώρες, τα βλέμματα όλων των κατοίκων του Ουαντίρ, τώρα στρέφονται στον ουρανό. Εκεί, όπου μαζεύονται βαριά, μαύρα σύννεφα, προμηνύοντας τη βροχή καθώς θα πέφτει η νύχτα.

Δείτε ΦΩΤΟ και ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ

(ΑΠΕ -ΜΠΕ / photo: pixabay)