Τελικά, η επιστήμη έχει επιβεβαιώσει ότι ο χρόνος όντως επιβραδύνεται πολύ όταν βρίσκεστε μέσα στο γυμναστήριο.
Σε μια μικρή μελέτη, οι συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν δοκιμές με στατικό ποδήλατο και στη συνέχεια μέτρησαν 30 δευτερόλεπτα στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι συμμετέχοντες ήταν περίπου 8-9% ταχύτεροι από τον πραγματικό χρόνο, γεγονός που υποδηλώνει ότι το ρολόι θα φαινόταν να κινείται αργά προς το μέρος τους.
Και εκτός από το αστείο για την επιβράδυνση του χρόνου, αυτό το φαινόμενο εγείρει πολλά ενδιαφέροντα ερευνητικά ερωτήματα σχετικά με το τι συμβαίνει. Αυτή η μελέτη εστιάζει στις αντιλήψεις και τις ψυχολογικές εξηγήσεις των ανθρώπων, αλλά το ανθρώπινο σώμα υφίσταται πληθώρα σωματικών αλλαγών κατά τη διάρκεια της άσκησης.
Στη μελέτη, 33 συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν μια στατική ποδηλατική διαδρομή 4000 μέτρων. Τους ζητήθηκε να υπολογίσουν διαστήματα 30 δευτερολέπτων σε πέντε σημεία: πριν από τη διαδρομή, μετά από 500 μέτρα, μετά από 1500 μέτρα, μετά από 2500 μέτρα και στη συνέχεια μετά την άσκηση. Υπήρξαν τρεις διαδρομές.
Η μία ήταν σόλο, την έκαναν μόνοι τους. Η δεύτερη ήταν σαν είχαν έναν αντίπαλο και η τρίτη ήταν ένας κανονικός αγώνας, όπου οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να προσπαθήσουν να νικήσουν τον αντίπαλο. Κάθε ποδηλάτης κλήθηκε να αξιολογήσει την αντιληπτή του προσπάθεια, αλλά δεν του ζητήθηκε να αναπτύξει συγκεκριμένες ταχύτητες, εκτός από τη μία δοκιμή με έναν ανταγωνιστικό αντίπαλο.
Οι λεπτομέρειες των αποτελεσμάτων μπορεί να προκαλούν έκπληξη: «Δεν υπήρξε διαφορά μεταξύ των συνθηκών άσκησης ή των χρονικών σημείων (500 μ., 1500 μ. και 2500 μ.)». Αυτό σημαίνει ότι η εμφάνιση ενός αγωνιζόμενου και οποιαδήποτε επιπλέον προσπάθεια για να τον ξεπεράσει δεν άλλαξε την αντίληψη του συμμετέχοντα για τον χρόνο, ούτε η σταθερή αύξηση της αντιληπτής προσπάθειας κατά τη διάρκεια ολόκληρης της δοκιμής.
Η μελέτη είναι μικρή, με μόνο 33 συμμετέχοντες, αλλά η ερευνητική ομάδα λέει ότι ορισμένες από τις λεπτομέρειες και τα ευρήματα της μεθόδου τους είναι καινοτόμα, δηλαδή χωρίς προηγούμενο στην υπάρχουσα έρευνα. Πράγματι, η επιστήμη της άσκησης και η προετοιμασία των αθλητών έχουν κάνει τεράστια άλματα στην εξειδίκευση τα τελευταία 20 ή 30 χρόνια, δημιουργώντας ευκαιρίες για μελέτη και βελτιστοποίηση ολόκληρων νέων τομέων. Αυτά τα ευρήματα θα οδηγήσουν σε περαιτέρω μελέτη.
Αυτή η εργασία, η οποία έχει αξιολογηθεί από ομοτίμους, δημοσιεύεται στο περιοδικό Brain and Behavior . Οι τέσσερις ερευνητές, τόσο από την Ολλανδία όσο και από την Αγγλία, επικεντρώνονται στην αθλητική ψυχολογία στη συζήτησή τους. Άλλωστε, υπαινίσσονται ότι αν ένας ενεργός αγώνας εναντίον ενός κοντινού ανταγωνιστή δεν βοηθάει να νιώθουν ότι ο χρόνος κυλάει λιγότερο αργά, οι αθλητές χρειάζονται κάτι άλλο για να τραβήξουν την προσοχή τους, προκειμένου να παραμείνουν στην ενεργή ζώνη και να ξεφύγουν από τη ζώνη της βαρεμάρας.
Ο ακριβής ρυθμός της προόδου τους είναι επίσης καθοριστικός για τους αθλητές που αγωνίζονται, λένε οι ερευνητές. Οι κορυφαίοι αθλητές όπως ο Michael Phelps συχνά βασίζονται στην οπτικοποίηση για να τους βοηθήσει να κάνουν πρόβες στους αγώνες τους μέχρι ένα σημείο μηχανικής μνήμης, και ο σωστός συγχρονισμός είναι επίσης το κλειδί για αυτό. Στους αγώνες που καθόρισαν την καριέρα του Phelps, μια αδέξια χρονισμένη αναστροφή θα μπορούσε να σημαίνει ότι θα χάσουν το παγκόσμιο ρεκόρ.
«Πρέπει να γίνει περισσότερη δουλειά για να διευκρινιστεί περαιτέρω ο ρόλος των εξωτερικών ερεθισμάτων, της έντασης και της διάρκειας της άσκησης στην αντίληψη του χρόνου κατά τη διάρκεια της άσκησης», καταλήγουν οι ερευνητές. «Όλοι αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν τον χρόνο, τον ρυθμό και την επιτυχή ολοκλήρωση των βέλτιστων αποτελεσμάτων σε όλες τις σωματικές δραστηριότητες».
Υποστηρίζουν ότι οι νεότερες τεχνικές, όπως ο χρονισμένος φωτισμός, μπορούν να βοηθήσουν στην υποστήριξη των στόχων των αθλητών όσον αφορά τον ρυθμό και την απόδοση. Πράγματι, σχεδόν όλοι όσοι έχουν αγωνιστεί σε ένα αγωνιστικό άθλημα έχουν στρίψει ή έχουν αλλάξει πορεία και έχουν συνειδητοποιήσει ότι έχουν ξοδέψει πάρα πολλή ενέργεια για να την επαναφέρουν στο σπίτι. Ο χρονισμός είναι μια βιολογική και ψυχολογική πρόκληση για το σώμα, αλλά η εκμάθησή του και η προσαρμογή του εξακολουθεί να εξαρτάται από τον κάθε αθλητή και τον προπονητή του.
Η μελέτη είναι διαθέσιμη ΕΔΩ
photo: pixabay
