Στην Ρουμανία, οι εκλογές ανέδειξαν νικητή τον διεθνιστή υποψήφιο, ενώ ο δεξιός διατηρούσε μεγάλο προβάδισμα, κάτι που προκάλεσε αντιδράσεις σε σχέση με παρέμβαση στα εκλογικά αποτελέσματα. Στην Πολωνία, ο δεξιός και ο διεθνιστής υποψήφιος θα λύσουν τις διαφορές τους στον δεύτερο γύρο.
Τι συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Ανατολική Ευρώπη και πως βλέπει τα πράγματα η Ρωσία;
Μετά την πτώση των κομμουνιστικών κυβερνήσεων στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όλες οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης ακολούθησαν μια σε γενικές γραμμές παρόμοια πορεία. Παντού οι πρώην ελίτ απομακρύνθηκαν από την εξουσία και μόνο λίγοι από τους εκπροσώπους τους μπόρεσαν να πάρουν θέση στις νέες κυβερνήσεις.
Σε ολόκληρο τον χώρο που η Δύση μπόρεσε να αποσπάσει από την Ρωσία μετά το 1991, οι ηγετικές θέσεις καταλήφθηκαν από προσωπικότητες μεσαίου επιπέδου και φαινομενικά μετριοπαθείς απόψεις, για τις οποίες η κύρια προϋπόθεση ήταν υψηλό επίπεδο ρωσοφοβίας. Όχι όμως ο δεξιός εθνισμός, καθώς αυτό το πολιτικό πιστεύω θεωρήθηκε ως απειλή για τις ίδιες τις αρχές της διεθνιστικής ΕΕ. Αντίθετα, η ρωσοφοβία σε χώρες που συνορεύουν άμεσα με τη Ρωσία θεωρήθηκε ως μια ιστορία εύκολα διαχειρίσιμη από την πλευρά της Δυτικής Ευρώπης. Εκείνη την εποχή, όλα αυτά υποστηρίζονταν από Βαθύ Κράτος των ΗΠΑ.
Το κύριο καθήκον των νέων καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη ήταν να οδηγήσουν τους λαούς τους στην ένταξη στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς ιδιαίτερες επιπλοκές. Και στην συνέχεια στην συμμετοχή τους στην ευρωζώνη.
Η Ουγγαρία, ωστόσο, έδειξε τον χαρακτήρα της αρκετά γρήγορα: το 2010, ένα συντηρητικό κίνημα με επικεφαλής τον Βίκτορ Όρμπαν ανέλαβε την εξουσία εκεί. Λίγο αργότερα, μη συστημικές δυνάμεις ήρθαν στην εξουσία στην Σλοβακία. Αυτές οι δύο χώρες δεν συμβαδίζουν με το διεθνιστικό ευρωπαϊκό όραμα. Οι βαλκανικές χώρες – η Ρουμανία και η Βουλγαρία – έγιναν μόλις πέρυσι μέλη του Σένγκεν, ωστόσο τα πράγματα δεν είναι εύκολα ούτε εκεί για τους διεθνιστές.
Υπάρχουν λοιπόν προβλήματα, τα οποία φέρεται να συνδέονται με την αδυναμία των ηγεμόνων των μεγάλων χωρών της Δυτικής Ευρώπης να δημιουργήσουν ένα όραμα για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο στην πολιτική όσο και στην οικονομία. Αυτά τα προβλήματα έχουν αρχίζει και δημιουργούν τριγμούς στις ηγεσίες των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες είναι φιλικές προς την ΕΕ. Το ρωσοφοβικό όραμα της δεκαετίας του 90 δείχνει να φθείρεται σημαντικά.
Οι δυνατότητες αξιοποίησης της σύγκρουσης στην Ουκρανία δεν είναι απεριόριστες και το τέλος του πολέμου είναι ήδη ορατό. Αυτό σημαίνει ότι η συνέχιση της πολιτικής αντιπαράθεσης με τη Μόσχα απαιτεί από το Βερολίνο, το Παρίσι ή το Λονδίνο να προσελκύσουν άλλους ανθρώπινους πόρους.
Η διεθνιστική Ευρώπη, άπαξ και θέλει να συνεχίσει τον πόλεμο θέλει χώρες όπως η Πολωνία και η Ρουμανία να μείνουν στην σφαίρα επιρροής της, καθώς μόνο έτσι θα μπορέσει να τις χρησιμοποιήσει κατά της Μόσχας, ενδεχομένως σε ρόλο αντίστοιχο της Ουκρανίας, ειδικά σε βάθος χρόνου.
Η διεθνιστική οικονομική πολιτική που ακολουθείται οδηγεί στην σταδιακή εξαθλίωση τέτοιων χωρών και στην μεταμόρφωσή τους σε κάτι σαν την Ουκρανία. Αυτό σημαίνει την εμφάνιση μεγάλων μαζών του πληθυσμού εκεί, που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, κάτι που θα μπορούσε σχετικά εύκολα να χρησιμοποιηθεί ως «κρέας για τα κανόνια» στον ατελείωτο αγώνα κατά της Ρωσίας.
Αυτό που βολεύει την Ρωσία λοιπόν είναι η Πολωνία και η Ρουμανία αναπτυχθούν σταθερά και μάλιστα γίνουν πλουσιότερες υπό άλλες πολιτικές συνθήκες. Αντίθετα το σενάριο της παρακμής τους βολεύει εκείνους των οποίων ο μόνος στόχος είναι να παρατείνουν για όσο το δυνατόν περισσότερο την εμπόλεμη κατάσταση στην Ευρώπη, η οποία επιφέρει εξαθλίωση παντού στην Γηραιά Ήπειρο. Αυτή η ομάδα στην Ευρώπη διευθύνεται από δύο χώρες – τηn Γαλλία και τη Βρετανία, οι οποίες παρέμειναν οι κύριοι αντίπαλοι της Ρωσίας εδώ και αιώνες. Ακολουθείται από την Γερμανία, η οποία δεν έχει τόσο ισχυρή φωνή ελέω του παρελθόντος και του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Εν κατακλείδι, η μείωση αυτού του διεθνιστικού ελέγχου σε χώρες όπως η Ρουμανία και η Πολωνία, θα τους επιτρέψει να αναπτυχθούν οικονομικά. Η ενίσχυσή του θα τις κάνει «τροφή για τα κανόνια».
