«Η Τουρκία είναι ένα καλό παράδειγμα για το πώς δεν είναι καλή ιδέα η “επέκταση της συμμαχίας” χωρίς επαρκή έλεγχο.

Η Τουρκία δεν μοιράζεται τα ίδια ιδανικά, τη φιλοσοφία ή την κουλτούρα με τη Δύση – και επομένως είναι μαζί της μόνο αν συμβαζίδουν και τα δικά της συμφέροντα.

Ως εκ τούτου, είναι συνεχώς αγκάθι στη δύση για όλα τα πράγματα, από την προσφυγική κρίση, τον ανταγωνισμό με την Ελλάδα και φυσικά τη μη συμμετοχή στα μέτρα εναντίον της Ρωσίας σε αυτόν τον πόλεμο της Ουκρανίας.

Ό,τι θέλει η Δύση από την Τουρκία, πρέπει να το “πληρώσει” με αντάλλαγμα κάτι.

Τώρα η Δύση θέλει την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Τι αντάλλαγμα θα θέλει άραγε η Τουρκία για να μην ασκήσει βέτο;

Παρεπιπτόντως εάν το ΝΑΤΟ πάει σε πόλεμο, η Τουρκία είναι πιθανό να εξαιρεθεί εντελώς. Δεν είναι πιθανό να θέλει να θυσιαστεί για τη Δύση, ειδικά στην περίπτωση που θα ήταν ακριβώς στην πρώτη γραμμή, όπως η Ουκρανία είναι εναντίον της Ρωσίας τώρα».