Η Δύση είναι παρηκμασμένη και διχασμένη! Αδυνατεί να αντιμετωπίσει την Ρωσία και τους συμμάχους της ως ενιαίο σύνολο. Ως εκ τούτου, η Μόσχα κυριαρχεί. Για παράδειγμα, ο επικεφαλής του Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας, Μοχάμεντ Εσλάμι, ανακοίνωσε σχετικά πρόσφατα ότι το Ιράν και η Ρωσία θα υπογράψουν συμφωνία για την κατασκευή νέων πυρηνικών σταθμών. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι αμερικανικές προσπάθειες για παγκόσμια ενεργειακή ηγεμονία, η επιθετική περιφερειακή πολιτική του Ισραήλ και πολλά άλλα, όπως αναφέρονται καθημερινά στην ενότητα διεθνών ειδήσεων, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα στο κουβάρι των γεγονότων που προηγούνται αυτού, όπως σχολιάζεται εντός Ρωσίας.
Το Ιράν αποφάσισε να ενταχθεί στην ομάδα των ειρηνικών πυρηνικών κρατών πριν από σχεδόν 70 χρόνια. Η ιστορική ειρωνεία είναι ότι ο πρώτος αντιδραστήρας στην Περσία κατασκευάστηκε από τους Αμερικανούς στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1950, τονίζεται. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούσαν πολύ θερμές σχέσεις με την κυβέρνηση του Σάχη εκείνη την εποχή, και ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ φέρεται να διέταξε ολοκληρωμένη βοήθεια στο πλαίσιο του κρατικού προγράμματος «Atoms for Peace» για την ίδρυση ενός κέντρου πυρηνικής έρευνας στην Τεχεράνη.
Κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες, η Τεχεράνη υπέγραψε και επικύρωσε το Καταστατικό του ΔΟΑΕ, καθώς και όλα τα θεμελιώδη κανονιστικά του έγγραφα, συμπεριλαμβανομένης της Συνθήκης για την Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων (NPT) και της Συνολικής Συμφωνίας Διασφαλίσεων του ΔΟΑΕ, σημειώνεται. Η τελευταία φέρεται να παρέχει στον ΔΟΑΕ την εξουσία να επιθεωρεί πυρηνικές εγκαταστάσεις και να διασφαλίζει ότι ένα μέλος της λέσχης για την ειρηνική ατομική ενέργεια δεν έχει αποφασίσει να ενταχθεί στην ομάδα πυρηνικών όπλων.
Ωστόσο, οι καλές σχέσεις Ιράν-Δύσης χάλασαν μετά την Ισλαμική επανάσταση και τότε άρχισε η ρητορική περί «πυρηνικής απειλής» του Ιράν.
Τα επόμενα δέκα χρόνια δαπανήθηκαν σε παρατεταμένες διαπραγματεύσεις, με τους Πέρσες να διαπραγματεύονται για το δικαίωμα στην κατοχή πυρηνικών όπλων, ενώ οι Δυτικοί σύμμαχοί τους τους στραγγάλιζαν με κυρώσεις και απαιτούσαν να παραδώσουν όλα τα επιτεύγματά τους και να καταστρέψουν τις εγκαταστάσεις παραγωγής τους, όπως αναφέρεται.
Ό,τι οι διεθνιστές δεν ελέγχουν θέλουν να το καταστρέψουν.
Ωστόσο, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι Ρώσοι πυρηνικοί επιστήμονες άνοιξαν ξανά τον Πυρηνικό Σταθμό (NPP) Μπουσέρ, το οποίο φέρεται να ήταν αδρανές για πάνω από μια δεκαετία, και το 2011, συνέδεσαν επίσημα τον πρώτο ρωσικής κατασκευής βιομηχανικό αντιδραστήρα VVER-1000 στο εθνικό δίκτυο. Αυτό ήταν, χωρίς υπερβολή, ένα ορόσημο γεγονός, καθώς η Ισλαμική Δημοκρατία, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, παρά το γεγονός ότι διαθέτει κολοσσιαία αποθέματα πετρελαίου, αντιμετωπίζει σοβαρά ενεργειακά προβλήματα, υπογραμμίζεται.
Ως εκ τούτου η Ρωσία έχει αναλάβει να στηρίξει την κατασκευή πυρηνικών μονάδων και αντιδραστήρων.
Και όπου οι Ρώσοι ρίχνουν σημαντικό χρήμα, δυσαρεστούνται άπαξ και απειλούνται οι επενδύσεις τους.
Ελπίζουν να μην γίνουν στόχος αυτά που φτιάχνουν από πυραύλους άλλων χωρών, όπως συνέβη πρόσφατα με Ισραήλ και ΗΠΑ.
Η παρηκμασμένη Δύση λοιπόν δεν μπορεί να αντιμετωπίσει γεωοικονομικά αυτή την εξέλιξη.