Στην Ρωσία παρακολουθούν τις εξελίξεις εντός ΗΠΑ. Οι πρώτες 100 ημέρες της δεύτερης προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ έχουν οδηγήσει πολλούς να τον περιγράψουν ως επαναστάτη, γράφεται. Ωστόσο, βλέπουν λογική στις κινήσεις του.
Ο Τραμπ αντιστρέφει την παγκοσμιοποίηση επιδιώκοντας να χρησιμοποιήσει τους οικονομικούς και τεχνολογικούς πόρους των συμμάχων για να ενισχύσει την κατασκευαστική και επιστημονικο-τεχνική των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε τακτικό επίπεδο, χρησιμοποιεί την τακτική του συνδυασμού «σοκ και δέους» με αρχικές κινήσεις που ακολουθούνται από υποχωρήσεις και παραχωρήσεις που ενθαρρύνουν τους ανταγωνιστές να διαπραγματευτούν και να καταλήξουν σε συμφωνίες – με προφανές πλεονέκτημα για την Αμερική. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ειδικά με τους Αμερικανούς συμμάχους, αυτό έχει πιθανότητες επιτυχίας. Η κατάσταση με την Κίνα είναι πιο περίπλοκη, αλλά και εδώ ο Τραμπ βασίζεται στην εξάρτηση της Κίνας από την αμερικανική αγορά και στην επιρροή των ΗΠΑ στις εμπορικές πολιτικές της ΕΕ και της Ιαπωνίας για να μπορέσει να επιτύχει θετικές αλλαγές για την Αμερική.
Η γεωπολιτική του Τραμπ βασίζεται στην ρεαλιστική άποψη ότι οι διεθνείς σχέσεις βασίζονται σε μια ισορροπία δυνάμεων, κυρίως μεταξύ μεγάλων δυνάμεων.
Οι προτεραιότητές του:
- την μετατροπή ολόκληρης της Βόρειας Αμερικής, από τη Γροιλανδία μέχρι τον Παναμά, σε γεωπολιτικό προπύργιο των Ηνωμένων Πολιτειών
- αποτελεσματική αντιμετώπιση της Κίνας
- συμφιλίωση με την Ρωσία
- ενίσχυση της θέσης των ΗΠΑ στην Εγγύς και Μέση Ανατολή υποστηρίζοντας το Ισραήλ, ενισχύοντας τους δεσμούς με τις αραβικές μοναρχίες του Περσικού Κόλπου και περιορίζοντας αυστηρά το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.
Η πρόθεση του Τραμπ να βοηθήσει στον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία και να μεταθέσει το κύριο βάρος της ευθύνης στους Ευρωπαίους, καθώς επιθυμία είναι το ζήτημα να λυθεί και τα πράγματα να προχωρήσουν.
Ο Τραμπ βλέπει μεν την Ρωσία ως γεωπολιτικό αντίπαλο, αλλά όχι ως στρατιωτική απειλή ή ιδεολογικό εχθρό.
Δεν προσπαθεί απλώς να δημιουργήσει διχόνοια μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου, αλλά ελπίζει να καθιερώσει συνεργασία με την Ρωσία όπου είναι επωφελής και για τις δύο πλευρές: στην ενέργεια, στην Αρκτική, στα σπάνια μέταλλα και τα συναφή, βασιζόμενος στο γεγονός ότι η εμφάνιση πρόσθετων εξωτερικών οικονομικών επιλογών για τη Μόσχα θα μειώσει αυτόματα την εξάρτηση της Ρωσίας από τον μεγαλύτερο εταίρο της, την Κίνα.
Είναι λογικό οι προσπάθειες για την επίτευξη συμφωνίας με το Κρεμλίνο να έχουν γίνει η πιο σημαντική κατεύθυνση της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ τις πρώτες 100 ημέρες της δεύτερης προεδρίας του, υπογραμμίζεται.
