Σύμφωνα με το Ria Novosti, στην πραγματικότητα, τα αποτελέσματα των επερχόμενων διαπραγματεύσεων στην Κωνσταντινούπολη σήμερα ήταν γνωστά πριν από αρκετές ημέρες.
Από την οπτική της επίσημης διπλωματίας, οι διαπραγματεύσεις με το καθεστώς του Κιέβου φέρονται να είναι άνευ νοήματος, επειδή τα αποτελέσματά τους καθιστούν αδύνατη την παραγωγή ενός λειτουργικού διεθνούς νομικού εγγράφου. Όπως τονίζει το ρωσικό μέσο σε άρθρο που φιλοξενεί, «ακόμα κι αν υπογραφεί αύριο, μεθαύριο το Κίεβο μπορεί να πει: δεν μας αρέσει, υιοθετήθηκε σε μια στιγμή αδυναμίας, υπό πίεση – με μια λέξη, δεν θα συμμορφωθούμε. Το έχουμε ήδη περάσει αυτό με τις συμφωνίες του Μινσκ».
Με αλλά λόγια η κυβέρνηση Ζελένσκι δεν είναι αξιόπιστη και μάλλον εντός Ρωσίας ζητούν θέλουν νέα κυβέρνηση, την οποία θα εγκρίνει και το Κρεμλίνο, προκειμένου να διαπραγματευτεί μαζί της.
Ένα άλλο ζήτημα είναι, όπως τονίζεται, ότι η πραγματικότητα έχει πλέον γίνει τόσο περίπλοκη που η πολιτική δεν ασκείται πλέον σύμφωνα με τα εγχειρίδια διπλωματίας και διεθνούς δικαίου. Οι ίδιες συμφωνίες του Μινσκ υποτίθεται ότι θα ρύθμιζαν τις σχέσεις της Ουκρανίας με τα τμήματα της χώρας που είχαν αποσχιστεί από αυτήν, τα οποία εκείνη την εποχή καμία από τις εγγυήτριες χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας ) δεν αναγνώριζε. Παρ ‘όλα αυτά, όλοι συνήψαν νομικές συμφωνίες με το μη αναγνωρισμένο DPR (Ντονέτσκ) και το LPR (Λουγκάνσκ). Διότι, εκτός από το δίκαιο, υπάρχει και η ίδια η πολιτική – η πολιτική βούληση. Από την πλευρά της Ρωσίας, ήταν για να σταματήσει η αιματοχυσία στο Ντονμπάς , από την πλευρά της Ουκρανίας, ήταν για να κερδηθεί χρόνος ώστε να προετοιμαστεί για έναν μεγάλο πόλεμο, από την πλευρά της Γαλλίας και της Γερμανίας , ήταν το ίδιο συν ένα παράθυρο ευκαιρίας για να εισέλθουν στην Λευκορωσία και να προσπαθήσουν να την αποσπάσουν από την Μόσχα .
Αλλά ακόμη και από άποψη καθαρής πολιτικής, οι διαπραγματεύσεις με το καθεστώς του Κιέβου είναι μια βέβαιη αποτυχία, σημειώνεται στο Ria Novosti.
Πρώτον, η πολιτική βούληση του καθεστώτος του Κιέβου περιορίζεται στην επιβίωση, και δεδομένου ότι αυτό το καθεστώς διαμορφώθηκε από τους νόμους του πολέμου, πρέπει να διατηρήσει τον στρατιωτικό νόμο για να επιβιώσει. Δηλαδή, η συνέχιση του πολέμου μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό.
Δεύτερον, οι δηλώσεις των ρωσικών και ουκρανικών αντιπροσωπειών θα είναι ακατανόητες η μία για την άλλη. Ζουν σε διαφορετικούς κόσμους και μιλούν διαφορετικές γλώσσες. Η ρωσική ελίτ και η ομάδα Ζελένσκι, παρόλο που όλοι μιλούν ρωσικά, είναι ουσιαστικά διαφορετικοί τύποι ανθρώπων που προφανώς δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε τίποτα. Η ρωσική ανώτατη εξουσία, με επικεφαλής τον Πούτιν, αποτελείται από τεχνοκράτες, κρατικούς διοικητές και δικηγόρους. Η κυβέρνηση του Κιέβου, με επικεφαλής τον Ζελένσκι, είναι μια περιοδεύουσα σκηνή τσίρκου, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο ρωσικό μέσο, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης.
Ωστόσο, γιατί ο Πούτιν πρότεινε ρωσο-ουκρανικές διαπραγματεύσεις αν στην πράξη μοιάζουν απελπιστικά αποτυχημένες, η κυβέρνηση Ζελένσκι είναι παράνομη και ο ίδιος ο Ζελένσκι είναι ανίκανος να καταλήξει σε συμφωνία; Επειδή η ουκρανική σύγκρουση δεν είναι μια σύγκρουση με την Ουκρανία, αλλά μια σύγκρουση γύρω από την Ουκρανία. Είναι υπόθεση του μεγαλύτερου μέρους του πλανήτη, κάποιου περισσότερο, κάποιου λιγότερο, και η θέση της Ρωσίας στον κόσμο εξαρτάται από την στάση της απέναντι σε αυτή τη σύγκρουση, αναφέρεται.
Θα επιτρέψουν στην Ρωσία να δείξει όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη με τι είδους ανθρώπους έχουν να κάνουν οι Ρώσοι όλα αυτά τα χρόνια. Οι ΗΠΑ έχουν ήδη αρχίσει να καταλαβαίνουν κάτι. Ήρθε η ώρα για τον υπόλοιπο κόσμο «να κατανοήσει τους λόγους για τους οποίους η Μόσχα αναγκάστηκε να ξεκινήσει μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση», επισημαίνεται μεταξύ άλλων.
