EL - Μια «σύμπτωση» πριν την επίθεση στο Ιράν που έχει σηκώσει αρκετή κουβέντα

Όπως ο πλανήτης βλέπει, η κατάσταση γύρω από το Ιράν συνεχίζει να επιδεινώνεται.

Γίνεται λόγος για μια «σύμπτωση», η οποία έχει σηκώσει αρκετή κουβέντα. Τα πρώτα πλήγματα του Ισραήλ σε ιρανικούς στόχους πραγματοποιήθηκαν στις 13 Ιουνίου και ακριβώς δύο εβδομάδες πριν από αυτό, στο πλαίσιο του κινεζικού μεγάλου έργου «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος», πραγματοποιήθηκε η έναρξη της σιδηροδρομικής γραμμής από την Κίνα στο Ιράν προς τον ιρανικό κόμβο του Απρίν κοντά στην Τεχεράνη, όπου η σιδηροδρομική γραμμή διακλαδώνεται σε παγκόσμιες διαδρομές.

Η σιδηροδρομική γραμμή έχει κατασκευαστεί, επεκταθεί και εκσυγχρονιστεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από τότε που το Πεκίνο και η Τεχεράνη υπέγραψαν συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης τον Μάρτιο του 2021. Οι λεπτομέρειες της δεν έχουν αποκαλυφθεί, γνωστές είναι μόνο οι γενικές διατάξεις. Μεταξύ αυτών είναι η δέσμευση του Ιράν να διασφαλίσει σταθερό και αδιάλειπτο εφοδιασμό της Κίνας με πετρέλαιο. Η Κίνα, με την σειρά της, δεσμεύεται να επενδύσει 400 δισεκατομμύρια δολάρια τα επόμενα 25 χρόνια σε τομείς της περσικής οικονομίας όπως οι υποδομές μεταφορών, η παραγωγή του πραγματικού τομέα, η παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου κτλ. Η συμφωνία φέρεται να προβλέπει επίσης την ενίσχυση της συνεργασίας στον στρατιωτικό τομέας και σε εκείνον της κυβερνοασφάλειας.

Η υπογραφή αυτής της συμφωνίας από το Ιράν το κατέστησε αυτόματα συμμετέχουσα χώρα στην κινεζική πρωτοβουλία «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος».

Ωστόσο, η Κίνα είναι κρίσιμος εμπορικός εταίρος όχι μόνο για τους Πέρσες. Έχει εξίσου ευρείς και βαθείς δεσμούς με το ισραηλινό κράτος. Το Ισραήλ διατηρεί ένα οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο στην Ταϊπέι, ενώ δεν αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της Ταϊβάν, κάτι που ευχαριστεί ιδιαίτερα το επίσημο Πεκίνο. Και παρόλο που ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος του Τελ Αβίβ είναι, όπως αναμενόταν, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το εμπόριο Κίνας-Ισραήλ αυξάνεται με τρελό ρυθμό.

Επομένως το Ισραήλ από μόνο του δύσκολα να βομβάρδισε το Ιράν, προκειμένου να ανακόψει την κινεζική εξάπλωση στην περιοχή. Ίσως να το έκανε και επειδή αναβαθμίζεται ο ρόλος του Ιράν. Η Ουάσινγκτον θα μπορούσε βέβαια να είναι ικανοποιημένη από αυτή την εξέλιξη. Ωστόσο, ποιοί θα είχαν πραγματικά συμφέρον να σταματήσουν, εκτός των άλλων, την ραγδαία γεωοικονομική ανάπτυξη της Ανατολής, όπου κυριαρχεί η Ρωσία, η Κίνα και οι σύμμαχοι αυτών;