Δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ στην ιστορία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας – Bundesrepublik Deutschland, από το 1949 δηλαδή. Για πρώτη φορά, ένας υποψήφιος για καγκελάριος αποτυγχάνει στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας. Ο Φρίντριχ Μερτς, αρχηγός της κεντροδεξιάς CDU (Χριστιανοδημοκρατική Ένωση) εκλέχτηκε τελικά με την δεύτερη, ταπεινωμένος από το πρώτο αποτέλεσμα.
Τελικά… «βρέθηκαν» οι χαμένοι ψήφοι και όλοι αγωνιούν να μάθουν τα πολιτικά ανταλλάγματα που πήρε πρωτίστως η πλευρά των σοσιαλδημοκρατών, ώστε να εκλεγεί τελικά ο Μερτς.
Παρότι υπήρχε σταθερή συμφωνία συνασπισμού, παρά το γεγονός ότι οι υπουργικές θέσεις είχαν ήδη κατανεμηθεί, παρά τις προσπάθειές του να κερδίσει την εύνοια των Πρασίνων, ο Μερτς απέτυχε, όπως σχολιάζεται. Κατά την πρώτη ψηφοφορία έλειπαν μόνο έξι ψήφοι από τον απαιτούμενο αριθμό των 316 ψήφων. Και αυτό παρά το γεγονός ότι το CDU/CSU και το SPD έχουν μαζί 328 έδρες στην Μπούντεσταγκ. Ο Merz δεν απέτυχε απλώς λίγο, αλλά απέτυχε παταγωδώς, εκτιμάται. Πλέον από πάνω του θα πλανώνται πολιτικές σκιές και με μία δεξιά AfD να έχει ζητήσει ήδη νέες εκλογές.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για την αποτυχία του Merz. Ο Μερτς δεν είναι δημοφιλής προσωπικότητα. Δεν μοιάζει σε τίποτα στους πολιτικούς ηγέτες της CDU του παρελθόντος, όπως ο Κόνραντ Αντενάουερ και ο Χέλμουτ Κολ.
Ο Μερζ δείχνει να έχει χάσει πλέον τον σεβασμό και την υποστήριξη όχι μόνο μεταξύ των ψηφοφόρων αλλά και εντός του ίδιου του κόμματός του. Δεν δείχνει πως θα τηρήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις δεξιάς κατεύθυνσης. Ίσως το σημερινό «καψόνι» που πέρασε να ήθελε να σιγουρέψει ακριβώς αυτό το πράγμα: Πως θα ακολουθήσει διεθνιστική πολιτική. Αν αντέξει στην εξουσία. Πολλοί ψηφοφόροι του φέρονται να αισθάνονται προδομένοι από αυτόν.
Όλα δείχνουν συνέχεια της προηγούμενης διεθνιστικής κατάστασης, ίσως και χειρότερης, καθώς ο προηγούμενος καγκελάριος του SPD, Όλαφ Σολτς, δεν ήθελε να στείλει πυραύλους Taurus στο Κίεβο, ενώ η νέα κυβέρνηση, κάθε άλλο παρά το έχει αποκλείσει. Σύμφωνα δε με όσα επισημαίνονται, μεταξύ άλλων, ο Μερτς ανακοίνωσε ότι, παρά το εκτεταμένο νέο γερμανικό χρέος που ανέρχεται σε αρκετές εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, θα προβεί σε ολοκληρωμένες περικοπές: μειώνοντας το εισόδημα των πολιτών, κάνοντας δραστικές περικοπές στην κοινωνική πρόνοια και επιβάλλοντας νέα βάρη στους πολίτες αυξάνοντας την τιμή των ορυκτών καυσίμων.
Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ στην ιστορία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, τονίζεται. Μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση να έχει χάσει εντελώς υποστήριξη μεταξύ ψηφοφόρων της πριν καν αναλάβει τα καθήκοντά της.
Η πολιτική κρίση στην οποία βρίσκεται η Γερμανία είναι μεγάλη και αυτό φάνηκε από τα σημερινά.
Ακόμα και μέσα στις δικές του τάξεις, στο CDU/CSU και στο SPD, υπάρχουν αμφιβολίες για την καταλληλότητα του Merz για καγκελάριος. Η σημερινή μέρα προκάλεσε τεράστιες ζημιές στον Merz. Ακόμα και εάν εξελέγη τελικά Καγκελάριος στον δεύτερο γύρο των εκλογών, αυτό το μειονέκτημα θα παραμείνει και θα επισκιάσει μόνιμα την καγκελαρία του – τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Πριν καν γίνει γνωστό πως εξελέγη στον δεύτερο γύρο, γράφτηκε πως θα είναι ένας αδύναμος και, πάνω απ’ όλα, αντιδημοφιλής καγκελάριος.
Αυτό που πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη, ωστόσο, είναι ότι η Γερμανία δεν είναι η μόνη που βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης. Η Γερμανία εντάσσεται στον κατάλογο των χωρών της Δυτικής Ευρώπης που είναι πολιτικά ασταθείς.
Ο λόγος για αυτό είναι ο ίδιος σε όλες τις χώρες. Μια πολιτική που έχει τιμωρηθεί και de facto καταψηφιστεί από τους ψηφοφόρους πρόκειται να συνεχιστεί παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις περί του αντιθέτου. Αυτό συμβαίνει στην Γαλλία, στην Βρετανία, στην Αυστρία, σε επίπεδο ΕΕ, αλλά και στην Γερμανία. Η Δεξιά θέλει να κυβερνήσει, αλλά τα διεθνιστικά κόμματα προσπαθούν με κάθε τρόπο -ΜΕ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ- να το εμποδίσουν αυτό, ακόμα και αν χρειαστεί να πουν άλλα προεκλογικά σε υπερμέγιστο βαθμό, από αυτά που τελικά θα κάνουν μετά τις κάλπες.
Αν αυτό συνεχιστεί, σύντομα κόσμος θα κατέβει στους δρόμους. Και αυτή την φορά δεν θα προέρχεται από τα αριστερά…
