Τα ερείπια μέσα στη σαρκοφάγο, ωστόσο, χρονολογούνται στον 5ο αιώνα μ.Χ., γεγονός που δείχνει ότι αργότερα επαναχρησιμοποιήθηκε. Τα άτομα που θάφτηκαν σε αυτήν την μεταγενέστερη περίοδο, συμπεριλαμβανομένων ανδρών και γυναικών, ήταν πιθανότατα υψηλής κοινωνικής θέσης. «Οι ταφές μέσα στην εκκλησία πιθανότατα ανήκουν στην ανώτερη τάξη ή τον κλήρο, καθώς είναι απίθανο ένας συνηθισμένος άνθρωπος να θαφτεί με τόσο σχολαστικό τρόπο μέσα σε μια εκκλησία», είπε ο Μιμάρογλου στο Turkiye Today. Αυτό υποδηλώνει ότι ο τάφος είχε αποκτήσει σημασία και επαναχρησιμοποιήθηκε για άτομα εξέχοντα.

Η ανακάλυψη περιελάμβανε χριστιανικούς σταυρούς χαραγμένους τόσο στο καπάκι όσο και στο εσωτερικό του πέτρινου φέρετρου. Αυτές οι γκραβούρες φαίνεται ότι προστέθηκαν σε διαφορετικές περιόδους, με τρεις σταυρούς που χρονολογούνται στον 5ο αιώνα και πρόσθετους λαξευμένους στο καπάκι τον 8ο αιώνα. Η ομάδα αυτή τη στιγμή συγκρίνει αυτά τα σύμβολα με παρόμοια που βρέθηκαν στην περιοχή.

Η σαρκοφάγος βρισκόταν θαμμένη μόλις 8 ίντσες (20 εκατοστά) κάτω από τη βασιλική, η οποία έχει μια σημαντική ιστορία. Αρχικά μια εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη, μετατράπηκε αργότερα σε τρούλο κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ανατολικού Ρωμαίου αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α’ μεταξύ 527 και 565 Κ.Χ. .

Η σημασία της βασιλικής ως τόπου ταφής, σε συνδυασμό με την σχολαστική φροντίδα που δόθηκε στους τάφους μέσα σε αυτήν, ενισχύει την αντίληψη ότι όσοι θάφτηκαν εκεί ήταν υψηλής κοινωνικής θέσης.

Παρά το ενδιαφέρον εύρημα, πολύ λίγα είναι γνωστά για τον μονομάχο Ευφράτη πέρα ​​από το όνομά του. Ο τάφος του, που επαναχρησιμοποιήθηκε αιώνες μετά το θάνατό του, αντανακλά την πλούσια και πολύπλοκη ιστορία του λόφου Ayasuluk, που προηγείται της ίδρυσης της Εφέσου και έχει δει πολλά στρώματα ανθρώπινης δραστηριότητας για χιλιετίες.

Η ανακάλυψη του τάφου, μαζί με τα συνοδευτικά τεχνουργήματα όπως ψηφιδωτά και ένα αρχαίο σύστημα αποχέτευσης, προσθέτει ένα ακόμη κεφάλαιο στην ιστορία αυτού του σημαντικού αρχαιολογικού χώρου.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: pixabay