Ο Oskar Lafontaine, πρώην κορυφαίος πολιτικός του SPD (σοσιαλδημοκράτες) και έπειτα της Αριστεράς (Die Linke), έγραψε πρόσφατα στην Ελβετική «Weltwoche» για τον πόλεμο της Ουκρανίας: Στο άρθρο του με τίτλο «Η Αμερική οδηγεί την Ευρώπη σε έναν πυρηνικό πόλεμο» , σημειώνει ότι ο πόλεμος της Ουκρανίας είναι στην πραγματικότητα ένας πόλεμος αντιπροσώπων μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας.
Όπως τονίζει, σύμφωνα με τον ιδρυτή του Stratfor, George Friedman, ο κύριος στόχος των ΗΠΑ ήταν να αποτρέψουν την συνεργασία μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας εδώ και αιώνες! «Μπορείτε επίσης να καταλάβετε γιατί πριν από χρόνια, η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Victoria Nuland παραδέχτηκε ελεύθερα ότι οι ΗΠΑ είχαν ξοδέψει πέντε δισεκατομμύρια δολάρια για να εγκαταστήσουν μια κυβέρνηση ανδρείκελο στο Κίεβο», προσέθεσε.
Είναι επομένως εύλογο, συνεχίζει ο Γερμανός πολιτικός, οι ειδικοί να προειδοποιούν ότι η στρατηγική των ΗΠΑ ισοδυναμεί με μακροχρόνιο πόλεμο στην Ουκρανία. Ωστόσο, αναρωτιέται, είναι εκπληκτικό που δεν θέλει κανείς να το δει αυτό στην Γερμανία. Είναι επίσης προβληματικό το γεγονός ότι υπάρχουν λίγοι πολιτικοί με εμπειρία εξωτερικής πολιτικής στην σημερινή γερμανική κυβέρνηση. Από το SPD λείπουν επί του παρόντος οι πολιτικοί της συνεννόησης με την Ανατολή (OSTPOLITIK) όπως ο Willy Brandt ή ο Egon Bahr, εκτιμά, και δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά ούτε από το FDP (Φιλελεύθεροι).
Ωστόσο, οι «πιο επικίνδυνοι υποτελείς των ΗΠΑ» σήμερα, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι οι Πράσινοι:
«Ο κόσμος πίστευε ότι τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να γίνει χειρότερα, αλλά η νέα υπουργός Εξωτερικών, Annalena Baerbock, χρησιμοποιεί φασιστική γλώσσα και θέλει να “καταστρέψει” την Ρωσία. Ισχυρίζεται ότι στέκεται στους ώμους της πρόσφατα αποθανούσας Madeleine Albright, η οποία προκάλεσε το θάνατο 500.000 παιδιών από το Ιράκ.
Σε αυτήν την κατάσταση, δεν αρκεί αν ο Καγκελάριος Όλαφ Σολτς (SPD) καθυστερήσει τις παραδόσεις όπλων. Η αύξηση των παραδόσεων όπλων είναι μέρος της πολιτικής της κυβέρνησης Μπάιντεν, η οποία θέλει να αποδυναμώσει την Ρωσία πάση θυσία και δεν λαμβάνει υπόψη τους θανάτους που προκύπτουν. Τα μέλη της Bundestag που απαιτούν παραδόσεις όπλων θα είναι επίσης εν μέρει υπεύθυνα για τον αυξανόμενο αριθμό θυμάτων», προειδοποιεί ο Lafontaine και συνεχίζει:
“Πόσο καιρό υποτίθεται ότι θα διαρκέσει ο πόλεμος; Όσο ο πόλεμος στο Αφγανιστάν; Γιατί οι Γερμανοί πολιτικοί δεν μαθαίνουν από τις αποτυχίες των πολέμων επέμβασης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, στους οποίους συμμετείχε ο γερμανικός στρατός”.
Η μόνη ελπίδα τώρα είναι ότι ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν και ο Σολτς θα αναζητήσουν μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων που θα βασίζεται στην ουδετερότητα της Ουκρανίας και την αυτονομία για το Ντονμπάς. Ωστόσο, ο Ουκρανός πρόεδρος δεν είναι αξιόπιστος διαπραγματευτικός εταίρος γιατί δέχεται επανειλημμένα πιέσεις «από τις ΗΠΑ και τους δεξιούς εξτρεμιστές στην Ουκρανία», υπογραμμίζει ο Όσκαρ Λαφονταίν.
Σε μια ιστορική ανασκόπηση, ο Lafontaine συνεχίζει εξηγώντας ότι ο πρώην Γάλλος Πρόεδρος Charles de Gaulle, για παράδειγμα, αναγνώρισε ότι στις συγκρούσεις μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας, η Ευρώπη πρέπει να αποφύγει πάση θυσία να παρασυρθεί η ίδια σε μια πυρηνική κλιμάκωση από τους μεγάλους. Ομοίως, ο Willy Brandt γνώριζε επίσης ότι μια πολιτική ειρήνης και ύφεσης θα μπορούσε να εφαρμοστεί μόνο ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ, κάτι που αντικατοπτρίστηκε στην Ostpolitik του.
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν πολύ θυμωμένες, όπως αποδεικνύεται από ένα τηλεφώνημα του Χένρι Κίσινγκερ στον Ρίτσαρντ Νίξον, στο οποίο ο Κίσινγκερ ευχήθηκε ανοιχτά στον Βίλι Μπραντ καρκίνο στον λαιμό του».
Αν δεν γίνει δυνατό να επιτευχθεί σύντομα μια ειρήνη μέσω διαπραγματεύσεων, ο κίνδυνος ενός πυρηνικού πολέμου θα αυξηθεί, «γιατί οι υπεύθυνοι στην Μόσχα βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο και οι παίκτες στην Ουάσιγκτον (μάταια) πίστευαν εδώ και χρόνια ότι ένας πυρηνικός πόλεμος θα μπορούσε να περιοριστεί στην Ευρώπη», καταλήγει.
photo video schreenshot
