«Τα πυρομαχικά διασποράς είναι όπλα που πλήττουν αδιακρίτως, τα οποία δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ποτέ. Χρησιμοποιώντας όπλα αυτού του τύπου σε κατοικημένες περιοχές, ή κοντά τους, οι ιρανικές δυνάμεις έθεσαν σε κίνδυνο ζωές αμάχων κι επέδειξαν απόλυτη περιφρόνηση για το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο», τόνισε η Έρικα Γκεβάρα Ρόσας, διευθύντρια του τμήματος που είναι αρμόδιο για τις έρευνες, τη συνηγορία, τις πολιτικές και τις εκστρατείες στη Διεθνή Αμνηστία.

Τα όπλα διασποράς είναι σχεδιασμένα για να καλύπτουν μεγάλη έκταση σκορπίζοντας υποπυρομαχικά που εκρήγνυνται, για να πλήττονται ιδίως συγκεντρώσεις δυνάμεων του εκάστοτε εχθρού. Πέρα από το ότι έχουν μεγάλη περίμετρο δραστικής εμβέλειας, συχνά μέρος των υποπυρομαχικών μπορεί να μην εκραγεί και να παραμείνει στο σημείο όπου ερρίφθη ακόμη και για χρόνια, προκαλώντας θανάτους και τραυματισμούς αμάχων πολύ καιρό αργότερα.

Ούτε το Ισραήλ, ούτε το Ιράν έχουν υπογράψει ή είναι μέρη της σύμβασης για τα πυρομαχικά διασποράς (2008), που απαγορεύει τη χρήση, την παραγωγή, την αποθήκευση ή τη μεταβίβαση τέτοιων όπλων.

Ωστόσο, υπογραμμίζει η Αμνηστία, το εθιμικό διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο «απαγορεύει τη χρήση όπλων που από τη φύση τους δεν κάνουν διάκριση» και οι «επιθέσεις στα τυφλά που σκοτώνουν ή τραυματίζουν αμάχους αποτελούν εγκλήματα πολέμου».

Το εθιμικό διεθνές δίκαιο δεν είναι γραπτό, ουσιαστικά βασίζεται στην αποδοχή του από τις αντίπαλες πλευρές σε περιπτώσεις ένοπλων συρράξεων.

Ο πόλεμος ανάμεσα στο Ισραήλ και το Ιράν διήρκεσε από τη 13η ως την 25η Ιουνίου, 12 ημέρες κατά τη διάρκεια των οποίων οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις εξαπέλυσαν πλήγματα, σχεδόν όλα από αέρος, στοχοποιώντας κυρίως το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, η οποία ανταπέδωσε εκτοξεύοντας εκατοντάδες βαλλιστικούς πυραύλους εναντίον της ισραηλινής επικράτειας. Τερματίστηκε με απλή κατάπαυση του πυρός.

ΑΠΕΜΠΕ – ΑΠΕΜΠΕ-EPA-EPA photo