Η Ζαχάροβα στάθηκε στην υποκρισία της νατοϊκής πλευράς, που από τη μία καταγγέλλει τη Ρωσία για «επίθεση/επιθετικότητα» και την ίδια στιγμή πλημμυρίζει συνεχώς με νέα όπλα την Ουκρανία τορπιλίζοντας με κάθε μέσο τις όποιες απόπειρες για ειρηνευτικές συνομιλίες.

Σε όλα αυτά προστίθεται το… «ξεχασμένο» μάλλον θέμα της νατοϊκής επέκτασης προς ανατολάς, η οποία σκοπίμως δεν αναφέρεται εδώ και πολλά χρόνια από τους Δυτικούς:

«Θα ήθελα να θέσω ένα διευκρινιστικό ερώτημα: Επιδιώκουν ειρήνη ή πόλεμο;

Η ηγεσία της συμμαχίας έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι η Ρωσία θα παραμείνει απειλή για το ΝΑΤΟ ακόμη και μετά το τέλος της ουκρανικής σύγκρουσης. Αυτό κατοχυρώνεται επίσης στα δογματικά έγγραφα της Συμμαχίας, τα οποία εξακολουθούν να υπάρχουν και αναφέρουν ότι η Ρωσία θα παραμείνει μακροπρόθεσμη απειλή για την ασφάλεια «σε όλα τα λειτουργικά περιβάλλοντα». Όσο κωμικό κι αν ακούγεται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το δήλωσαν ως στόχο τους.

Είναι σαφές γιατί γίνεται αυτό. Διαφορετικά, το ΝΑΤΟ δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη στρατιωτικοποίηση μεγάλης κλίμακας και μια σημαντική αύξηση των στρατιωτικών δαπανών.

Ο μύθος της «ρωσικής απειλής» θα συνεχίσει να εξαπλώνεται. Οι Ευρωπαίοι ήδη υπενθυμίζουν κυριολεκτικά κάθε μέρα την επικείμενη «ρωσική επίθεση» (όχι απλώς επιθετικότητα, αλλά μια υποτιθέμενη «επίθεση»). Λένε ότι η Ρωσία δεν θα σταματήσει στην Ουκρανία και θα «επιτεθεί» στις χώρες μέλη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.

Θέλω απλώς να σας υπενθυμίσω πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Για επτά χρόνια, η Ρωσία ζητούσε την εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ. Αφού οι επιθέσεις εναντίον ειρηνικών πολιτών του Ντονμπάς πολλαπλασιάστηκαν αντί να εφαρμόσουν τις συμφωνίες, η Ρωσία έλαβε μέτρα, προσφέροντας εκ των προτέρων στην κοινότητα του ΝΑΤΟ να ακολουθήσει την πορεία της ειρήνης (υποβάλλοντας κατάλληλες γραπτές προτάσεις και στέλνοντας αντίγραφα στον ΟΑΣΕ και τις Ηνωμένες Πολιτείες). Η Ρωσία αντέδρασε με τον τρόπο που το έκανε αφού δεν έλαβε καμία απάντηση και κατηγορήθηκε αμέσως για υποτιθέμενη «επίθεση».

Αυτό σημαίνει επτά χρόνια αναμονής για την εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ από εκείνους που, όπως αποδείχθηκε από τις άμεσες αναφορές τους, δεν επρόκειτο να το κάνουν. Επιπλέον, για να τεκμηριώσουμε αργότερα τα επιχειρήματά μας, περιμέναμε άλλους μερικούς μήνες και προσφερθήκαμε να συζητήσουμε τις εγγυήσεις ασφαλείας.

Αλλά αντί για έναν σωστό διάλογο και τις προσπάθειες για την εφαρμογή των συμφωνηθέντων, δεχθήκαμε πολυάριθμες επιθέσεις με βομβαρδισμούς εναντίον του ρωσόφωνου πληθυσμού, οι οποίες έφτασαν στο επίπεδο της πλήρους εξόντωσης. Και έτσι για επτά χρόνια εξοντώνονταν άνθρωποι εκεί, και αυτό που ξεκίνησε στις αρχές του 2022 είναι καταγεγραμμένο. Όλοι θυμόμαστε πολύ καλά πώς ξεκίνησαν όλα.

Τώρα, προφανώς, ξεκίνησαν το ίδιο “παλιό τραγούδι”. Έχουμε κουραστεί να μετράμε πόσο συχνά έχουμε αναφέρει την έλλειψη τέτοιων προθέσεων. Ναι, υπερασπιζόμαστε τους εαυτούς μας ή όσους περιμένουν προστασία από τη διεθνή κοινότητα βάσει του διεθνούς δικαίου εδώ και πολλά χρόνια, όσους προσπάθησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα (και επτά χρόνια είναι πολύς χρόνος) να έχουν πρόσβαση τουλάχιστον στο διαδίκτυο, μέσω του διαδικτύου, σε μεγάλες πλατφόρμες συζήτησης ή στις κύριες πλατφόρμες του ΟΗΕ – αλλά ακόμη και αυτό απορρίφθηκε. Αλλά ποτέ δεν μας αποδόθηκε καμία «επιθετική φιλοδοξία» – και, όπως έχει επανειλημμένα δηλώσει η ρωσική ηγεσία, δεν θα έχει καμία.

Εν τω μεταξύ, η επέκταση του ΝΑΤΟ εξακολουθεί να αποτελεί απειλή για εμάς (για κάποιο λόγο, δεν επιδιώκουν να εισέλθουν στον δημόσιο χώρο με αυτό το θέμα), συμπεριλαμβανομένης της πρόθεσης της Συμμαχίας να σύρει την Ουκρανία στην τροχιά της. Η συμμετοχή αυτής της χώρας σε μια επιθετική στρατιωτική συμμαχία που έχει χαρακτηρίσει τη Ρωσία ως στόχο της, αποκαλώντας την «απειλή για την ασφάλεια σε όλα τα λειτουργικά περιβάλλοντα», είναι απαράδεκτη για εμάς.

Επαναλαμβάνω: η ουσία των δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ είναι να εξουδετερώσει τη χώρα μας – όχι τις «επιθετικές της φιλοδοξίες», αλλά μάλλον να δημιουργήσει συνθήκες σε όλα τα πολιτικά μέτωπα που αποκαλούν «στρατηγική ήττα» στη Ρωσία.

Η αισιοδοξία του Μαρκ Ρούτε για την πιθανότητα σύντομα τερματισμού της σύγκρουσης στην Ουκρανία δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, επειδή δηλώνει ακριβώς το αντίθετο στο «άλλο μικρόφωνο», ζητώντας αύξηση των όπλων που παρέχονται στην Ουκρανία, ενισχυμένη χρηματοδότηση, συνεχή πολιτική υποστήριξη στο αγωνιώδες καθεστώς του Κιέβου, και ούτω καθεξής. Δεν βλέπουμε καμία αλλαγή σε αυτόν τον τομέα, συμπεριλαμβανομένου του σχεδίου δράσης του ΝΑΤΟ για την υπονόμευση της διαπραγματευτικής διαδικασίας για την επίλυση της ουκρανικής σύγκρουσης.

Νομίζω ότι ο αριθμός των διαρροών και της δημόσιας ρητορικής μιλάει από μόνος του. Οποιεσδήποτε προθέσεις για πολιτική και διπλωματική διευθέτηση πυροδοτούν μια «έκρηξη σπασμών» στον χώρο της πληροφορίας, οι οποίες στοχεύουν στην επιβράδυνση, την παρεμπόδιση, ακόμη και τη διατάραξη των συνομιλιών».

ΑΠΕΜΠΕ-EPA-REUTERS POOL photo