Εκατοντάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις μικρές κοινότητες Smoky Mountain που ήταν τα σπίτια τους για γενιές. Με τη δημιουργία του Πάρκου, τα σπίτια τους εξαφανίστηκαν, όπως και η Παλιά Εθνική Οδός 288, ο δρόμος προς αυτές τις κοινότητες. Ο παλιός δρόμος θάφτηκε κάτω από τα βαθιά νερά της λίμνης Φοντάνα.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση υποσχέθηκε να αντικαταστήσει τον αυτοκινητόδρομο 288 με έναν νέο δρόμο. Η οδός Lakeview Drive επρόκειτο να εκτείνεται κατά μήκος της βόρειας όχθης της λίμνης Fontana, από την πόλη Bryson έως τη Fontana, 48 χιλιόμετρα δυτικά. Και, ιδιαίτερα σημαντικό για τους εκτοπισμένους κατοίκους, ήταν ότι θα παρείχε πρόσβαση στα παλιά οικογενειακά νεκροταφεία όπου παρέμεναν πίσω γενιές προγόνων.

Αλλά η οδός Lakeview Drive έπεσε “θύμα” ενός περιβαλλοντικού προβλήματος και η κατασκευή σταμάτησε, με τον δρόμο να καταλήγει σε μια σήραγγα, περίπου 10 χιλιόμετρα μέσα στο πάρκο προσβάσιμη μόνο με τα πόδια. Το περιβαλλοντικό πρόβλημα τελικά κρίθηκε πολύ ακριβό και τα οδικά έργα δεν συνεχίστηκαν ποτέ.

Και οι πολίτες της κομητείας Swain έδωσαν στην ημιτελή οδό Lakeview Drive το δημοφιλές, αν και ανεπίσημο, όνομά της, «Ο Δρόμος προς το Πουθενά».

Αν περπατήσετε την σήραγγα τη νύχτα, ο άνεμος φυσάει κρύος και το σκοτάδι φαίνεται να διαρκεί για πάντα. Το πάρκο και η κοντινή πόλη Bryson City προωθούν τον Δρόμο προς το Πουθενά ως τουριστικό αξιοθέατο και ντόπιοι όπως ο Eligiah Thornton μεγάλωσαν ακούγοντας ανατριχιαστικές ιστορίες για υπερφυσικό κίνδυνο. Υπάρχει «μια παράξενη σκιά πάνω από το μέρος», λέει.

Η πινακίδα «Καλώς ήρθατε στον Δρόμο προς το Πουθενά—μια αθετημένη υπόσχεση! 1943-;» αντικατοπτρίζει την απογοήτευση που ένιωσαν οι ντόπιοι όταν η κυβέρνηση δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τον δρόμο.

Παρόλο που η Υπηρεσία Εθνικών Πάρκων τελικά συμφώνησε να αποζημιώσει την κομητεία Swain με 52 εκατομμύρια δολάρια αντί να ολοκληρώσει τον δρόμο το 2010, αυτός ο οικονομικός διακανονισμός δεν έχει επιλύσει το συνεχιζόμενο ζήτημα: την παροχή βοήθειας σε αυτές τις οικογένειες για την πρόσβαση στα 26 νεκροταφεία που βρίσκονται πλέον χιλιόμετρα μακριά από την όχθη της λίμνης, τα οποία είναι προσβάσιμα μόνο μέσω απότομων και κακοσυντηρημένων μονοπατιών.

«Η υπόσχεση δεν ήταν οικονομικός διακανονισμός. Η υπόσχεση ήταν να κατασκευαστεί ο δρόμος», λέει η Κάρεν Μάρκους, ψυχολόγος στα 60 της, η οποία έχει πέντε γενιές προγόνων σε πολλαπλούς τάφους. «Η υπόσχεση δεν θα τηρηθεί ποτέ».

Όσο για τη φήμη του Δρόμου προς το Πουθενά: «Δεν υπάρχει κανένα φάντασμα», λένε. «Είναι απλώς ένα απόκοσμο συναίσθημα που νιώθει κάποιος διασχίζοντας μια τόσο μεγάλη σήραγγα».

Με το κρύο τσιμέντο και τα γκράφιτι, ο Δρόμος προς το Πουθενά είναι ένα νεκρό μέρος.

Δείτε ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ

photo: pixabay