Όπως όλοι βλέπουμε η Ανατολική Μεσόγειος μετατρέπεται σε πεδίο αντιπαράθεσης των μεγάλων παικτών της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής.

Ο λεγόμενος διεθνής παράγοντας αποτελείται από τις λεγόμενες Μεγάλες Δυνάμεις και χωρίζεται σε δύο κύρια ιδεολογικοπολιτικά στρατόπεδα:

• Εκείνο του διεθνισμού, ο οποίος στοχεύει σε ένα μονοπολικό κόσμο με μία χώρα ή μία παγκόσμια εξουσία στην κορυφή
• Εκείνου του εθνισμού, το οποίο, στην παρούσα φάση, τάσσεται υπέρ της ποπλυπολικότητας και διατήρησης των εθνών-κρατών.

Σε αυτό το πλαίσιο κινούνται όλες οι δυνάμεις.

Τι συμβαίνει αυτή την ώρα στην Μεσόγειο;

Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται μία άνευ προηγουμένου στρατιωτική κινητικότητα από ΗΠΑ (παρά τις ερχόμενες εκλογές τον Νοέμβριο η Ουάσινγκτον δίνει το «παρών»), την Ρωσία, την Γαλλία και την Τουρκία.

Η εν λόγω εξέλιξη είναι αν μη τι άλλο επικίνδυνη. Παράλληλα ξυπνά και το Ισραήλ, του οποίου οι σχέσεις με την ανεξέλεγκτη Τουρκία δείχνουν να επιδεινώνονται, αλλά και η Αίγυπτος. Μαζί τους βρίσκονται σε συνεννόηση Ελλάδα και Κύπρος, οι οποίες απειλούνται άμεσα από την Άγκυρα.

Βρισκόμαστε, επομένως, εμπρός σε μία κρίσιμη κατάσταση, την οποία προκάλεσε η Τουρκία. Υπάρχει άμεσος κίνδυνος σύρραξης, επειδή ο Ερντογάν θέλει «οθωμανική αυτοκρατορία» στην Μεσόγειο (Λιβύη, Συρία, Αιγαίο, Κύπρος).

Όλοι οι μεγάλοι συμφωνούν πως, αυτή την στιγμή, η Τουρκία δρα κόντρα στα διεθνή συμφέροντα. Υπάρχει βέβαια και η ανάποδη ανάγνωση πως με αφορμή την Τουρκία, δυνάμεις όπως η Ρωσία στέλνουν όλο και περισσότερα πολεμικά πλοία στην περιοχή.

Ένα είναι το σίγουρο και το είχε πει ο Χένρι Κίσινγκερ, ο οποίος παρακολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή τις εξελίξεις: Όποιος ελέγχει την Μεσόγειο, κυριαρχεί στον πλανήτη.

Θα αφήσουν την Τουρκία να το πράξει αυτό; Λιγάκι δύσκολο…

Ποιος θα κυριαρχήσει στο τέλος στην Μεσόγειο; Ποιος θα ελέγξει Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική και Αιγαίο;

• Μία παγκόσμια κυβέρνηση;
• Μία παγκόσμια συγκυβέρνηση των δύο βασικών «στρατοπέδων», που αναφέραμε παραπάνω;
• Ή μήπως κανείς και τότε τα όπλα αρχίσουν να «χτυπούν» εδώ και εκεί;

Η Τουρκία πάντως το ξεκίνησε! Και συνήθως όποιος ξεκινά μια κρίση δεν έχει καλό τέλος. Ειδικά αν οι βλέψεις του ξεπερνούν το πραγματικό μπόι του.