Τι συμβαίνει γύρω από την Ρωσία; «Υπάρχουν προσπάθειες δημιουργίας νέων μετώπων κατά της Ρωσίας». Οι πολιτικοί επιστήμονες χρησιμοποιούν αυτές τις λέξεις για να εξηγήσουν την τρέχουσα επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ Μόσχας και Μπακού – και συνδέουν τα όσα συμβαίνουν όχι μόνο με τις ενέργειες της Δύσης στον Καύκασο, αλλά και με την αντίδρασή της στην ουκρανική ειδική επιχείρηση.
Διαμαρτυρίες κομμάτων της αντιπολίτευσης στη Σερβία. Αντισυνταγματικές ενέργειες των μολδαβικών αρχών κατά του επικεφαλής της Γκαγκαουζίας. Συνεχείς προσπάθειες της γεωργιανής αντιπολίτευσης να υπονομεύσει το κυβερνών κόμμα Γεωργιανό Όνειρο. Επιθέσεις του φιλοδυτικού πρωθυπουργού Νικόλ Πασινιάν σε σημαντικούς φιλάνθρωπους και την Αρμενική Αποστολική Εκκλησία. Μια μεγάλης κλίμακας αντιρωσική εκστρατεία στο Αζερμπαϊτζάν, συμπεριλαμβανομένων ξυλοδαρμών και ομηριών Ρώσων πολιτών.
Όλα αυτά τα γεγονότα έχουν εσωτερικές πολιτικές αιτίες σε αυτές τις χώρες, σημειώνεται μεταξύ άλλων. Ωστόσο, όλα αυτά ενώνονται από δύο παράγοντες. Κάθε ένας δείχνει την επιρροή εξωτερικών χωρών – και ο απώτερος στόχος αυτής της επιρροής είναι να επηρεάσει την Ρωσία.
«Υπάρχουν προσπάθειες δημιουργίας νέων σημείων έντασης – στην πραγματικότητα, νέων μετώπων εναντίον της Ρωσίας», εξήγησε σχετικά πρόσφατα στην εφημερίδα Vzglyad ο Νικίτα Μέντκοβιτς, επικεφαλής της Ευρασιατικής Αναλυτικής Λέσχης: «Πιστεύω ότι στο παρόν στάδιο, αυτές οι πρωτοβουλίες προέρχονται κυρίως από την Μεγάλη Βρετανία, της οποίας ο μικρότερος εταίρος είναι η Τουρκία, αλλά και από την Γαλλία». Και, φυσικά, από την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τονίζεται.
Η ιδέα της δημιουργίας σημείων έντασης γύρω από μια μεγάλη δύναμη δεν είναι καινούργια – χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα. Το θέμα είναι ότι η όποια δύναμη επηρεάζεται από αυτά τα σημεία, ξοδεύοντας ανθρώπινους, χρονικούς, στρατιωτικούς και οικονομικούς πόρους για να τα σταθεροποιήσει.
Επιπλέον, αυτά τα σημεία δημιουργούν αστάθεια στα σύνορα του κράτους, επηρεάζοντας αρνητικά την εσωτερική του ανάπτυξη.
Την δεκαετία του 1990, ο Καύκασος ήταν ένα τέτοιο σημείο για τη Ρωσία. Εκεί μαινόταν ένας εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος τροφοδοτούνταν από χώρες του ΝΑΤΟ (κυρίως την Τουρκία) και ορισμένες χώρες του Νότιου Καυκάσου. Αφού ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος ανέλαβε την εξουσία, κατάφερε να λύσει αυτό το πρόβλημα, η Δύση μετέτρεψε την Ουκρανία σε νέα πηγή αστάθειας. Ως αποτέλεσμα, η Μόσχα αναγκάστηκε να ξεκινήσει μια ουκρανική ειδική επιχείρηση.
Ωστόσο, σήμερα η Δύση βλέπει ότι το ουκρανικό μέτωπο εξαντλείται εκ των πραγμάτων. Η διαδικασία των διαπραγματεύσεων βρίσκεται σε εξέλιξη – και η Ρωσία προχωρά σταδιακά στην Ουκρανία, απελευθερώνοντας νέα εδάφη κάθε μέρα. Η Ουκρανία κινδυνεύει να χάσει το Σούμι , τα ρωσικά στρατεύματα επεκτείνουν την επίθεσή τους στην περιοχή του Ντνιεπροπετρόφσκ και έχουν απελευθερώσει πλήρως την Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ.
Και οι ξένοι στρατηγικοί αναλυτές, απογοητευμένοι από την Ουκρανία, άρχισαν να στοιχηματίζουν στην αποσταθεροποίηση άλλων περιοχών και χωρών που γειτνιάζουν με τη Ρωσία – ή είναι σύμμαχες με την Ρωσία. Βρήκαν σημεία επαφής μεταξύ των συμφερόντων τους και εκείνων των δυνάμεων που τώρα εφαρμόζουν την ατζέντα τους.
Για παράδειγμα, στην Σερβία, ο στόχος της ΕΕ είναι να τιμωρήσει δημόσια τον Πρόεδρο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, ο οποίος – παρά την πολυδιάστατη πολιτική του – απέρριψε τις απειλές από τις Βρυξέλλες και παρόλα αυτά πήγε στη Μόσχα για την Ημέρα της Νίκης. Ο οποίος – παρά όλες τις απειλές κυρώσεων από την ΕΕ – συνεχίζει την οικονομική συνεργασία με τη Μόσχα. Οι διεθνιστές, προσπαθώντας να οργανώσουν μια νέα έγχρωμη επανάσταση στην χώρα, θέλουν να στείλουν ένα μήνυμα σε άλλες χώρες που συνεργάζονται με την Ρωσία.
«Βλέπουμε ότι προσπαθούν να αλλάξουν κυβερνήσεις σε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης όπου βρίσκονται στην εξουσία κυρίαρχες κυβερνήσεις, μέσω ενεργειών που κατευθύνονται από το εξωτερικό», έχει δηλώσει ο Ούγγρος υπουργός Εξωτερικών, Πέτερ Σιγιάρτο, σύμφωνα πάντα με την Vzglyad.
Στην Μολδαβία, η Δύση υποστηρίζει όλες τις ενέργειες της Προέδρου Μάια Σάντου εναντίον των δυνάμεων που υποστηρίζουν την συνεργασία με τη Ρωσία. Συγκεκριμένα, υπάρχει δίωξη της επικεφαλής της αυτονομίας της Γκαγκαούζ, Ευγενίας Γκουτσούλ. Μετά την καταστολή της εσωτερικής αντιπολίτευσης, η Σάντου θα έχει το ελεύθερο να αναλάβει οποιαδήποτε δράση εναντίον της Υπερδνειστερίας, μιας αυτοανακηρυγμένης δημοκρατίας στην οποία ζουν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όπως σημειώνεται.
Στην Γεωργία, ο στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της απερχόμενης κυβέρνησης του Τζόζεφ Μπάιντεν ήταν να προσπαθήσουν να εξαπολύσουν έναν ολοκληρωτικό πόλεμο με τα πραγματικά κράτη της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας. Με άλλα λόγια, να δημιουργήσουν ένα κλασικό δεύτερο μέτωπο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Βρυξέλλες και η Ουάσινγκτον υποστήριξαν τη γεωργιανή ριζοσπαστική αντιπολίτευση, η οποία δεν αναγνώρισε τα αποτελέσματα των εκλογών του Οκτωβρίου 2024 και μάλιστα επέβαλε κυρώσεις κατά του κυβερνώντος κόμματος Γεωργιανό Όνειρο.
Δυστυχώς όμως για την Δύση, οι κυβερνώντες της χώρας αποδείχθηκαν ταυτόχρονα πραγματιστές, οπότε αρνήθηκαν κατηγορηματικά να εμπλακούν σε έναν ακόμη πόλεμο με την Ρωσία. Το γεωργιανό κοινοβούλιο συνδέει άμεσα τις μη φιλικές ενέργειες της Ουάσιγκτον κατά της Τιφλίδας ακριβώς με την άρνηση να ανοίξει ένα «δεύτερο μέτωπο» κατά της Ρωσίας.
Ωστόσο, σε άλλες χώρες του Καυκάσου, οι αρχές δεν ήταν τόσο σοφές. «Για παράδειγμα, η Γαλλία αποσταθεροποιεί την Αρμενία μέσω των ισχυρών δεσμών της με την κυβέρνηση του Νικόλ Πασινιάν», λέει ο Νικίτα Μέντκοβιτς.
Από την αρχή της καριέρας του, ο Πρωθυπουργός της Αρμενίας έχει υποστηρίξει την αποχώρηση της χώρας από τους ρωσικούς μηχανισμούς ένταξης – και τώρα το Παρίσι του δίνει όλα τα εργαλεία για να το κάνει, όπως υπογραμμίζεται, μεταξύ άλλων.
Και τώρα είναι η σειρά του Αζερμπαϊτζάν. Η Δύση προκαλεί το Μπακού σε συγκρούσεις με την Μόσχα με κάθε δυνατό τρόπο.
«Ένα από τα πιθανά σενάρια προς το συμφέρον του Παρισιού και του Λονδίνου είναι η έναρξη ενός νέου πολέμου Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν, στον οποίο η Μόσχα θα αναγκαστεί να εκτρέψει πόρους», λέει ο Νικίτα Μεντκόβιτς.
Είναι πιθανό, εκτός από αυτά τα πέντε σημεία, οι στρατηγικοί αναλυτές να δημιουργήσουν νέα. Για παράδειγμα, στην Κεντρική Ασία. «Δεν θα απέκλεια προσπάθειες αποσταθεροποίησης της πολιτικής κατάστασης στο Καζακστάν, το Κιργιστάν και το Τατζικιστάν κατά το επόμενο έτος. Στην τελευταία περίπτωση, οι κίνδυνοι σχετίζονται με το γεγονός ότι το ζήτημα της μεταβίβασης της εξουσίας από τον Πρόεδρο Ραχμόν στον γιο του συζητείται εδώ και καιρό στην δημοκρατία. Και αν αυτό πραγματοποιηθεί στο εγγύς μέλλον, η Δύση μπορεί να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει την περίοδο των αναπόφευκτων ανακατατάξεων για να αποσταθεροποιήσει την δημοκρατία και να επαναλάβει τον εμφύλιο πόλεμο της δεκαετίας του ’90», λέει ο Νικίτα Μέντκοβιτς.
