Οι δημοσκοπήσεις στη Γερμανία δείχνουν πως πλην της απίθανης με τα σημερινά δεδομένα νέας συγκυβέρνησης των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, όλα τα υπόλοιπα μετεκλογικά κυβερνητικά σενάρια απαιτούν την συνεργασία τριών κομμάτων για να υπάρξει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.
Πολλοί θέλουν να αποφύγουν την αστάθεια και την ακυβερνησία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, η οποία με “Δούρειο Ίππο” την απλή αναλογική οδήγησε σε μια πολυδιάσπαση, η οποία με την σειρά της έστρωσε το δρόμο για την επικράτηση των Ναζί.
Τώρα θα μπορούσε να στρώσει τον δρόμο για κάτι άλλο και σίγουρα για την πλήρη αποδυνάμωση της Γερμανίας στην Ευρώπη!
Μέχρι στιγμής, η έρευνα του κρατικοί ZDF αναδεικνύει πρώτο κόμμα τους Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι συγκεντρώνουν ένα 25%. Στην δεύτερη θέση παραμένουν τα χριστιανικά κόμματα CDU και CSU, τα οποία αυξάνουν το ποσοστό τους κατά μια μονάδα στο 23%. Οι Πράσινοι κυμαίνονται στο 16,5% (+0,5%), το ακροδεξιό AfD στο 10% (-1%), οι Φιλελεύθεροι στο 11% και το κόμμα Η Αριστερά στο 6%. Επικρατέστερος υποψήφιος για το αξίωμα του καγκελαρίου είναι και σε αυτή τη δημοσκόπηση ο Σοσιαλδημοκράτης Όλαφ Σολτς. Το 47% των ερωτηθέντων θα τον προτιμούσαν για καγκελάριο, ένα 20% τον υποψήφιο των χριστιανικών κομμάτων, Άρμιν Λασετ, και το 16% την πολιτικό των Πρασίνων, Ανναλένα Μπέρμποκ.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, αυτό που φαίνεται στον ορίζοντα είναι πως οι χριστιανοδημοκράτες του CDU/CSU, θα συγκεντρώσουν ιστορικά χαμηλό ποσοστό.
Πολλοί παρατηρητές θεωρούν πιθανή την πλήρη ανεξαρτητοποίηση των Βαυαρών Χριστιανοσοσιαλιστών (CSU) από την CSU στην περίπτωση που η γερμανική Κέντροδεξιά περάσει στην αντιπολίτευση όποτε στην περίπτωση αυτή η νέα Βουλή θα είναι επτακομματική! Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να ενισχύσει τις φυγοκεντρικές τάσεις της Βαυαρίας από την υπόλοιπη Γερμανία.
Ταυτόχρονα με την πολυδιάσπαση του κομματικού φάσματος οι δημοσκοπήσεις προειδοποιούν ότι πλην της απίθανης με τα σημερινά δεδομένα νέας συγκυβέρνησης των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, όλα τα υπόλοιπα μετεκλογικά κυβερνητικά σενάρια απαιτούν την συνεργασία τριών κομμάτων για να υπάρξει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.
Μια τέτοια εξέλιξη δύσκολα θα έχει εγγυημένο ορίζοντα τετραετούς διάρκειας.
Δίχως αμφιβολία, η Γερμανία, όποια και αν είναι τα αποτελέσματα της κάλπης και όποια κυβέρνηση και αν συγκροτηθεί, εισέρχεται σε μια περίοδο αστάθειας.
Στα θέματα ειδικού ελληνικού ενδιαφέροντος, τα πράγματα είναι ακόμα δυσκολότερα και οι σχέσεις του ελληνικού πολιτικού προσωπικού με τους δύο διεκδικητές της καγκελαρίας δεν είναι ανεπτυγμένες σε βαθμό που να επιτρέπουν αισιοδοξία. Άλλωστε η Γερμανία παραδοσιακά συντάσσεται με την Τουρκία και η μόνη ελπίδα είναι μόνο αν υπάρχουν στην νέα γερμανική κυβέρνηση ενδοιασμοί για την πολιτική του Ερντογάν.
Με τον Αρμιν Λάσετ επιχειρήθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια μία προσέγγιση, όταν τον επισκέφθηκε στο Ντύσελντορφ τον περασμένο Μάρτιο. Απέσπασε την υποστήριξη για το Προσφυγικό και το ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου. Δεν πήρε όμως την υποστήριξη που ήθελε στα εξοπλιστικά και την πώληση των έξι γερμανικών υποβρυχίων στην Τουρκία που θέλει να ακυρώσει η Αθήνα. Ο Λάσετ κινείται στη γνωστή γραμμή που ακολουθεί και η σημερινή κυβέρνηση.
Στην περίπτωση του Σολτς δεν υπάρχει προσωπική παρά μόνο θεσμική προσέγγιση. Για την αριστερή ηγεσία του SPD, Μπόργιανς – Εσκεν, και τον ευρωβουλευτή Μπούλμαν προνομιακοί συνομιλητές στην Ελλάδα ήταν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ που τώρα είναι στην αντιπολίτευση.
Τα δύο πιθανότερα μετεκλογικά σενάρια είναι είτε κυβέρνηση Λάσετ με Χριστιανική Ενωση – Πράσινους – Φιλελεύθερους, είτε κυβέρνηση Σολτς με Σοσιαλδημοκράτες – Πράσινους – Φιλελεύθερους. Και στις δύο περιπτώσεις θα υπάρχει μία αλληλοεξουδετέρωση Πρασίνων και Φιλελευθέρων και σε θέματα ειδικού ελληνικού ενδιαφέροντος.
Επί παραδείγματι, στο ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων, που η Ελλάδα θεωρεί ανοιχτό, θα έχει σύμμαχο τους Πράσινους, οι οποίοι δεσμεύονται από ψήφισμα που κατέθεσαν οι ίδιοι στην Βundestag την περασμένη άνοιξη. Αλλά το Πράσινο ψήφισμα δεν θα γίνει γραμμή της κυβέρνησης με συμμετοχή σε αυτήν των Φιλελευθέρων.
Όλα αυτά βέβαια είναι θεωρητικά και μένει να αποδειχθούν στην πράξη. Άλλωστε οι Τούρκοι, αποτελώντας τεράστιο πληθυσμιακό παράγοντα στην Γερμανία, έχουν πρόσβαση σε όλους τους κομματικούς σχηματικούς, επηρεάζοντας πράγματα και καταστάσεις.
