Το ΠΚΚ πλέον είναι μια οργάνωση στην αγκαλιά της Αμερικής. Που δυστυχώς στην πλειοψηφία της χρησιμοποιείται κατά της Τουρκίας. Η πολιτική αυτή που άρχισε επί Ομπάμα, δεν υποχώρησε επί Τραμπ. Ενώ είναι σαφές πως επί Μπάιντεν θα επιταχυνθεί. Αν δεν ξεχάσετε αυτή την αλήθεια δεν θα έχετε και λάθος προσδοκίες.
Αν νομίζετε πως η ένταση στις αμερικανο-τουρκικες σχέσεις, είναι μια κρίση εμπιστοσύνης, κάνετε λάθος. Αυτό που αποκαλείτε σχέση εμπιστοσύνης ή κρίση εμπιστοσύνης, συμβαίνει μεταξύ εταίρων. Δύο κράτη που βλέπουν προς την ίδια κατεύθυνση, μπορεί να αισθανθούν ανασφάλεια μεταξύ τους. Τότε για να αυξήσετε την εμπιστοσύνη, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε διάφορες μεθόδους, όπως η διαφάνεια και ο διάλογος. Αλλά αν τα δύο κράτη βλέπουν προς εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις και τα εθνικά τους συμφέροντα δεν συμβιβάζονται, τότε δεν πρόκειται μόνο για ανασφαλή σχέση.
Αντίθετα, όταν μάλιστα κάθε βήμα που κάνει η Αμερική στην Μέση Ανατολή, έχει πρόθεση βλάβης της εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας και αν ο ιδιοκτήτης των FETO και ΠΚΚ είναι η Αμερική, τότε αυτό πρέπει να το ονομάσουμε (πούμε). Η Αμερική είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας. Μπορεί να θέλετε να μην είναι έτσι. Μπορεί να προτιμάτε τη βελτίωση των τουρκο-αμερικανικών σχέσεων. Δεν μπορώ να πω τίποτα. Δικαίωμα σας. Αλλά είναι δικαίωμα μου να πω, πως τουλάχιστον τώρα αυτό δεν θα συμβεί.
Αυτά δεν τα λέω από αντιαμερικανισμό ή τίποτα άλλο. Αν τα δείτε στο πλαίσιο μια ψυχρής ανάλυσης, μπορείτε να αντιληφθείτε πως τα συμφέροντα των δύο χωρών, έχουν διαφοροποιηθεί σε μεγάλο ποσοστό. Και γνωρίζετε πως αυτό δεν μπορεί να επιλυθεί με διπλωματικό μακιγιάζ. Μπορείτε όμως να διαχειριστείτε την κατάσταση, ώστε να μην συρθεί σε μεγαλύτερες εντάσεις.
Η εξίσωση είναι απλή. Οι ΗΠΑ πιστεύουν πως η Τουρκία εξήλθε του ελέγχου της. Η Τουρκία γνωρίζει πως οι ΗΠΑ απειλούν την ασφάλεια της. Από εδώ εμπιστοσύνη και εξομάλυνση δεν μπορεί να βγει. Για όσο διάστημα Τουρκία και ΗΠΑ δεν αισθάνονται απειλή από κάποιο τρίτο παίχτη, η κατάσταση έτσι θα συνεχιστεί.