Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε «πέμπτο κύμα κυρώσεων» κατά της Ρωσίας. Στην πραγματικότητα, είναι το έκτο ή το έβδομο, αν ανακεφαλαιώσει κανείς την ακολουθία που ξεκίνησε αφότου η Μόσχα αναγνώρισε τις αποσχισθείσες δημοκρατίες του Ντονμπάς.
Η ίδια η αρχή των κυρώσεων είναι παράνομη, συμπύκνωμα αλαζονείας και παρέμβασης, και ένας υποκριτικός τρόπος διεξαγωγής ενός πολέμου χωρίς αυτός να κηρυχθεί. Είναι αλήθεια ότι η δυτική προπαγάνδα –από την Ουάσιγκτον μέχρι την Βαρσοβία, από το Βερολίνο μέχρι το Παρίσι– ξεπερνά αυτή την στιγμή τον εαυτό της, όταν πρόκειται να απεικονίσει τη ρωσική ηγεσία ως μια… απαίσια εγκληματική συμμορία. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος συμμερίζεται αυτήν την γελοία άποψη, είναι αυτός ένας λόγος για να συνεχίσουμε να εφευρίσκουμε εκ νέου την συλλογική τιμωρία, μια αρχαία τιμωρία τόσο παλιά όσο οι πρώτες αυτοκρατορίες;
Μάλλον, το θέμα εδώ είναι να αμφισβητηθεί ο ορθολογισμός αυτής της επιμονής. Μα ποιός περίμενε ότι τα διαδοχικά κύματα κυρώσεων που αποφασίστηκαν από τα τέλη Φεβρουαρίου θα οδηγούσαν τον Ρώσο Πρόεδρο να πει: «Ω, αυτά τα μέτρα είναι αναμφισβήτητα πολύ επώδυνα, αποσύρω τα στρατεύματά μου και σας ζητώ να συγγνώμη για την ταλαιπωρία»!!!;;; Ωστόσο, οι 27 φαίνεται να ακολουθούν το εξής δόγμα: ό,τι δεν λειτούργησε με κυρώσεις, θα λειτουργήσει με περισσότερες κυρώσεις…
Ωστόσο, είναι πλέον γνωστές οι εμπειρίες από το πρώτο πακέτο κυρώσεων που εισήχθη το 2014. Η Μόσχα τα είχε ξεπεράσει σχεδόν όλα μέσα σε λίγους μήνες. Οι περιορισμοί στις εισαγωγές ενίσχυσαν την βιομηχανική και ακόμη περισσότερο τη γεωργική παραγωγή στην Ρωσία. Η παραγωγικότητα αυξήθηκε σημαντικά σε διάφορους τομείς. Αυτό ισχύει, για παράδειγμα, για την καλλιέργεια σιτηρών: η Ρωσία έχει εξελιχθεί από καθαρός εισαγωγέας στον μεγαλύτερο εξαγωγέα σιταριού στον κόσμο.
Ομολογουμένως, οι κυρώσεις του 2022, οι οποίες αυστηροποιούνται σταθερά, είναι πολύ πιο βάναυσες. Ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας Bruno Le Maire έκανε λόγο για έναν «ολοκληρωτικό οικονομικό και χρηματοπιστωτικό πόλεμο» που ήθελε να κάνει η ΕΕ εναντίον της Ρωσίας. Είπε αυτό που σκεφτόταν η κάστα του (σ.σ. διεθνιστές).
Οι τρέχουσες κυρώσεις, αν και βαρύτερες, ήταν αναμενόμενες εν μέρει από την ρωσική ηγεσία, από την προμήθεια κρίσιμων ηλεκτρονικών εξαρτημάτων μέχρι το σύστημα διατραπεζικών συναλλαγών – ωστόσο είχε την στήριξη της Κίνας. Παρεμπιπτόντως, η προσπάθεια των Βρυξελλών να αποτρέψουν το Πεκίνο από την παροχή τέτοιας βοήθειας απέτυχε παταγωδώς στην σύνοδο κορυφής της 1ης Απριλίου.
Και ακόμη και στην ακραία περίπτωση πλήρους αποκλεισμού των εισαγωγών ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου στην ΕΕ, η Κίνα έχει τόσο υψηλές ενεργειακές απαιτήσεις που θα μπορούσε να το απορροφήσει από την Ρωσία μεσοπρόθεσμα. Η Μόσχα δε, έχει και άλλους πιθανούς πελάτες, κυρίως την Ινδία, η οποία ήδη διαπραγματεύεται τις προμήθειες.
Αυτό που ισχύει, ωστόσο, είναι ότι οι κυρώσεις (και φυσικά οι αντί-κυρώσεις που αποφάσισε η Μόσχα) θα έχουν οδυνηρές συνέπειες για τον πληθυσμό, ειδικά στις χώρες της Ε.Ε. Εδώ αναμένονται πρόσθετα μέτρα λιτότητας (και έχουν ήδη ξεκινήσει λόγω της επιτάχυνσης των τιμών της ενέργειας). Αλλά τελικά, αυτή η λιτότητα δεν είναι απαραίτητα κάτι που αντιπαθούν οι ηγέτες της ΕΕ… (σ.σ. θέλουν να φέρουν Μεγάλη Επανεκκίνηση μέσω φτώχειας).
Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η ΕΕ; Τι κλιμάκωση μπορεί να θέλει η Ουάσιγκτον; Όπως έχουν τα πράγματα, αντιμετωπίζουμε μια διακοπή όλων των διπλωματικών σχέσεων – κάτι που δεν συνέβη ποτέ κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου; Κυρίως, όμως, τίθεται το ερώτημα: Πώς φαντάζονται οι δυτικοί πολιτικοί το μέλλον; Γιατί θα υπάρξει ένα «μετά»: Ό,τι και να γίνει, η Ρωσία δεν θα εξαφανιστεί, αλλά θα παραμείνει ο μεγάλος γείτονας στα ανατολικά. Και θα πρέπει να μιλήσουν μαζί της ξανά, προτού γίνει πόλεμος και καταστραφούν τα πάντα!
Προς το παρόν, φαίνεται ότι οι κυρώσεις είναι κάτι μεταξύ περίπλοκης στρατηγικής και ανίσχυρης και καταστροφικής φρενίτιδας. Το 1991, η παγκοσμιοποιημένη ολιγαρχία ονειρευόταν έναν μονοπολικό κόσμο που θα την κυβερνούσε αδιαμφισβήτητα. Τρεις δεκαετίες αργότερα, το όνειρό της αποδείχθηκε ψευδαίσθηση – και η δυσαρέσκειά της, μια πολύ επικίνδυνη σύμβουλος.
Η συνέχεια αναμένεται συναρπαστική…
