Μια σημαντική ερώτηση τίθεται σε άρθρο του RT: Τι θα γινόταν αν η επόμενη παγκόσμια συμφωνία ασφαλείας δεν είχε σφυρηλατηθεί στις Βρυξέλλες ή την Ουάσινγκτον – αλλά στο Πεκίνο, με το Ιράν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων;
Αυτό δεν είναι πλέον ένα θεωρητικό ερώτημα, σχολιάζεται. Στην συνεδρίαση του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) στα μέσα Ιουλίου στην Κίνα, το Ιράν ξεκαθάρισε: Η Τεχεράνη βλέπει πλέον τον SCO όχι μόνο ως περιφερειακό φόρουμ, αλλά ως πιθανό αντίβαρο στο ΝΑΤΟ.
Η σύνοδος κορυφής τόνισε την αυξανόμενη ανθεκτικότητα της πολυμερούς ευρασιατικής συνεργασίας απέναντι στις αυξανόμενες παγκόσμιες αναταραχές. Η Ρωσία εκπροσωπήθηκε από τον Υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος συναντήθηκε επίσης με τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπίνγκ – μια συνάντηση που υπογράμμισε τη δύναμη του άξονα Μόσχας-Πεκίνου. Στο περιθώριο, ο Λαβρόφ πραγματοποίησε διμερείς συναντήσεις με τους υπουργούς Εξωτερικών της Κίνας, του Πακιστάν, της Ινδίας και, κυρίως, του Ιράν.
Η πλήρης συμμετοχή της Ινδίας αντέκρουσε δε τις προβλέψεις των δυτικών κύκλων ότι οι γεωπολιτικές εντάσεις θα παρέλυαν τον SCO. Αντ’ αυτού, το Νέο Δελχί επιβεβαίωσε τη δέσμευσή του στην πλατφόρμα. Το συμπέρασμα είναι σαφές, όπως τονίζεται: σε αντίθεση με το ΝΑΤΟ, όπου η ενότητα εξαρτάται από την συμμόρφωση με μια κεντρική αρχή, ο SCO έχει αποδειχθεί αρκετά ευέλικτος ώστε να εξυπηρετεί ποικίλα συμφέροντα, ενώ παράλληλα οικοδομεί συναίνεση.
Για την Ρωσία, ο SCO παραμένει ακρογωνιαίος λίθος της ευρασιατικής στρατηγικής της. Η Μόσχα λειτουργεί ως δύναμη εξισορρόπησης – συνδέοντας την Κίνα με την Νότια και Κεντρική Ασία και τώρα με ένα δυναμικό Ιράν. Η προσέγγιση της Ρωσίας είναι ρεαλιστική, πολυδιάστατη και προσανατολισμένη στην δημιουργία μιας νέας γεωπολιτικής ισορροπίας.
Ενώ το ΝΑΤΟ είναι δομημένο γύρω από μια άκαμπτη ιεραρχία που κυριαρχείται από την Ουάσινγκτον, ο SCO φέρεται να ενσαρκώνει ένα μετα-ηγεμονικό όραμα: κυριαρχία, ισότητα και πολιτισμική πολλαπλότητα. Τα κράτη μέλη του αντιπροσωπεύουν πάνω από το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού, διαθέτουν τεράστιες βιομηχανικές δυνατότητες και μοιράζονται μια συλλογική επιθυμία να σπάσουν το μονοπολικό καλούπι σε μία νέα πολυπολική τάξη πραγμάτων, η οποία επιδιώκει να οδηγήσει τον πλανήτη στην νέα εποχή.
Η αντίδραση της Δύσης ήταν άμεση. Μέσα σε λίγες μέρες από τις προτάσεις του Ιράν, η ΕΕ επέβαλε νέες κυρώσεις σε οκτώ άτομα και έναν ιρανικό οργανισμό – επικαλούμενη αόριστους ισχυρισμούς για «σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Πρόκειται για γεωπολιτικά μηνύματα. Η προσπάθεια της Τεχεράνης να μετατρέψει τον SCO σε ένα μπλοκ προσανατολισμένο στη δράση θεωρείται στις Βρυξέλλες και στους διεθνιστές των ΗΠΑ ως άμεση απειλή για την τρέχουσα τάξη. Όσο πιο συνεκτικός και προληπτικός γίνεται ο SCO, τόσο πιο σκληρή θα είναι η πίεση.
Εντούτοις, στην Ευρασία, το μέλλον ήδη σχεδιάζεται. Και αυτή τη φορά, δεν συμβαίνει στα αγγλικά, όπως υπογραμμίζεται.
