Παντού κινητικότητα, προκειμένου να βρεθούν λύσεις και να προχωρήσει η παγκόσμια ειρήνη, με το βλέμμα στην νέα ψηφιακή εποχή καταναγκασμού και ελέγχου, καθώς τόσο η διεθνιστική όσο και η δεξιά τάξη πραγμάτων θέλουν να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία σε σχέση με την διακυβέρνηση των ανθρώπων. Σε αυτό συμφωνούν. Ως εκ τούτου και ενώ επιχειρείται να βρεθεί λύση στο ουκρανικό ζήτημα, φτάνει η ώρα και για τα Ιεροσόλυμα και γενικότερα την Μέση Ανατολή. Η διεθνής διάσκεψη στην οποία θα συμπροεδρεύσουν η Γαλλία και η Σαουδική Αραβία για την επανεκκίνηση μιας ειρηνικής λύσης στην ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση, της λεγόμενης λύσης των “δύο κρατών”, θα διεξαχθεί από τις 17 έως τις 20 Ιουνίου, επιβεβαίωσε σήμερα η εκπρόσωπος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, Σάρον Μπιρτς.
Σε ψήφισμα που υιοθετήθηκε τον Δεκέμβριο, η Γενική Συνέλευση συνηγορώντας υπέρ των αξιόπιστων διαπραγματεύσεων για την ειρηνευτική διαδικασία στην Μέση Ανατολή, είχε αποφασίσει να συγκαλέσει τον Ιούνιο στη Νέα Υόρκη αυτή την “διεθνή διάσκεψη υψηλού επιπέδου για την ειρηνική διευθέτηση του ζητήματος της Παλαιστίνης και την υλοποίηση της λύσης των δύο κρατών”, δίνοντας την προεδρία της στο Παρίσι και το Ριάντ. Είναι αυτονόητο πως λόγο πάνω στο ζήτημα θα έχουν τόσο η Ρωσία, όσο και οι ΗΠΑ.
Σύμφωνα με διπλωματική πηγή προσκείμενη στις προπαρασκευαστικές εργασίες, η διάσκεψη αναμένεται να δώσει την ευκαιρία για “να ανακοινωθούν γρήγορες δράσεις, με προθεσμίες, μη αναστρέψιμες” με σκοπό την ευρύτερη αναγνώριση της Παλαιστίνης ως πλήρους κράτους μέλους.
Περίπου 150 χώρες αναγνωρίζουν το κράτος της Παλαιστίνης, που συμμετέχει ως κράτος παρατηρητής στα Ηνωμένα Έθνη, αλλά όχι ως πλήρες μέλος λόγω της απουσίας θετικής ψήφου του Συμβουλίου Ασφαλείας επί του θέματος.
Τον Μάιο του 2024, η Ιρλανδία, η Νορβηγία και η Ισπανία αναγνώρισαν την Παλαιστίνη και τον επόμενο μήνα την αναγνώρισε και η Σλοβενία, αλλά οι περισσότερες δυτικές χώρες, εκ των οποίων η Γαλλία, δεν έχουν προχωρήσει σε αυτό το βήμα.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν είχε δηλώσει τον Απρίλιο ότι θέλει να αδράξει την ευκαιρία αυτής της διάσκεψης στη Νέα Υόρκη ώστε να αρχίσει μια σειρά αναγνωρίσεων της Παλαιστίνης, “αλλά και η αναγνώριση του Ισραήλ από κράτη που σήμερα δεν το πράττουν”.
Το 2020 οι συμφωνίες του Αβραάμ, που συνήφθησαν υπό την αιγίδα του Ντόναλντ Τραμπ κατά τη διάρκεια της πρώτης του θητείας στον Λευκό Οίκο, οδήγησαν στην εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και τριών αραβικών χωρών: των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Μπαχρέιν και του Μαρόκου.
Ωστόσο ένας αριθμός αραβικών χωρών έχει αρνηθεί έως σήμερα να προσχωρήσει σε αυτή τη διαδικασία, κυρίως η Σαουδική Αραβία, όπως και η Συρία και ο Λίβανος, γειτονικές χώρες του Ισραήλ.
Όπως αντιλαμβάνεται κάποιος, πολιτικοί και από τα δύο παγκόσμια κέντρα εξουσίας εργάζονται, προκειμένου να λυθεί και αυτό το θέμα. Μοναδική απρόβλεπτη χώρα είναι η Ρωσία, η οποία σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, ενδεχομένως να μην ελέγχεται πλήρως από την δεξιά τάξη πραγμάτων με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται σε σχέση με την πορεία προς την παγκόσμια ειρήνη που θέλουν να φέρουν. Η Μόσχα είναι ικανή να φέρει τα πάνω-κάτω.
