Όποιος κι αν είναι –τελικά- ο απολογισμός (με την ελπίδα όλων να είναι ότι θα περιοριστεί) είναι βέβαιο ότι θα ήταν μεγαλύτερος εάν στην μάχη με τις φωτιές δεν υπήρχε ένας σύμμαχος που ακούει στο όνομα Beriev Be-200. Ο ιπτάμενος γίγαντας, το τέρας των αιθέρων που κατέφτασε από την Ρωσία, συμμετείχε στην προσπάθεια κατάσβεσης της καταστροφικής φωτιάς στην Βαρυμπόμπη και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, επιχειρεί στο μέτωπο της Ηλείας, κοντά στην Αρχαία Ολυμπία.
Πρόκειται για ένα αεροσκάφος μοναδικό στο είδος του, με εντυπωσιακές επιχειρησιακές ικανότητες οι οποίες το καθιστούν απολύτως απαραίτητο στην αντιμετώπιση ανάλογων καταστάσεων. Το απόλυτο πλεονέκτημά του είναι φυσικά το μέγεθός του, το οποίο του επιτρέπει να έχει την δυνατότητα να ρίχνει ποσότητες νερού που ισοδυναμούν με δεκάδες Canadair, αλλά και η αμφίβια φύση του. Το γεγονός δηλαδή ότι μπορεί να γεμίζει τις 8 δεξαμενές του από θάλασσες ή λίμνες και να το κάνει στον ελάχιστο δυνατό χρόνο.
Σύμφωνα με τις προδιαγραφές του, το ρωσικό αεροπλάνο χρειάζεται μόλις 15 δευτερόλεπτα για να γεμίσει τα ντεπόζιτά του με περίπου 12 τόνους νερού τους οποίους στη συνέχεια ρίχνει πάνω στις φλόγες.
Όπως είναι μάλλον εύκολο να γίνει αντιληπτό, ο χειρισμός ενός τέτοιου θηρίου δεν αποτελεί μια απλή υπόθεση και απαιτούνται ιδιαίτερες ικανότητες προκειμένου να το «τιθασεύσουν» οι πιλότοι. Πρόκειται για λίγους, εκλεκτούς και απόλυτα καταρτισμένους χειριστές που είναι σε θέση να πραγματοποιούν κατά γράμμα τα λεπτά βήματα που απαιτούνται για την σωστή χρήση του που –φυσικά- εμφανίζει κινδύνους.
Κι αυτό διότι κατά την διάρκεια της διαδικασίας υδροληψίας, το Beriev Be-200 πρέπει να πλησιάσει το νερό με την μικρότερη δυνατή ταχύτητα, παρά τον τεράστιο όγκο και το βάρος του. Μιλάμε άλλωστε για ένα θηρίο που ζυγίζει 27.600 κιλά, μπορεί να πιάσει μέγιστη ταχύτητα 700 χιλιομέτρων την ώρα, αν και κατά την διάρκεια των επιχειρησιακών πτήσεων αυτή περιορίζεται στα 560 χιλιόμετρα/ώρα και η εμβέλειά του είναι τεράστια. Αγγίζει τα 3.300 χιλιόμετρα και αυτό διότι όταν κατασκευάστηκε πριν από περίπου 25 χρόνια, είχε σχεδιαστεί κυρίως για τις ανάγκες των αχανών εκτάσεων της Ρωσίας. Προωθείται από δύο στροβιλοκινητήρες διπλής ροής, τύπου D-436TP με μέγιστη ώση 15000 kg.
Πιλοτάρεται από διμελές πλήρωμα, το οποίο προσεγγίζει την επιφάνεια του νερού και στη συνέχεια ανοίγει τις δεξαμενές του ώστε να τις γεμίσει την ώρα που αυτό συμβαίνει με ταχύτητα που κυμαίνεται από 150 μέχρι 190 χιλιόμετρα την ώρα! Μέσα σε 14-15 δευτερόλεπτα περίπου, 12 τόνοι νερού (δηλαδή κάτι λιγότερο από 1 τόνος το δευτερόλεπτο) είναι διαθέσιμοι στην μάχη με τις φλόγες. Όταν οι δεξαμενές γεμίζουν, το νερό αρχίζει να πέφτει μέσα από μία ειδική βαλβίδα. Ο πιλότος βλέπει τη ροή του νερού, κλείνει τους μηχανισμούς υδροληψίας και αποθαλασσώνεται.
Πηγές της Κατεχάκη σημειώνουν ότι το ρωσικό τέρας των αιθέρων γίνεται ολοένα και πιο αποτελεσματικό , ύστερα από την αλλαγή στον τρόπο αντίδρασης των χειριστών του. Η σταδιακή προσαρμογή των Ρώσων πιλότων στο ελληνικό «ανάγλυφο» (αρχικά έριχναν νερό από σχετικά μεγάλο ύψος) έχουν μετατρέψει το Beriev στο νο1 όπλο αυτή τη στιγμή για την κατάσβεση των πυρκαγιών.
(Menshouse)
