Ειδικότερα, η Ισπανία γίνεται η τέταρτη χώρα της Ευρώπης που αποποινικοποιεί την ευθανασία, μετά την Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο.

Σημειώνεται επίσης πως το νομοσχέδιο αποτελούσε προτεραιότητα του Ισπανού πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ και υιοθετήθηκε από το κοινοβούλιο τον Μάρτιο.

Με βάση τον νόμο, η ευθανασία επιτρέπεται όταν ο ασθενής λαμβάνει μόνος του μια δόση σκευάσματος που του έχει συνταγογραφηθεί για να πεθάνει και σε περιπτώσεις που «πάσχει από μια σοβαρή και ανίατη ασθένεια» ή έχει «χρόνιους πόνους που τον καθιστούν ανίκανο».

Ο νόμος έχει αυστηρούς όρους: το άτομο, Ισπανός ή κάτοικος Ισπανίας, πρέπει να «έχει πλήρη συνείδηση» όταν λαμβάνει την απόφαση να πεθάνει, ενώ το αίτημά του πρέπει να γίνεται γραπτώς «χωρίς εξωτερική πίεση» και να επαναληφθεί 15 ημέρες αργότερα.

Ο γιατρός έχει τη δυνατότητα να απορρίψει το αίτημα εάν εκτιμήσει πως δεν πληρούνται τα κριτήρια ή ότι ο ασθενής δεν έχει πλήρη συνείδηση, ενώ το αίτημα εξετάζει και δεύτερος γιατρός και χρειάζεται και η δική του έγκριση ώστε έπειτα να λάβει το «πράσινο φως» από επιτροπή.