Η αντίδρασή μας σε αυτές τις ταινίες είναι κοινή και στην πραγματική ζωή – όσο πιο κοντά είμαστε στο να ξεφύγουμε από τον κίνδυνο, τόσο πιο πολύ αγχωνόμαστε. Είναι όπως όταν οδηγούμε και θέλουμε να πάμε στο μπάνιο, και όταν επιτέλους φτάσουμε στην μπροστινή πόρτα του σπιτιού μας, ανησυχούμε ότι δεν θα φτάσουμε τα τελευταία μέτρα στην τουαλέτα.

Πολλοί από εμάς βιώνουμε μια παρόμοια εκδοχή αυτού του άγχους για τον κορωνοϊό, κυρίως από τη στιγμή που έγινε διαθέσιμο το εμβόλιο. Βλέπουμε φως στο τούνελ, αλλά ταυτόχρονα αυτό μας αγχώνει ακόμα περισσότερο. Γιατί όμως το άγχος μπορεί να αυξηθεί όσο πλησιάζουμε στην αποφυγή μιας απειλής;

3 άμεσοι τρόποι για να αποβάλλετε το στρες
Οι περισσότεροι από εμάς εγκαταλείψαμε πολλά τον περασμένο χρόνο για να αποφύγουμε τη μόλυνση του ιού. Εργαστήκαμε από το σπίτι ή έπρεπε να σταματήσουμε τη δουλειά μας. Χάσαμε γενέθλια και οικογενειακές συναντήσεις. Όμως σκεφτόμαστε πως αυτά που θυσιάσαμε είναι πολλά για να αρρωστήσουμε τώρα που φτάνουμε στο τέλος και αυτό μας αγχώνει περισσότερο.

Πολλοί επίσης μπορεί να θέλουν να αποφύγουν να νιώσουν αμηχανία στο ενδεχόμενο που αρρωστήσουν. Και αυτό συμβαίνει γιατί κατά τη διάρκεια της πανδημίας, κάποιοι που νόσησαν θεωρήθηκαν ανεύθυνοι, καθώς πολλοί υπέθεσαν ότι δεν ακολούθησαν σωστά τις κατάλληλες οδηγίες. Τώρα λοιπόν που διανέμεται το εμβόλιο, ίσως πολλοί ανησυχούν ότι η ντροπή θα είναι ακόμη πιο έντονη.

Πώς μπορείτε λοιπόν να αντιμετωπίσετε αυτού του είδους το άγχος; Πρώτον, λάβετε υπόψη ότι οι πιθανότητες να αρρωστήσετε δεν μεγάλωσαν τώρα που είναι διαθέσιμο ένα εμβόλιο από ό, τι στο παρελθόν. Επίσης δεν ζούμε σε ταινία όπου ο ήρωας παθαίνει κάτι αναπάντεχο όταν όλα φαίνονται ότι πηγαίνουν καλά. Ο κίνδυνος είναι ο ίδιος με πριν και μπορείτε να συνεχίσετε να τηρείτε τις ίδιες προφυλάξεις που τηρούσατε και πριν εμφανιστεί το εμβόλιο.

Υπάρχει ένας λόγος που εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μολυνθεί – ο ιός είναι πολύ μεταδοτικός και δεν είναι προσωπικός. Μπορούμε να εξισορροπήσουμε την τήρηση των προφυλάξεων με το να συνεχίσουμε να ζούμε τη ζωή μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και να δεχτούμε ότι ο κίνδυνος δεν είναι σχεδόν ποτέ μηδενικός.

Κατά τον ίδιο τρόπο, καλό είναι να μην υποθέτουμε ότι όλοι όσοι αρρωσταίνουν πρέπει να ήταν απρόσεκτοι. Η συμπόνια που δείχνουμε στους άλλους μπορεί να καταλήξει να επιστρέψει σε εμάς εάν κάποτε τη χρειαστούμε. Έχουμε φτάσει τόσο μακριά – με ανακούφιση, ας κάνουμε αυτά τα τελευταία μίλια όσο το δυνατόν ανώδυνα.

jenny/ photo unsplash