«Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,

Είμαι ένας από αυτούς που τον Μάρτιο του 2020 στα επεισόδια στον Έβρο άφησα τη ζεστασιά του σπιτιού μου, τη θαλπωρή της οικογενείας μου και με αυταπάρνηση και κίνδυνο ζωής έτρεξα στο Δέλτα Έβρου πριν καν ακόμα οργανωθεί η αστυνομία και ο στρατός, για να βοηθήσω δίπλα με τον απλό κόσμο αγρότες, κτηνοτρόφους, καλυβιέρηδες και όχι μόνο, έτσι ώστε να αποτραπεί η συγκροτημένη από τον Τούρκο πρόεδρο λαθροεισβολή τουλάχιστον 3.000 ανθρώπων που η τουρκική χωροφυλακή και ο στρατός μπροστά στα μάτια μας αποβίβαζαν και τους έβαζαν σε βάρκες για να τους περάσουν στο Ελληνικό έδαφος.

Είμαι ένας από αυτούς που την νύχτα μέσα στις μπλάβες στον ποταμό Έβρο σε απόσταση 30 μέτρων από την Τουρκία  διενεργούσα περιπολίες χωρίς μέσα, χωρίς θερμικές κάμερες χωρίς τίποτα παρά μόνο ως εφόδιο την αγάπη μου για τον τόπο και την ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ. Είμαι ένας από αυτούς που οι Τούρκοι στρατιώτες με σημάδευαν με τα όπλα και πυροβολούσαν στον αέρα για να τρομάξω έτσι ώστε να μπορέσουν οι διακινητές να περάσουν στο Ελληνικό έδαφος τους λαθρομετανάστες.

Είμαι ένας από αυτούς που δεν σκέφτηκα καν να γυρίσω πίσω όταν στρέφανε το όπλο πάνω μου, γιατί μια πρωτόγνωρη δύναμη έβγαινε από μέσα μου που μου έλεγε να μην διανοηθώ να φοβηθώ.

Είμαι ένας από αυτούς που τον Μάρτιο του 2020 κατά την επίσκεψη σας στον Έβρο στο ΤΣΦ Φερών μου σφίξατε το χέρι και μου είπατε περήφανα “μπράβο σας για ότι κάνετε για την πατρίδα, συνεχίστε έτσι”. Το θυμάστε κ. Πρωθυπουργέ;»