Ασθενείς με αθηροσκλήρωση οι οποίοι δεν κάπνιζαν και ακολουθούσαν πανομοιότυπη θεραπεία για τα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης και αρτηριακής πίεσης, χωρίστηκαν σε δύο γκρουπ. Τα μέλη του ενός έπιναν για ένα χρόνο 50 ml χυμό ροδιού καθημερινά, ενώ τα μέλη του άλλου γκρουπ έπιναν ψευδοφάρμακο (placebo).

Η αθηροσκλήρυνση αφορά την ανάπτυξη αθηρωματικών πλακών στα τοιχώματα των αρτηριών. Οι πλάκες αυτές που έχουν ως βασικό συστατικό την οξειδωμένη LDL («κακή») χοληστερόλη, προοδευτικά μεγαλώνουν και στενεύουν τις αρτηρίες ή αδυνατίζουν το τοίχωμά τους. Αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε εγκεφαλικό επεισόδιο, έμφραγμα του μυοκαρδίου ή ρήξη ανευρύσματος των αρτηριών.

Η εξέλιξη της αθηροσκλήρωσης διερευνήθηκε με τη βοήθεια υπερηχογραφήματος, το οποίο μετρά του πάχος του έσω μέσου χιτώνα των καρωτίδων αρτηριών (intima-media thickness, IMT). Τα άτομα που κατανάλωναν επί ένα έτος καθημερινά το χυμό ροδιού ανέστρεψαν την αθληροσκλήρωση μειώνοντας έως και 30% το πάχος του έσω μέσου χιτώνα των καρωτίδων, ενώ στα άτομα που έπιναν το ψευδοφάρμακο παρατηρήθηκε αντίστοιχη αύξηση κατά 9%.

Και όλα αυτά με την καθημερινή πόση μόλις 50ml χυμού ροδιού, και μάλιστα παστεριωμένου και συμπυκνωμένου.

Αν λάβουμε υπόψη μας τα αποτελέσματα μελέτης του εργαστηρίου Χημείας και Τεχνολογίας Τροφίμων της σχολής Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου σε χυμό ροδιού, τα οποία δείχνουν υποβάθμιση της αντιοξειδωτικής δράσης του χυμού όταν αυτός υπόκειται σε συμβατική θερμική παστερίωση, φανταστείτε τι θα συνέβαινε στη μελέτη των Ισραηλινών αν ο χυμός ήταν φρέσκος.

Στην επιστήμη της Διατροφής και της Διαιτολογίας μιλάμε πολύ συχνά για πρόληψη, σπάνια όμως για θεραπεία. Παρόλο που ο μικρός αριθμός συμμετεχόντων στην εν λόγω μελέτη επιτάσσει να είμαστε συγκρατημένοι, το τελικό αποτέλεσμα σίγουρα δικαιολογεί τον ενθουσιασμό μας.

(ygeiamou – φωτο:pexels)