Η πενταετής φυλάκιση δεν απασχόλησε τόσο το εξωτερικό όσο το γεγονός ότι ο Ορμπάν κατάφερε ουσιαστικά να πάρει, εν μέσω πανδημίας, υπερεξουσίες και να συνεχίσει, χωρίς εκλογές, να ασκεί εξουσία χωρίς χρονικό όριο.

Ο δεξιός ηγέτης ευελπιστεί να γίνει ένας δεύτερος Πούτιν, μικρότερου φυσικά βεληνεκούς, εδραιώνοντας την εξουσία της Εθνικής Δεξιάς στην Ουγγαρία, όπως έχει συμβεί στην Ρωσία.

Πρόκειται σαφώς για μία μεγάλη νίκη της παράταξης του Ορμπάν καθώς επίσης και τον προσωπικών του στόχων ως προς τη διατήρηση της εξουσίας από πλευράς του στην Ουγγαρία. Η αντιπολίτευση μιλά για χούντα όπως στη Ρωσία αλλά ο Ούγγρος πρόεδρος δεν πτοείται καθώς έχει πετύχει το σκοπό του.

Η εν λόγο ψηφοφορία με την κατάληξη που είχε προκάλεσε θύελα αντιδράσεων στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήδη ο Ορμπάν βρισκόταν στο στόχαστρο λόγο της εθνικής του πολιτικής, από τους διεθνιστές των Βρυξελών, τώρα τα πράγμα έγιναν ακόμα χειρότερα καθώς χτύπησε το “δημοκρατικό” ένστικτο των υπερ-δημοκρατών των Βρυξελών. Δε μπορεί λένε στελέχη της Ε.Ε. να υπάρξει κράτος μέλος της με πρόεδρο κάποιον που έχει υπερεξουσίες στη χώρα του και καλό θα ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση να επιβάλλει στην Ουγγαρία αλλαγή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Matteo Renzi ο οποίος δε διστάζει να προτείνει μέχρι και αποβολή της Ουγγαρίας από την Ένωση αν δεν αλλάξει αυτό.

Οι Ούγγροι πάντως δε φαίνεται να συμφωνούν με τις απειλές εκ Βρυξελών και εν μέσω πανδημίας όπου έχει αρχίσει να επικρατεί η “πολιτική της μάσκας” και με τη Γερμανία και τις Βόρειες χώρες να αρνούνται μία οικονομική ευελιξία εντός της νομισματικής Ένωσης, τα πράγματα δείχνουν να αγριεύουν προς το χειρότερο.

Όσο η πανδημία εντείνει τα οικονομικά προβλήματα, τόσο διάφοροι πυρήνες εντός Ευρώπης θα σχηματίζονται ενώ ο εξωτερικός παράγοντας(Ρωσία) θα ωθήσει καταστάσεις προς όφελός του.