Όταν το Labubu της Pop Mart άρχισε να εμφανίζεται για πρώτη φορά στις ροές συλλεκτών γύρω στο 2024, λίγοι θα μπορούσαν να προβλέψουν ότι το άτακτο πλάσμα θα ξεκινούσε μια παγκόσμια φρενίτιδα για αυτό που το διαδίκτυο πλέον αποκαλεί «άσχημα-χαριτωμένα» παιχνίδια. Αλλά γιατί οι άνθρωποι να ξοδεύουν τόσα πολλά χρήματα για να αγοράσουν κούκλες που δεν ταιριάζουν στα στερεότυπα πρότυπα της ομορφιάς;
Ο τελευταίος που ακολουθεί αυτό το κύμα είναι ο Monchhichi, ένας ιαπωνικός χαρακτήρας που πρωτοεμφανίστηκε το 1974. Με τη συνήθεια του να πιπιλίζει τον αντίχειρά του, το πλαστικό πρόσωπο και την απαλή γούνα του, ο Monchhichi ήταν κάποτε πολύ δημοφιλής. Σήμερα, επέστρεψε, αυτή τη φορά κρέμεται από τσάντες και φωτίζει οθόνες TikTok, χάρη στη Γενιά Z και των influencers.
Η άνοδος του Labubu δεν ήταν τυχαία. Το πλάσμα με τα μάτια ενός εντόμου και το σχήμα ενός γκρέμλιν αξιοποιήθηκε στην αυξανόμενη λαχτάρα για συλλεκτικά αντικείμενα που φαίνονται σπάνια και προσωπικά. Σύντομα, το Instagram και το TikTok κατακλύστηκαν από βίντεο ξετυλίγματος δώρων Labubu, συζητήσεις για μεταπώληση και vlogs για «κυνήγι παιχνιδιών». Η απήχηση επεκτάθηκε πέρα από τους πιστούς οπαδούς των παιχνιδιών τέχνης, δημιουργώντας μια νέα κατηγορία αξεσουάρ lifestyle.
Για τους καταναλωτές της Γενιάς Ζ, αυτά τα παιχνίδια δεν είναι απλώς παιχνίδια αλλά πολιτισμικά σήματα. Βρίσκονται στο σταυροδρόμι της μόδας, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της ταυτότητας. Ένα μπρελόκ Monchhichi, με τιμή περίπου 14 έως 200 δολάρια και άνω, μπορεί να φτάσει τα διπλάσια ή τριπλάσια σε πλατφόρμες μεταπώλησης.
Ο ενθουσιασμός της απόκτησης μιας περιορισμένης έκδοσης, η αισθητική αξία του συνδυασμού μιας χνουδωτής μασκότ με μια πολυτελή τσάντα και η επικύρωση των likes και των σχολίων στο διαδίκτυο κάνουν αυτές τις αγορές να μοιάζουν με εμπειρία και όχι με έξοδο.
Οι ψυχολόγοι συνδέουν αυτή τη συμπεριφορά με την έκκριση ντοπαμίνης από την απρόβλεπτη φύση, η οποία ενισχύεται από τα μοντέλα που δεν γνωρίζουν ποιο σχέδιο θα αγοράσουν.
Η δεύτερη ζωή του Μονχίτσι
Αρχικά λανσαρισμένο από την Sekiguchi Corporation με έδρα το Τόκιο, το Monchhichi σχεδιάστηκε ως σύμβολο αγάπης και φιλίας. Ο ιδιόμορφος σχεδιασμός του, κάτι ανάμεσα σε μια μαϊμού και ένα ανθρώπινο μωρό, βρήκε απήχηση στα παιδιά στην Ιαπωνία και την Ευρώπη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Οι πωλήσεις μειώθηκαν τη δεκαετία του 1990, αλλά το Sekiguchi κράτησε αθόρυβα τη μάρκα ζωντανή, εισάγοντας ακόμη και spin-offs όπως το Bebichhichi.
Μεταφερόμαστε στο 2025: Τα ετήσια έσοδα της Monchhichi έχουν διπλασιαστεί στα 4,6 δισεκατομμύρια γιεν (περίπου 32 εκατομμύρια δολάρια), με τις διεθνείς αγορές να αντιπροσωπεύουν το 40% των πωλήσεων. Περιορισμένα αντίτυπα εξαντλούνται μέσα σε λίγες ώρες στα καταστήματα συχνά με όρια αγορών για τον περιορισμό των μεταπωλητών.
Η στρατηγική της εταιρίας βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη νοσταλγία και την ενσωμάτωση της μόδας. Αντί να προσφέρει συνδυαστικά ρούχα, η εταιρεία πουλάει προ-ντυμένες κούκλες σε θεματικές συλλογές, όπως μαζορέτες, ακόμη και συνεργασίες υψηλής ραπτικής, τοποθετώντας τις τόσο ως συλλεκτική τέχνη όσο και ως αξεσουάρ.
Οι αναλυτές το βλέπουν αυτό ως μέρος μιας ευρύτερης τάσης «συναισθηματικής πολυτέλειας». Σε μια εποχή που η ψηφιακή κόπωση είναι πραγματική και η οικονομική αβεβαιότητα παραμένει, οι καταναλωτές αναζητούν χαρά σε απτά, παιχνιδιάρικα αντικείμενα.
photo: ΑΠΕ-ΜΠΕ – EPA-EPA
