Εκπληκτικές φωτογραφίες δείχνουν την αυλή του John Massey να σφύζει από υπέροχα καλοκαιρινά χρώματα, 58 χιλιόμετρα δυτικά του Μπέρμιγχαμ στην Αγγλία.

Ο 76χρονος έχει αφιερώσει σχεδόν τρεις δεκαετίες στην εργασία του με αγάπη, φυτεύοντας 20.000 λουλούδια, δέντρα και θάμνους στην έκταση δέκα στρεμμάτων που διαθέτει.

Παρά την απουσία του από επίσημη εκπαίδευση, έγινε τέσσερις φορές χρυσός Ολυμπιονίκης στην εμβληματική Έκθεση Λουλουδιών του Τσέλσι.

Όχι μόνο αυτό, αλλά άνοιξε τον κήπο στο κοινό τα τελευταία 22 χρόνια για να συγκεντρώσει χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς – και πρόσφατα έφτασε το απίστευτο ορόσημο του μισού εκατομμυρίου λιρών (675.000 δολάρια).

Από τότε που ξεκίνησε ως ένα κομμάτι χόρτου το 1998, ο κήπος στο Kingswinford, στα Δυτικά Μίντλαντς, έχει εξελιχθεί ώστε να περιλαμβάνει φυτεύσεις από το Ηνωμένο Βασίλειο, παράλληλα με σπανιότερα και πιο εξωτικά είδη από την Ιαπωνία, τη Νότια Αφρική και την Τουρκία.

«Ο κήπος δεν έχει σχεδιαστεί πραγματικά, απλώς έχει εξελιχθεί σε διάστημα 27 ετών», είπε ο συνταξιούχος πράσινης καταγωγής. «Ξεκίνησα από το σπίτι και απλώς μετακόμισα—και συνέχισα και συνεχίζω. Το λατρεύω απόλυτα.

«Όλοι ασχολούμαστε με τα φυτά και η φροντίδα τους είναι μια δουλειά πλήρους απασχόλησης. Συνήθως ξυπνάω στις 7 το πρωί και βγάζω τα σκυλιά έξω και γυρίζω στον κήπο μέχρι την τελευταία βόλτα το βράδυ για να ελέγξω για σαλιγκάρια και γυμνοσάλιαγκες – συνήθως από τις 10 το βράδυ έως τις 11 το βράδυ.»

Φωλιασμένοι με φόντο το γραφικό κανάλι Staffordshire και Worcestershire, οι κήποι του John έχουν γίνει τόσο απέραντοι που πλέον χρειάζονται τέσσερα άτομα για να τον βοηθούν να τους συντηρεί.

Κάθε γωνιά ξεχειλίζει από ζωηρά λουλούδια και άφθονο πράσινο, με μια ποικιλία από κωνοφόρα δέντρα και θάμνους που περιβάλλονται από περίτεχνες γλάστρες.

Η έμπνευσή του προήλθε από την αείμνηστη πριγκίπισσα Γκρέτα Στούρτζα, μια Νορβηγίδα που ίδρυσε έναν από τους καλύτερους κήπους της Γαλλίας, τον Λε Βαστεριβάλ, στη Νορμανδία. Δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων SWNS ότι έγιναν φίλοι.

Ο Τζον, ο οποίος είχε προηγουμένως βραβευτεί με την ύψιστη τιμή της Βασιλικής Κηπευτικής Εταιρείας, το «Μετάλλιο Τιμής της Βικτώριας», κληρονόμησε την αγάπη του για την κηπουρική από τον παππού του, ο οποίος είχε ένα φυτώριο δίπλα. Ο Τζον κλήθηκε να αναλάβει τον έλεγχό του όταν ήταν μόλις 18 ετών.

Αποχώρησε από τα καθημερινά του καθήκοντα στα φυτώρια Ashwood το 2000 για να επικεντρωθεί στον δικό του κήπο. Έκτοτε, ο John και η ομάδα του έχουν κερδίσει πάνω από 50 χρυσά μετάλλια σε βασιλικές εκθέσεις λουλουδιών.

«Δουλεύουμε σε τρία επίπεδα. Στα μεγάλα δέντρα σηκώνουμε τα στέγαστρα και τα κλαδιά· σηκώνουμε το στέγαστρο των θάμνων ώστε να μπορούμε να δουλέψουμε από κάτω.»

«Ορισμένα παρτέρια ξαναφυτεύονται δύο φορές τον χρόνο. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να επιστρέφουμε, χρειαζόμαστε αλλαγή.»

Το καλοκαίρι στον κήπο κυριαρχούν οι μπλε, ροζ και λευκές ορτανσίες, ενώ το φθινόπωρο έχει το γρασίδι και τους αστέρες που φαίνονται ιδανικοί τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο. Ο χειμώνας βλέπει διάφορες κεράσιες, με την άνοιξη να ξεχειλίζει από ελλέβορους, βολβούς και διαφορετικούς νάρκισσους, ανεμώνες και βιβούρνα — όλα αυτά διασφαλίζουν ότι ο κήπος είναι πάντα γεμάτος και ανθισμένος.

«Υπάρχουν ορισμένα φυτά που δεν καλλιεργούμε, καθώς βρισκόμαστε σε μια πραγματική παγωνιά», εξήγησε σε συνέντευξή του στο SWNS news. «Προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε φυτά που είναι ανθεκτικά σε αυτήν την περιοχή».

«Έχουμε μια υπέροχη ποικιλία από κωνοφόρα, σε μεγάλες ποικιλίες. Οι αμαμελίδες θεωρούνται συχνά οι πιο άφθονες, με πάνω από 40 διαφορετικές ποικιλίες.»

«Λατρεύω ολόκληρο τον κήπο—τον λατρεύω ολόκληρο. Αλλάζει συνεχώς, με κάτι που επικεντρώνεται σε διαφορετικές ομάδες φυτών κατά τη διάρκεια της σεζόν.»

Ο χώρος είναι ανοιχτός για το κοινό από τον Φεβρουάριο έως τον Δεκέμβριο κάθε Σάββατο, με τιμή εισόδου 8 λίρες ανά εισιτήριο.

«Ασχολούμαι με την κηπουρική 57 χρόνια και ακόμα μαθαίνω. Είναι ένα από εκείνα τα μαθήματα που όσο περισσότερα μαθαίνεις, τόσο περισσότερα συνειδητοποιείς ότι δεν ξέρεις.»

«Ένας φίλος μου περιέγραψε την κηπουρική ως την πιο αργή μορφή τέχνης, καθώς χρειάζονται 20 χρόνια για να φτάσει στην ωριμότητά της.»

«Δεν θα ήθελα να σκέφτομαι πόσα έχω ξοδέψει γι’ αυτό. Είναι πάθος, αλλά θα ήταν τρομακτικό να το ξέρω. Το κυριότερο είναι ότι έχουμε συγκεντρώσει πολλά χρήματα για καλούς σκοπούς στη διαδικασία.»

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: pixabay