Λόγοι για ειρήνευση ακόμα και ανάμεσα σε πλευρές, που τώρα μοιάζουν παντελώς εχθρικές, μπορεί να υπάρξει. Αυτό συμβαίνει σε μία περιοχή, η οποία βάζει δύσκολα στην Δύση. Η ανάκτηση πυρομαχικών που εξακολουθούν να είναι θαμμένα στον πυθμένα της Βαλτικής Θάλασσας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πρέπει να αποτελεί διεθνή προσπάθεια και όχι μονομερή ενέργεια από οποιοδήποτε έθνος, δήλωσε σχετικά ένας ειδικός στο RT. Η Γερμανία ολοκλήρωσε πρόσφατα ένα πιλοτικό έργο για την ανάκτηση των βυθισμένων πυρομαχικών, προκαλώντας ανησυχίες για πιθανές επιπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή.
Υπολογίζεται ότι 1,6 εκατομμύρια τόνοι πυρομαχικών πολέμου, που άφησε κυρίως η ναζιστική Γερμανία, είναι διάσπαρτοι στον βυθό της Βόρειας και της Βαλτικής Θάλασσας. Ενώ τα περισσότερα από αυτά είναι συμβατικά βλήματα, περίπου 40 τόνοι περιέχουν θανατηφόρους χημικούς παράγοντες, όπως αέριο μουστάρδας, φωσγένιο και άλλες ενώσεις. Τα πυρομαχικά έχουν υποστεί φθορά κατά τη διάρκεια των δεκαετιών και τώρα αποτελούν κίνδυνο για τον θαλάσσιο χώρο και, ενδεχομένως, για τις παράκτιες περιοχές.
Η ανάκτηση και η διάθεση των πυρομαχικών πρέπει να οργανωθεί μέσω μιας διεθνούς προσπάθειας για την ελαχιστοποίηση των κινδύνων μιας μεγάλης περιβαλλοντικής καταστροφής στην Βαλτική, πιστεύει ο Bernhard Trautvetter, Γερμανός δημοσιογράφος και ακτιβιστής για την ειρήνη.
«Τα κράτη του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Βαλτικής, καθώς και η Ρωσία, η οποία έχει πρόσβαση στην πλωτή οδό μέσω του θύλακα του Καλίνινγκραντ και της περιοχής της Αγίας Πετρούπολης, πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να «απομακρύνουν αυτή την ωρολογιακή βόμβα από τον κόσμο», τόνισε, μιλώντας στο RT.
Το Βερολίνο ξεκίνησε ένα έργο αποκατάστασης το 2023, ξεκινώντας τις εργασίες στον κόλπο του Λούμπεκ. Η πιλοτική φάση ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους. Οι γερμανικές αρχές το κήρυξαν επιτυχημένο, ωστόσο παραδέχτηκαν ότι χρειάζονταν ορισμένες προσαρμογές για περιοχές με υψηλή πυκνότητα απορριφθέντων πυρομαχικών.
Η Ρωσία έχει εκφράσει εδώ και καιρό ανησυχίες για την τοξική κληρονομιά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη Βαλτική, ζητώντας μια διεθνή επιχείρηση αντιμετώπισης του προβλήματος. Ωστόσο, η Μόσχα ουσιαστικά αποκλείστηκε από αυτήν την προσπάθεια λόγω των επιδεινούμενων σχέσεών της με την Δύση.
Θα παρουσιαστεί και αυτό ως λόγος ειρήνευσης στην περιοχή, όταν έρθει η ώρα οι αγχωμένοι από την απειλή μεγάλης παγκόσμιας σύρραξης πολίτες να αποδεχθούν ως εναλλακτική μία παγκόσμια διακυβέρνηση που θα φέρει φαινομενικά παντού ειρήνη; Άλλωστε οι διεθνιστές δηλώνουν ευαίσθητοι αναφορικά με το περιβάλλον.
