Τα ποντίκια που είχαν την ανθρώπινη εκδοχή του “γονιδίου της γλώσσας” εμφάνισαν διαφορετικά πρότυπα φωνητικής έκφρασης από τα συντρόφους τους με τη συνήθη εκδοχή που έχουν τα ποντίκια. Όταν καλούσαν τη μητέρα τους, τα τριξίματά τους ήταν πιο έντονα και περιλάμβαναν μια διαφορετική επιλογή ήχων από το συνηθισμένο.

«Όλα τα μωρά ποντίκια κάνουν υπερηχητικά τριξίματα στις μητέρες τους και οι ερευνητές γλώσσας κατηγοριοποιούν τα ποικίλα τριξίματα σε τέσσερα «γράμματα» – S, D, U και M. Διαπιστώσαμε ότι όταν «μεταγράψαμε» τα τριξίματα που έκαναν τα ποντίκια με την ανθρώπινη παραλλαγή [γονίδιο γλώσσας], ήταν διαφορετικά από αυτά των ποντικιών άγριου τύπου. Μερικά από τα «γράμματα» είχαν αλλάξει», δήλωσε σε ανακοίνωσή του ο Robert B. Darnell, συγγραφέας της μελέτης και επικεφαλής του Εργαστηρίου Μοριακής Νευρο-Ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο Rockafeller .

Μόλις μεγάλωσαν, τα γενετικά τροποποιημένα ποντίκια εμφάνισαν ακόμη πιο ενδιαφέρουσες αλλαγές. Όταν προσπαθούσαν να κερδίσουν ένα πιθανό ταίρι, τα αρσενικά παρήγαγαν πιο σύνθετες κλήσεις υψηλής συχνότητας από τα ποντίκια ελέγχου.

«Μιλούσαν διαφορετικά από τα θηλυκά ποντίκια. Κάποιος μπορεί να φανταστεί πώς τέτοιες αλλαγές στην φωνή θα μπορούσαν να έχουν βαθύ αντίκτυπο στην εξέλιξη», εξήγησε ο Νταρνέλ.

Όλες αυτές οι αλλαγές σχετίζονται με τη μετατόπιση ενός γονιδίου που ονομάζεται Nova1, το οποίο κωδικοποιεί την πρωτεΐνη δέσμευσης RNA Nova-1  (NOVA1) . Άλλα γονίδια, καθώς και άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες, είναι πιθανό να σχετίζονται με την εμφάνιση σύνθετης φωνητικής επικοινωνίας. Ωστόσο, το NOVA1 φαίνεται σίγουρα να είναι ένα σημαντικό συστατικό.

Αυτό το γονίδιο βρίσκεται σε μια μεγάλη ποικιλία ζώων – από πτηνά έως θηλαστικά – αλλά είναι ελαφρώς διαφορετικό στους ανθρώπους. Η ανθρώπινη παραλλαγή παράγει μία μόνο αλλαγή αμινοξέος, από ισολευκίνη σε βαλίνη, στη θέση 197 (I197V) στην πρωτεϊνική αλυσίδα NOVA1.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν αρχικά ότι η ανθρώπινη παραλλαγή NOVA1 δεν άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο η πρωτεΐνη συνδέεται με το RNA για την ανάπτυξη του εγκεφάλου ή τον έλεγχο της κίνησης. Με άλλα λόγια, λειτούργησε ακριβώς όπως η αρχική έκδοση ποντικού. Ωστόσο, ανακάλυψαν κάτι απροσδόκητο: η ανθρώπινη παραλλαγή NOVA1 επηρέασε τη σύνδεση RNA σε γονίδια που συνδέονται με την φωνητική έκφραση.

«Επιπλέον, πολλά από αυτά τα γονίδια που σχετίζονται με την φώνηση βρέθηκαν επίσης ως δεσμευτικοί στόχοι του NOVA1, γεγονός που υποδηλώνει περαιτέρω τη συμμετοχή του NOVA1 στην φώνηση», δήλωσε η Yoko Tajima, πρώτη συγγραφέας της μελέτης και μεταδιδακτορική συνεργάτιδα στο εργαστήριο του Darnell.

«Σκεφτήκαμε, ουάου. Δεν το περιμέναμε αυτό. Ήταν μια από εκείνες τις πραγματικά εκπληκτικές στιγμές στην επιστήμη», πρόσθεσε ο Νταρνέλ.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications.

photo: pixabay