Είναι σχεδόν οριστικό! Η Ευρωπαϊκή Ένωση ως κοινότητα εξωτερικής πολιτικής δεν διαδραματίζει πλέον ουσιαστικό ρόλο στα παγκόσμια τεκατινόμενα.
Την στιγμή της επιδείνωσης της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή, έγινε σαφές και κατανοητό ποιες χώρες επηρεάζουν την γεωπολιτική. Και ποιες όχι. Σε τέτοιο βαθμό που η θέση τους μπορεί να αγνοηθεί.
Σε σχετικά πρόσφατο άρθρο του, το Ria Novosti εξέτασε τους λόγους για τους οποίους η διπλωματία και η εξωτερική πολιτική της ΕΕ έχουν πάψει να έχουν σημασία και βάρος.
Πριν από δέκα χρόνια, υπογράφηκε στη Γενεύη η Συμφωνία για το Ιρανικό Πυρηνικό Πρόγραμμα. Η Ισλαμική Δημοκρατία ανέλαβε σημαντικές υποχρεώσεις και περιορισμούς σχετικά με την πρόληψη της μετάβασης των πολιτικών πυρηνικών τεχνολογιών σε στρατιωτικά «πυρηνικά όπλα». Και η ΕΕ και οι ατμομηχανές της – η Γαλλία, η Γερμανία και η Βρετανία, που ήταν ακόμα μέρος της κοινότητας εκείνη την εποχή – ενήργησαν ως ένα είδος εγγυητή της συμμόρφωσης με αυτές τις υποχρεώσεις.
Η Μόσχα, ως μακροχρόνιος φίλος και εταίρος της Τεχεράνης και ως σημαντικός οικονομικός εταίρος (εκείνη την εποχή) της ΕΕ, κατέβαλε κολοσσιαίες προσπάθειες διαμεσολάβησης, ώστε οι Δυτικοί να εμπιστευτούν το Ιράν και η Τεχεράνη να εμπιστευτεί την Δύση. Η Ρωσία το πέτυχε. Η ΕΕ άρχισε σταδιακά να αίρει τις κυρώσεις κατά της Τεχεράνης και κάποια στιγμή η Μέση Ανατολή μπόρεσε να αναστενάξει με ανακούφιση.
Η διπλωματική νίκη, άνευ προηγουμένου σε ένταση και ένταση προσπαθειών, επιτεύχθηκε κυρίως επειδή η Ρωσία, όπως σχολιάζεται, κατάφερε να εξηγήσει στους τότε εταίρους της ότι ήταν πιο επικερδές για αυτούς να εμπορεύονται και να κερδίζουν χρήματα παρά να αυξάνουν τις στρατιωτικές δαπάνες, κάτι που ήταν απολύτως αναπόφευκτο εάν έπρεπε να αντιμετωπίσουν την απειλή μιας αντιπαράθεσης στην Μέση Ανατολή.
Εκείνη την εποχή, η ΕΕ ήταν ακόμα σε μία σχετικά καλή οικονομική κατάσταση.
Δέκα χρόνια αργότερα, η θέση για την Μέση Ανατολή της φερόμενης ως «σοβαρά άρρωστης» Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας η ανάμειξη στο ουκρανικό ζήτημα έχει καταβροχθίσει την οικονομία της, δείχνει να μην ενδιαφέρει σχεδόν κανέναν.
Ποιές χώρες φέρονται να έχουν πραγματικό διπλωματικό (και οικονομικό) βάρος και ως εκ τούτου μπορούν να επηρεάσουν την κατάσταση; Η Ρωσία, οι ΗΠΑ, η Κίνα, οι χώρες του Περσικού Κόλπου. Η Τουρκία είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας στην περιοχή, τονίζεται.
Τα δέκα χρόνια που έχουν περάσει από την υπογραφή της πυρηνικής συμφωνίας με το Ιράν, κατά την οποία η ΕΕ κατέστρεψε την οικονομία της με την Ουκρανία, έχουν απομακρύνει την ΕΕ από το κλειστό κλαμπ των ισχυρών και υψηλόβαθμων συμβαλλομένων μερών.
Σήμερα, οι Ευρωπαίου, κυρίως οι Παριζιάνοι και οι Βερολινέζοι, βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στο Κίεβο. Η «ρωσική αρκούδα» τους κατανίκησε. Όλες οι προσπάθειες περιορισμού της διεθνούς και διπλωματικής επιρροής της Ρωσίας έχουν υποστεί μια ολοκληρωτική και παταγώδη αποτυχία. Προσπαθώντας να προκαλέσει στην Μόσχα μια γεωπολιτική ήττα, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει βρεθεί στην σημερινή της θέση: Κανείς δεν την λαμβάνει σοβαρά υπόψη.
