Γεωπολιτισμός μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πολιτική, η οποία κινητοποιεί τον πολιτισμό, προκειμένου να διεισδύσει πολιτισμικά σε γεωγραφικές περιοχές, προκειμένου για να αποκομίσει, μεταξύ άλλων, πολιτικά οφέλη.
Θα μπορούσε κάποιος να τον κατατάξει ως υποκατηγορία της γεωολιτικής μεζί με την γεωοικονομία και την γεωστρατηγική.
Η πολιτισμική διπλωματία βοηθά πάντα τόσο μία ισχυρή όσο και μία λιγότερο δυνατή χώρα.
Τον τελευταίο καιρό η Ρωσία, μετά τις επιτυχίες της στην γεωστρατηγική και την γεωοικονομία, έχει αρχίσει και κινείται δυναμικά και στον τομέα του γεωπολιτισμού.
Τόσο στις τέχνες, όσο και στην γλώσσα.
Τα μυαλά της Ευρώπης, τα οποία βλέπουν την παρακμή να γίνεται πλέον, δυστυχώς, κανόνας στην Γηραιά Ήπειρό χάρη στην καταστροφική πολιτική διεθνιστών πολιτικών, βλέπουν λίγο πιο δίπλα μια χώρα που λάμπει όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτισμικά.
Πόσοι θα σπεύσουν λοιπόν να μάθουν την ρωσική κουλτούρα και να μάθουν να μιλάνε την ρωσική γλώσσα, προκειμένου να μπορούν να συνεργάζονται με ρωσικές εταιρείες ή ακόμα και να δουλέψουν μέσα στο ίδιο το ρωσικό κράτος.
Και αν οι Ρώσοι έχουν πολιτισμό να επιδείξουν, τότε τι θα μπορούσε να κάνει το ελλαδικό κράτος, αν ήθελε…
Ωστόσο στον γεωπολιτισμό παίρνει κάκιστο βαθμό, όπως και σε άλλους τομείς. Αντί να προσεγγίζει τον απανταχού «άγνωστο» Ελληνισμό, επιμένει να μιλά για συγκεκριμένους αριθμούς Ελλήνων. Περιορίζει δε την ελληνική ιστορία σε χρονικά όρια, αντί να εκτοξεύσει την Ελληνική αλήθεια στον πλανήτη και να προσεγγίσει από άλλη οπτική και δυναμική κρατικές οντότητες. Η ελλαδική απραξία έχει δώσει το πάτημα στην Τουρκία να κινητοποιήσει την δική της πολιτισμική διπλωματία παρουσιάζοντας μέρος του ιστορικού Ελληνισμού ως δικό της…
