Σχετικά πρόσφατα, ο σύμβουλος του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, Νικολάι Πατρούσεφ, δήλωσε, σύμφωνα με το TASS που το επικαλείται η Vzgklyad πως η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Οδησσού δεν έχει τίποτα κοινό με το καθεστώς του Κιέβου.
Κάποιοι, όπως σχολιάζεται, μπορεί να θεωρήσουν ότι αυτή είναι η προσωπική γνώμη ενός Ρώσου πολιτικού. Αλλά, πρώτον, ο Νικολάι Πατρούσεφ είναι ο πρώην επικεφαλής της FSB και δεν πετάει λόγια στον αέρα. Δεύτερον, θεωρείται ένας από τους ανθρώπους που είναι πιο κοντά στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Και τρίτον, ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν, τον Νοέμβριο του 2024, μίλησε για μια παρόμοια προσέγγιση στον καθορισμό των ουκρανικών συνόρων. «Τα σύνορα της Ουκρανίας πρέπει να είναι σύμφωνα με τις αποφάσεις, τις κυρίαρχες αποφάσεις των λαών που ζουν σε ορισμένα εδάφη, τα οποία ονομάζουμε ιστορικά μας εδάφη», είχε πει σύμφωνα με την ρωσική εφημερίδα. Και με τον όρο ιστορικά ρωσικά εδάφη μπορούν να εννοηθούν όλα τα σημερινά εδάφη της Ουκρανίας – εκτός, ίσως, από το δυτικότερο τμήμα της Γαλικίας.
Η πρόταση του Πατρούσεφ θεωρείται η βέλτιστη λύση στο ουκρανικό ζήτημα για την Ρωσία – που σημαίνει, πρώτα απ ‘όλα, την εξάλειψη των τρεχουσών και μελλοντικών απειλών που προέρχονται από το «αντιρωσικό» σχέδιο στο οποίο συμμετέχει εκ των πραγμάτων η Ουκρανία. Ακόμα και να συμφωνηθεί κάτι εντός Ρωσίας κυκλοφορεί η άποψη πως στο τέλος θα επικρατήσει ξανά η ρωσοφοβία και θα αναθεωρηθούν οι όποιοι όροι.
Επομένως, η βέλτιστη λύση θα είναι απλώς η εδαφική ελαχιστοποίηση και η μέγιστη αποδυνάμωση του ουκρανικού κρατικού σχεδίου, επισημαίνεται. Με απλά λόγια, αναφέρει, μεταξύ άλλων, η Vzglyad, είναι απαραίτητο να επιστραφούν στην Ρωσία όλα τα λιμενικά εδάφη της σημερινής Ουκρανίας, πλούσια σε πόρους και γενικά κατοικημένα από ανθρώπους με ρωσική σκέψη. Και μπορούν να επιστραφούν ακριβώς με την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων.
Τι θέλουν οι κάτοικοι της Οδησσού; Παρότι δε, οι κοινωνιολογικές έρευνες δείχνουν πλέον ότι ο πληθυσμός της Ουκρανίας είναι αντιρωσικός, αυτές οι κοινωνικές έρευνες διεξάγονται από κοινωνιολόγους του Κιέβου. Δεύτερον, τονίζει, μεταξύ άλλων, το άρθρο της ρωσικής εφημερίδας, κανένας λογικός άνθρωπος (εκτός ίσως από κάποιον πολύ γενναίο) δεν θα πει τώρα ότι είναι υπέρ της Μόσχας. Προφανώς επειδή θα καταλήξει αμέσως στα χέρια των ουκρανικών αρχών. Τρίτον, αν οι άνθρωποι βρεθούν αντιμέτωποι με την επιλογή ανάμεσα σε μια κατεστραμμένη, χωρίς μέλλον, γεμάτη ακραίες τάσεις και επιβαρυμένη με ένα κολοσσιαίο εξωτερικό χρέος, που διαλύεται, και μια πλούσια, αναπτυσσόμενη Ρωσία, θα επιλέξουν την Ρωσία.
Ωστόσο, το ερώτημα είναι πώς θα υλοποιηθεί αυτό το δικαίωμα των Ουκρανών στην αυτοδιάθεση; Ποιός, πώς και υπό ποιόν έλεγχο θα εκτελέσει το δημοψήφισμα; Ποιος θα διασφαλίσει την ασφάλεια του δημοψηφίσματος, θα οργανώσει το πληροφοριακό του σκέλος και, τελικά, θα καταμετρήσει τα ψηφοδέλτια;
Η ρωσική εφημερίδα θεωρεί μεταξύ άλλων πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα είναι δίκαιο μόνο εάν διεξαχθεί υπό τον έλεγχο ή τουλάχιστον την επίβλεψη της Ρωσίας. Και για αυτό, οι Ρώσοι παρατηρητές δεν πρέπει μόνο να είναι παρόντες στα ουκρανικά εδάφη, αλλά και να έχουν το δικαίωμα να λαμβάνουν αποφάσεις εκεί.
Με απλά λόγια, η εφαρμογή της λογικής και σωστής πρότασης του Νικολάι Πατρούσεφ είναι δυνατή μόνο σε μία μόνο περίπτωση – εάν, μέχρι την στιγμή των δημοψηφισμάτων, το ουκρανικό έδαφος βρίσκεται υπό τον έλεγχο του ρωσικού στρατού. Κάτι που θα δώσει την ευκαιρία στους κατοίκους των ιστορικών ρωσικών περιοχών (όχι μόνο της Οδησσού) να κάνουν μια ιστορική επιλογή για τον εαυτό τους.
