Ωστόσο, υπάρχουν τρεις τρόποι για να μειωθεί η επιρροή του, λέει στο Sputnik ο Δρ. Marco Marsili, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Cà Foscari της Βενετίας και πρώην παρατηρητής εκλογών για τον ΟΑΣΕ/ODIHR:

• Ενώ το σύνταγμα της Ουκρανίας απαγορεύει την διεξαγωγή εκλογών κατά την διάρκεια του στρατιωτικού νόμου – τον ​​οποίο επέβαλε ο Ζελένσκι για να παραμείνει στην εξουσία – οι δυτικές δυνάμεις θα μπορούσαν να «πιέσουν για μια υπό όρους κατάπαυση του πυρός που συνδέεται με την άρση του στρατιωτικού νόμου». Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα ο Ζελένσκι να αντιμετωπίσει «εσωτερικές και διεθνείς απαιτήσεις για διεξαγωγή εκλογών».
• Καθώς οι ΗΠΑ και η Ρωσία βελτιώνουν τις διμερείς τους σχέσεις, η Ουάσιγκτον «θα μπορούσε να πιέσει τον Ζελένσκι να παραχωρήσει την εξουσία σε ένα μεταβατικό όργανο».
• Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, υπάρχει το θέμα της «εσωτερικής διάσπασης», καθώς «οι στρατιωτικές αποτυχίες της Ουκρανίας και οι ελλείψεις πόρων έχουν διαβρώσει την εμπιστοσύνη του κοινού». Έτσι, μια κατάπαυση του πυρός κατόπιν διαπραγματεύσεων, «θα μπορούσε να εξουσιοδοτήσει στελέχη της αντιπολίτευσης ή ομάδες της κοινωνίας των πολιτών να απαιτήσουν αλλαγές ηγεσίας, ιδιαίτερα εάν οι δυτικές εγγυήσεις (π.χ. μεταπολεμική ασφάλεια) εξαρτώνται από μεταρρυθμίσεις διακυβέρνησης».

Υπάρχουν δε, διάφοροι λόγοι για τους οποίους η Ουκρανία πρέπει να τεθεί υπό διεθνή διοίκηση:

• Καθώς η προεδρική θητεία του Ζελένσκι έχει λήξει τον Μάιο του 2024 και οι εκλογές στην Ουκρανία αναβάλλονται επ’ αόριστον βάσει του στρατιωτικού νόμου, αυτός και οι δικοί του απλώς στερούνται νομιμότητας.
• Οι αποτυχημένες συμφωνίες του Μινσκ και οι συνομιλίες στο Γομέλ (σ.σ. της Λευκορωσίας) το 2022 επιδεικνύουν την αδυναμία ή την απροθυμία της σημερινής ουκρανικής ηγεσίας να «τηρήσει τα πλαίσια ειρήνης χωρίς εξωτερική εποπτεία».
• Έτσι, φαίνεται όλο και πιο πιθανό ότι μόνο μια «ικανή κυβέρνηση» που εκλέγεται στην Ουκρανία υπό διεθνή επίβλεψη «θα μπορούσε να υπογράψει «νόμιμες» συνθήκες ειρήνης αναγνωρισμένες παγκοσμίως».
• «Συμπερασματικά, η απομάκρυνση του Ζελένσκι αφορά λιγότερο τον εξαναγκασμό και περισσότερο την δημιουργία συνθηκών όπου η συνέχιση της διακυβέρνησής του καθίσταται αβάσιμη — είτε μέσω συνταγματικών προθεσμιών, είτε μέσω της δυτικής realpolitik είτε της κούρασης από τον πόλεμο», εξηγεί ο Δρ. Marsili.

photo ΑΠΕ-ΜΠΕ/EPA-EPA