Γιατί όμως κλαίμε με τη μουσική;

Μπορεί να νιώθουμε ότι η μουσική μιλάει κατευθείαν στην καρδιά μας.

Το να δακρύζετε με τη μουσική θεωρείται μια υγιής αντίδραση. Μπορεί να μας βοηθήσει να επεξεργαστούμε τα βαθύτερα συναισθήματά μας σε ένα ασφαλές περιβάλλον ή σε μια συναυλία ή στο σπίτι, ακούγοντας μια ηχογράφηση.

Ένας από τους κύριους σκοπούς της μουσικής είναι να επικοινωνήσει κάτι όμορφο. Έτσι, αν η μουσική σας κάνει να κλάψετε, μάλλον κάνει τη δουλειά της σωστά.

Όταν αισθανόμαστε μια συναισθηματική αντίδραση στη μουσική, μπορεί να οφείλεται στο ότι κάτι μας άγγιξε βαθιά μέσα μας. Η μουσική φέρνει στο νου τις αναμνήσεις του παρελθόντος – ενός αγαπημένου προσώπου, ενός ονείρου, ενός φίλου ή μιας κατάστασης. Ειδικά η ακρόαση των αριστουργημάτων της κλασικής μουσικής μπορεί να μας βοηθήσει να συνδεθούμε με περασμένες εποχές, όταν αυτή τη μουσική απολάμβανε επίσης το κοινό πριν από 200 ή και παραπάνω χρόνια.

Τα δάκρυα επίσης έρχονται όταν χτίζεται προσμονή και το κύκλωμα ανταμοιβής στον εγκέφαλό μας ενεργοποιείται, καθώς η «αναμενόμενη» στιγμή φτάνει επιτέλους και η αίσθηση της έντασης απελευθερώνεται, όπως πχ σε μια πιανιστική κορύφωση στο κονσέρτο του Rachmaninov,

Οι φυσιολογικές μας αντιδράσεις μπορεί να οφείλονται και στο αίσθημα δέους που βιώνουμε όταν συνειδητοποιούμε την τέχνη που εκτελείται σε υψηλό επίπεδο.

Μπορεί να νιώθουμε δέος για τη δεξιοτεχνία των ερμηνευτών ή την πολυπλοκότητα της μουσικής γραφής. Τεχνικές όπως μεγάλες μελωδικές φράσεις, αρμονική ένταση και αποφασιστικότητα και αλλαγές στην ένταση μπορούν να προκαλέσουν συναισθήματα ικανοποίησης και ελπίδας

“Όταν τα λόγια είναι δύσκολο να ειπωθούν, η μουσική μπορεί να επικοινωνήσει το ανείπωτο” – αυτή είναι μια παράφραση ενός αποσπάσματος του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, ο οποίος είπε κάποτε, «Όπου οι λέξεις αποτυγχάνουν, η μουσική μιλάει».

Σαν ένα μπαλέτο, η αφήγηση που δημιουργείται με την ορχηστρική μουσική ακόμη και χωρίς μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε σε ένα βαθύτερο επίπεδο που μιλάει σε όλους καθολικά και ταυτόχρονα.

(photo: pixabay)