Το παγόβουνο αυτό απελευθερώθηκε από την ακτογραμμή της Ανταρκτικής το 1986, αλλά σχεδόν αμέσως κόλλησε στη θάλασσα Γουέντελ.
Για τρεις δεκαετίες ήταν ένα στατικό «νησί πάγου». Δεν κουνήθηκε. Μόλις το 2020 επέπλεε ξανά και άρχισε να παρασύρεται ξανά, αργά στην αρχή, προτού στη συνέχεια να εκτοξευθεί βόρεια προς τον θερμότερο αέρα και τα θερμότερα νερά.

Το παγόβουνο A23a παραμένει στη θέση του ακριβώς βόρεια των Νήσων Όρκνεϊ, και μετακινείται αριστερόστροφα κατά περίπου 15 μοίρες την ημέρα. Και όσο το κάνει αυτό, η φθορά και η τελική εξαφάνισή του θα καθυστερούν.

Το A23a δεν έχει γειωθεί ξανά,ενώ υπάρχουν τουλάχιστον χίλια μέτρα νερού μεταξύ της κάτω πλευράς του και του πυθμένα της θάλασσας.

Το παγόβουνο καλύπτει μια έκταση 3.600 τετραγωνικών χιλιομέτρων ή 1.400 τετραγωνικών μιλίων
«Ο ωκεανός είναι γεμάτος εκπλήξεις και αυτό το δυναμικό χαρακτηριστικό είναι ένα από τα πιο χαριτωμένα που θα δεις ποτέ», δήλωσε ο καθηγητής Mike Meredith από το British Antarctic Survey.

Τα υποθαλάσσια βουνά, τα φαράγγια και οι πλαγιές έχουν βαθιά επίδραση στην κατεύθυνση και την ανάμειξη των υδάτων και στην κατανομή των θρεπτικών ουσιών που καθοδηγούν τη βιολογική δραστηριότητα στον ωκεανό.

Η συμπεριφορά του A23a μπορεί να εξηγηθεί επειδή ο βυθός του ωκεανού ακριβώς βόρεια του South Orkney είναι αρκετά καλά μελετημένος.
Αυτό δεν ισχύει για μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου.
Επί του παρόντος, μόνο το ένα τέταρτο του θαλάσσιου πυθμένα της Γης έχει χαρτογραφηθεί με τα καλύτερα σύγχρονα πρότυπα.

photo: freepik