Όπως γράφει ο Fyodor Lukyanov, ένας από τους πιο εξέχοντες Ρώσους ειδικούς στον τομέα των διεθνών σχέσεων και της εξωτερικής πολιτικής σε άρθρο με τίτλο «Η επιστροφή του Τραμπ θα ήταν ο χειρότερος εφιάλτης της ΕΕ»:

Σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι σοκαρισμένοι με αυτό που συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μόνο τις τελευταίες δύο εβδομάδες, πρώτα ο σάλος για την αμηχανία του προέδρου Τζο Μπάιντεν στο ντιμπέιτ και τώρα η απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ, που αναστάτωσε ολόκληρη την προεκλογική εκστρατεία και έδωσε το προβάδισμα στον Ρεπουμπλικανό.

Για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να σημειωθεί ότι ο Τραμπ δεν έχει κερδίσει ακόμη την κούρσα – η πιο οξεία φάση του αγώνα δεν έχει έρθει ακόμη και είναι αδύνατο να προβλεφθεί τι μπορεί να συμβεί. Αξίζει να θυμηθούμε τα μαθήματα του 2020. Την άνοιξη, σχεδόν κανείς δεν αμφέβαλλε ότι ο Τραμπ θα κέρδιζε μια δεύτερη θητεία, αλλά η πανδημία τα χάλασε όλα και του κόστισε τον Λευκό Οίκο (σ.σ. Υπήρχαν καταγγελίες και για νοθεία). Πρέπει να υποθέσουμε ότι ο Τραμπ και οι στρατηγοί του δεν έχουν ξεχάσει αυτή την εμπειρία και δεν θα χαλαρώσουν. Αντικειμενικά όμως οι συνθήκες είναι πλέον ευνοϊκές.

Η ΕΕ είναι ξαφνιασμένη. Στον Παλαιό Κόσμο, ο Τραμπ έχει δαιμονοποιηθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Με εξαίρεση τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν, κανείς στην δυτικοευρωπαϊκή νομενκλατούρα δεν μπορεί να καυχηθεί για παραγωγικές επαφές με τον πιθανό μελλοντικό Αμερικανό capo di tutti i capi (σ.σ. Αφεντικό όλων των αφεντικών, αρχιαφεντικό). Ο Μακρόν προσπάθησε κάποτε, αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία.

(…)

Γιατί ο Τραμπ προκαλεί τέτοια έκπληξη; Άλλωστε, τα τέσσερα χρόνια της προεδρίας του 2017-2021 δεν οδήγησαν σε καταστροφή στις διατλαντικές σχέσεις. Το πολύ περίεργο στυλ του πρώην κατασκευαστή ακινήτων, για να το θέσω ήπια, είναι αναμφίβολα αποκρουστικό για την πομπώδη και σνομπ ελίτ της Δυτικής Ευρώπης, αλλά είναι δουλειά τους να επικοινωνούν με όλους τους εταίρους.

(…)

Οι φόβοι της Δυτικής Ευρώπης έχουν να κάνουν με κάτι άλλο – με μια αβεβαιότητα πολύ πιο γενικής φύσης.

(…)

Η τρομοκρατία σχετικά με πιθανή αποχώρηση του Trump 2.0 από το ΝΑΤΟ, απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από την Ευρώπη ή δραστική διακοπή της παροχής οξυγόνου στην Ουκρανία είναι προεκλογική προπαγάνδα. Ο Τραμπ δεν μπορεί να κάνει τίποτα από αυτά τα πράγματα, ακόμα κι αν το ήθελε (κάτι που δεν ισχύει), συμπεριλαμβανομένης της γρήγορης αλλαγής της στάσης του υπέρ του Κιέβου. Αυτό που ανησυχεί είναι πιθανή μια αλλαγή στο σύστημα προτεραιοτήτων, στο οποίο η ευρωπαϊκή ήπειρος μπορεί να αποκτήσει μια λιγότερο προνομιακή θέση. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι η ΕΕ θα είναι πολύ περισσότερο μόνη της. Και κατά συνέπεια, θα πρέπει να αντιμετωπίσει μια σειρά θεμελιωδών προβλημάτων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με το μέλλον του ζητήματος της Ουκρανίας. Αλλά το μπλοκ και οι βασικές του χώρες δεν είναι έτοιμες για μια τέτοια στρατηγική αυτονομία. 

RT/photo ΑΠΕ-ΜΠΕ/EPA-EPA