Ευτυχώς, το καλαμπόκι έχει μερικά σκληρά μέρη, όπως το κέλυφος του πυρήνα. Το πιο ενδιαφέρον από όλα είναι ότι ορισμένα φυτά, συμπεριλαμβανομένου του αραβοσίτου, περιέχουν μικροσκοπικά κομμάτια που ονομάζονται φυτόλιθοι και μπορούν να διαρκέσουν για χιλιάδες χρόνια.

Οι επιστήμονες είναι σίγουροι ότι γνωρίζουν πόσο παλιό είναι το καλαμπόκι. Γνωρίζουμε ότι ο αραβόσιτος πιθανότατα καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά από Ιθαγενείς Αμερικανούς στο σημερινό Μεξικό.

Πριν από τη γεωργία, οι άνθρωποι μάζευαν άγριο αραβόσιτο και έτρωγαν τους σπόρους, που περιείχαν πολύ άμυλο, έναν υδατάνθρακα όπως θα βρείτε στο ψωμί ή τα ζυμαρικά και τελικά άρχιζαν να το φυτεύουν. Με την πάροδο του χρόνου, το άγριο φυτό εξελίχθηκε σε κάτι σαν αυτό που ονομάζουμε καλαμπόκι σήμερα.

Υπάρχουν ενδείξεις καλλιέργειας καλαμποκιού από ξηρές σπηλιές στο Μεξικό ήδη πριν από 9.000 χρόνια. Από εκεί, η καλλιέργεια καλαμποκιού εξαπλώθηκε σε όλη τη Βόρεια και Νότια Αμερική.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν φυτόλιθους από το Περού, καθώς και καμμένους πυρήνες του αραβόσιτου πριν από 6.700 χρόνια.

Μπορείτε να φανταστείτε ότι το ποπ κορν ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά τυχαία. Λίγο καλαμπόκι πιθανότατα έπεσε σε φωτιά και όποιος ήταν κοντά κατάλαβε ότι αυτός ήταν ένας εύχρηστος νέος τρόπος προετοιμασίας του φαγητού. Ο “σκασμένος” πυρήνας του αραβόσιτου θα μπορούσε να διαρκέσει πολύ και ήταν εύκολο να γίνει.

Το αρχαίο ποπ κορν μάλλον δεν έμοιαζε πολύ με το σνακ που θα μπορούσατε να τρώτε στον κινηματογράφο σήμερα. Μάλλον δεν υπήρχε αλάτι και σίγουρα δεν υπήρχε βούτυρο, αφού δεν υπήρχαν ακόμη αγελάδες για άρμεγμα στην Αμερική. Μάλλον δεν σερβιρίστηκε ζεστό και πιθανότατα ήταν αρκετά λαστιχωτό σε σύγκριση με την έκδοση που έχετε συνηθίσει σήμερα.

Είναι αδύνατο να γνωρίζουμε ακριβώς γιατί ή πώς εφευρέθηκε το ποπ κορν, ωστόσο αυτό που μπορεί να θεωρείται νόστιμο σνακ σήμερα ξεκίνησε πιθανότατα ως ένας χρήσιμος τρόπος συντήρησης και αποθήκευσης τροφίμων.

από τον Sean Rafferty, Καθηγητή Ανθρωπολογίας, University at Albany, State University of New York

photo: pixabay