«Σκύβουμε το κεφάλι, όπως και κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου, στη μνήμη των χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου που εξοντώθηκαν, βασανίστηκαν και ξεριζώθηκαν από τις πατρογονικές εστίες τους. Ταυτόχρονα, τιμούμε τη συμβολή αυτού του αδούλωτου τμήματος του Έθνους στην οικονομική και κοινωνική ανάταξη της πατρίδας μας. Η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά τους ήταν, είναι και θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ταυτότητας, παντού στον κόσμο».

«Μπορεί ορισμένα τραύματα να μην επουλωθούν ποτέ. Παραμένει, ωστόσο διαρκές το κοινό χρέος η ιστορική μνήμη να κρατηθεί ζωντανή. Την τεχνητή λήθη να αντιμάχεται διαρκώς η εγρήγορση. Με τη φωνή διαμαρτυρίας μας να ακούγεται ηχηρή, ώστε να διαπερνά τον χρόνο καθώς θα διεκδικεί τη δικαίωση. Μέχρι η διεθνής κοινότητα να αναγνωρίσει και επίσημα τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.