«Οπότε τι υποτίθεται πρέπει να κάνω; Πού να πάω; Που μπορώ να ζήσω σε ένα μέρος που όπου μπορώ να απολαμβάνω τη ζωή μου; Γιατί δεν ζω καλά. Αισθάνομαι τόσο κολλημένη! 60.000 τον χρόνο κάποτε ήταν ένα αξιοπρεπές χρηματικό ποσό, όχι όμως πια».

Κι όλα αυτά τη στιγμή που τα «όνειρα» άλλων εποχών να έχει κανείς το δικό του σπίτι ή να δημιουργήσει με καλές προϋποθέσεις τη δική του δουλειά/επιχείρηση σκοτώνονται καθημερινά στα δυτικά κράτη που το μόνο που κάνουν είναι να εθίζουν τον κόσμο στα επιδόματα:

freepik photo