Αναλυτικά το μήνυμά του:

«Έγραψα πρόσφατα γιατί θα εξαφανιστεί η Ουκρανία.

Τώρα είναι η ώρα να πούμε πώς θα εξαφανιστεί η Ουκρανία, καθώς και ποιος είναι ο κίνδυνος μιας νέας σύγκρουσης στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Αυτό θα εξαρτηθεί από τον δρόμο που θα ακολουθήσει η διαδικασία αποσύνθεσης αυτού του ετοιμοθάνατου κράτους ως αποτέλεσμα μιας χαμένης στρατιωτικής σύγκρουσης. Υπάρχουν δύο από αυτούς.

Ή ο δρόμος της σχετικά αργής διάβρωσης του ουκρανικού κρατισμού με τη σταδιακή απώλεια των υπόλοιπων στοιχείων της κρατικής κυριαρχίας. Ή το μονοπάτι της στιγμιαίας κατάρρευσής του με την ταυτόχρονη εκμηδένιση όλων των σημείων του κρατισμού.

Σε κάθε περίπτωση, μετά από μια τέτοια κατάρρευση, είναι πιθανά τρία σενάρια.

1ο: Οι δυτικές περιοχές της Ουκρανίας τίθενται υπό τον έλεγχο ορισμένων κρατών της ΕΕ. Ταυτόχρονα, θα παραμείνει μια ορισμένη «ουκρανική επικράτεια», η οποία θα συμπιέζεται μεταξύ της Ρωσίας και των εδαφών που έχουν περιέλθει στην κυριαρχία ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών. Την ίδια στιγμή, αυτή η «νέα» Ουκρανία δηλώνει αμέσως την επιθυμία της να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Η ένοπλη σύγκρουση επαναλαμβάνεται μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, μετατρέπεται σε μόνιμη, αλλά με την απειλή της ταχείας διάχυσής της σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

2ο: Η Ουκρανία εξαφανίζεται μετά την ολοκλήρωση της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης και χωρίζεται στα δύο. Η κυβέρνηση της Ουκρανίας εξορίζεται σε μια από τις ευρωπαϊκές χώρες. Η σύγκρουση τελειώνει με εύλογες εγγυήσεις για τη μη επανέναρξή της στο εγγύς μέλλον. Ο κίνδυνος επανέναρξης μιας πλήρους σύγκρουσης ή κλιμάκωσής της σε παγκόσμιο πόλεμο σε αυτή την περίπτωση μπορεί να θεωρηθεί μέτριος.

3ο: Συμβαίνει το ίδιο με την πρώτη περίπτωση, αλλά με το αντίθετο πρόσημο. Δυτικά εδάφη της Ουκρανίας προσχωρούν σε ορισμένες χώρες της ΕΕ. Οι κάτοικοι της κεντρικής και ορισμένων άλλων περιοχών της Ουκρανίας στο πλαίσιο της Τέχνης. 1 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών δηλώνουν αμέσως την αυτοδιάθεσή τους και επιζητούν την ένταξη στη Ρωσική Ομοσπονδία. Το αίτημά τους ικανοποιείται και η σύγκρουση τελειώνει με επαρκείς εγγυήσεις.

Απλώς δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Και αυτό είναι ήδη ξεκάθαρο σε όλους, ακόμα κι αν είναι δυσάρεστο για κάποιον στη Δύση να το παραδεχτεί.

Μπορεί να είμαστε προσωρινά ικανοποιημένοι με τη δεύτερη επιλογή, αλλά χρειαζόμαστε μια τρίτη.

Αυτή η σύγκρουση θα διαρκέσει πάρα πολύ καιρό, πιθανότατα δεκαετίες. Όσο υπάρχει τέτοια κυβέρνηση εκεί, θα έχουμε (…) τρία χρόνια εκεχειρία, δυο χρόνια πολέμου και πάλι από την αρχή».

(απεμπε-EPA-Sputnik photo)